بیوگرافی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا ( Diego Maradona ) یکی از بزرگ‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ بود که با تکنیک، خلاقیت و گل معروف «دست خدا» در جام جهانی ۱۹۸۶ به شهرت جهانی رسید. در این نوشته وب سایت مجله خبری بایرن مونیخ شما را با زندگینامه دیگو مارادونا ، ستاره آرژانتینی فوتبال جهان، آشنا خواهد کرد، مارا همراهی کنید.

نام کامل	دیگو آرماندو مارادونا
تاریخ تولد	30 اکتبر 1960
همسران	کلودیا ویافانیه ، روکیو اولیوا ، ورونیکا
ملیت	آرژانتین
قد	165 سانتی‌متر
پست بازی	مهاجم

زندگینامه دیگو مارادونا

دیگو مارادونا در یک خانواده فقیر بزرگ شد و از همان کودکی به فوتبال علاقه‌مند بود. او در سنین نوجوانی به تیم نوجوانان آرژانتینوس جونیورز پیوست و در 16 سالگی اولین بازی حرفه‌ای خود را برای این تیم انجام داد. به سرعت توانست به یکی از برترین بازیکنان لیگ آرژانتین تبدیل شود.

زندگی دیگو مارادونا

مارادونا در محیطی فقیرانه و با چالش‌های زیادی بزرگ شد، اما عشقش به فوتبال همواره او را به جلو سوق داد و به زودی به یکی از ستاره‌های دنیای فوتبال تبدیل ش

بچگی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، هرچند در دوران فوتبالش با جنجال‌های بسیاری رو به رو بود، اما پیش از ورود به دنیای حرفه‌ای فوتبال در کنار خانواده‌اش زندگی می‌کرد. او در همین خانه، بسیاری از رؤیاهایش را پروراند.

دیگو در اتاق خودش می‌خوابید و سرویس بهداشتی بیرون از منزل بود. در زمستان، دما به شدت پایین می‌آمد و رفت و آمد به حیاط دشوار بود. دیگو به عنوان یک بازیکن، همیشه در کنار خانواده‌اش زندگی کرد.

کودکی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا پنجمین فرزند از هشت فرزند خانواده دیگو و دونا توتا بود. خانواده او از نظر مالی در وضعیت ضعیفی قرار داشتند، اما صمیمیت و محبت در این خانواده همیشه برقرار بود.

نوجوانی دیگو مارادونا

در دوران نوجوانی، دیگو مارادونا به فوتبال ادامه داد. او در یک خانواده فقیر بزرگ شد و از همان سنین کودکی به فوتبال علاقه‌مند بود. او به تیم نوجوانان آرژانتینوس جونیورز پیوست و در سن 16 سالگی اولین بازی حرفه‌ای خود را برای این تیم انجام داد. دیگو به سرعت به یکی از بهترین بازیکنان لیگ آرژانتین تبدیل شد.

بیوگرافی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، با نام کامل دیگو آرماندو مارادونا، در تاریخ 30 اکتبر 1960 به دنیا آمد و یکی از پرافتخارترین بازیکنان فوتبال در تاریخ آرژانتین و جهان به شمار می‌رود. او دارنده تندیس بهترین بازیکن قرن بیستم فیفا است و زندگی درخشان و پرثمرش شامل روایت‌های جذاب و حواشی جالبی از دنیای ورزش می‌باشد.

دیگو مارادونا کیست

نام کامل : دیگو آرماندو مارادونا

متولد : 30 اکتبر 1960 میلادی

محل تولد : آرژانتین

دیگو مارادونا چه کسی هست

پسر طلایی فوتبال آرژانتین در خانواده‌ای نیازمند در حاشیه‌های شهر لانوس آرژانتین متولد شد. خانواده‌ای بزرگ که به لحاظ مختلف در شرایط چندان خوبی قرار نداشتند. با این حال، توانایی دیگوی کوچک در به نمایش گذاشتن حرکات نمایشی با توپ فوتبال به زودی به یاری خانواده‌اش آمد.

ملیت دیگو مارادونا

دیگو مارادونا ملیت آرژانتینی داشت.

اصالت دیگو مارادونا

دیگو مارادونا اصالتا اهل شهر لانوس آرژانتین بود.

قد دیگو مارادونا

دیگو مارادونا قد

قد دیگو مارادونا 1.65 متر بود.

وزن دیگو مارادونا
دیگو مارادونا وزن

سن دیگو مارادونا
دیگو مارادونا سن

دیگو مارادونا در 60 سالگی درگذشت.

خانواده دیگو مارادونا

دیگو مارادونا به خانواده‌اش عشق بسیار زیادی داشت. او به دلیل علاقه‌ی عمیق به مادر، خواهر و برادرانش همواره با آن‌ها در تماس بود و احوال‌شان را می‌پرسید.

در سال ۱۹۹۰، در یک مصاحبه برای نشان دادن این علاقه، قبض تلفن ۱۵ هزار دلاری‌اش را به نمایش گذاشت که نشان‌دهنده تماس‌های مکرر او با آرژانتین بود.

در همین خانواده، خواهرزاده‌ی مارادونا به نام هرنان لوپس، که ۲۰ ساله است، به فوتبالیست حرفه‌ای تبدیل شده است. او در باشگاه ریورپلاته بازی می‌کند و می‌توان گفت که نسبت به عمویش مسیر متفاوتی را در زندگی حرفه‌ای خود انتخاب کرده است.

زندگی شخصی دیگو مارادونا

همسر دیگو مارادونا

ازدواج دیگو مارادونا

همسر اول دیگو مارادونا

کودیا ویافانه دیگو مارادونا

زن اول دیگو مارادونا

طلاق اول دیگو مارادونا

مارادونا در سال ۱۹۸۴ پس از سال‌ها نامزدی با کلودیا ویافانه، با او ازدواج کرد. این ازدواج ثمره‌ای داشت و دو دختر به نام‌های دالما و جیانینا را برای آن‌ها به ارمغان آورد. با این حال، پس از ۲۰ سال زندگی مشترک، آن‌ها تصمیم گرفتند از هم جدا شوند.

همسر دوم دیگو مارادونا

دیگو مارادونا و ورونیکا

دیگو مارادونا پس از جدایی از کلودیا ویافانه، با ورونیکا اویانا وارد رابطه شد و آن‌ها در سال ۲۰۰۴ نامزد کردند. حاصل این رابطه یک پسر به نام دیگو فرناندو است که در سال ۲۰۱۳ به دنیا آمد.

در همان سال، کلودیا ویافانه نیز پس از ۲۰ سال زندگی مشترک با مارادونا از او جدا شد و حضانت دو دخترشان، دالما و جیانینا، را به عهده گرفت. این جدایی‌ها و تحولات در زندگی مارادونا همچنان توجه رسانه‌ها را جلب می‌کرد و فراز و نشیب‌های زیادی را به همراه داشت. زندگی خانوادگی مارادونا همیشه پیچیده و پر از چالش‌هایی بود که بر روابط او با همسران و فرزندانش تأثیر گذاشت.

دیگو مارادونا و همسرش

دیگو مارادونا و روکیو اولیوا

پس از رابطه‌اش با ورونیکا اویانا، دیگو مارادونا با روکیو اولیوا، یک دختر جوان که بیش از ۲۵ سال از او کوچکتر بود، وارد یک رابطه شد. این رابطه در ابتدا توجه بسیاری را به خود جلب کرد، اما پس از مدتی به دلیل مشکلات و اختلافات بین آن‌ها به جدایی انجامید.

روکیو اولیوا پس از جدایی از مارادونا، وارد دادگاه شد و علیه او شکایت کرد که این موضوع به تبعات حقوقی و رسانه‌ای زیادی منجر شد. این دوران در زندگی مارادونا نشانه‌هایی از دشواری‌ها و چالش‌هایی بود که او با آن‌ها مواجه بود، اساساً در خصوص روابط شخصی‌اش و نحوه تعاملش با افراد نزدیک به خود.

زندگی و روابط دیگو مارادونا همیشه پر از جنجال و حاشیه بوده و از آن به عنوان یکی از جنبه‌های زندگی پیچیده و پرماجرای او یاد می‌شود.

دیگو مارادونا و همسرانش

روابط عاشقانه دیگو مارادونا 

زن های دیگو مارادونا 

فرزندان دیگو مارادونا

پس از درگذشت مارادونا، یکی از دخترانش به طور شوخی اشاره کرد که پدرش می‌تواند تیم فوتبال خود را با فرزندانش که دائماً به تعداد آن‌ها افزوده می‌شد، تشکیل دهد.

با این حال، مارادونا سال‌ها بر این موضوع تأکید کرده بود که به جز جیانا و دالما، که هرکدام از ازدواجش با همسر سابقش کلودیا ویافانیه به دنیا آمده‌اند، فرزند دیگری ندارد. او و کلودیا پس از ۲۰ سال زندگی مشترک در سال ۲۰۰۳ از یکدیگر جدا شدند.

بچه های دیگو مارادونا
دیگو مارادونا چند تا بچه داشت؟
دیگو مارادونا چند فرزند داشت

اما در نهایت، مارادونا پذیرفت که ۶ فرزند دیگر نیز دارد. او در میانه دهه ۲۰۱۰ میلادی پس از یک دعوای قضایی با دو زنی که با آن‌ها روابط خارج از ازدواج داشت، تأیید کرد که دیه‌گو جونیور (۳۴ ساله) و خانا (۲۴ ساله) فرزندان او هستند.

دختران دیگو مارادونا

دیگو مارادونا دارای سه دختر است که دو نفر از آنها از همسر اولش و دختر سوم از همسر دیگرش به دنیا آمده‌اند.

نام دختران دیگو مارادونا
دالما
جینینا
جانا

دالما مارادونا بزرگ‌ترین دختر مارادونا از ازدواج با کلودیا ویلافانه به شمار می‌آید. دالما به همراه خواهرش جینینا، از مشهورترین فرزندان مارادونا هستند و در رویدادهای مختلف ورزشی و اجتماعی شرکت می‌کنند.

جینینا مارادونا، فرزند دوم مارادونا و کلودیا ویلافانه است. او نیز مانند خواهرش دالما در فضای عمومی فعال است و به عنوان یک چهره تلویزیونی و مدل شناخته می‌شود.

جانا مارادونا دختری است که مارادونا از رابطه‌اش با والریا سابالین دارد. جانا در کوبا به دنیا آمده و کمتر در انظار عمومی دیده می‌شود. او سومین دختر مارادونا پس از دالما و جینینا است.

پسران دیگو مارادونا
دیگو جونیور
دیگو فرناندو مارادونا

جونیور مارادونا فرزند مارادونا حاصل رابطه او با کریستینا سیناگری است. مارادونا در سال ۲۰۱۶ به طور رسمی تأیید کرد که جونیور پسر اوست. جونیور نیز همانند پدرش مدت زمانی در تیم‌های جوانان ناپولی بازی کرده است.

دیگو فرناندو، کوچک‌ترین فرزند مارادونا، فرزند ورونیکا اوخدا است.

اخلاق دیگو مارادونا

دیگو مارادونا یک چهره پیچیده و بحث‌برانگیز در دنیای ورزش بود. در حالی که او به خاطر سبک فوق‌العاده بازی‌اش تحسین می‌شد، همزمان به خاطر خلق و خوی متخاصم و رفتارهایش در داخل و خارج از میادین نیز مورد انتقاد قرار می‌گرفت.

پائولو مالدینی، مدافع مشهور، در سال ۲۰۰۵ مارادونا را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ توصیف کرد و او را فردی صادق و محترم دانست که به همه احترام می‌گذاشت. جوزپه برگومی نیز در سال ۲۰۱۸ مارادونا را بهترین بازیکن تمام دوران خطاب کرد. زلاتان ابراهیموویچ هم او را با وجود شیطنت‌های خارج از میدان، ستایش کرد.

ثروت دیگو مارادونا

مارادونا، که اخیراً در ۶۰ سالگی درگذشت، ارثیه‌ای پیچیده از خود به جای گذاشت. تصور می‌شد که ثروت او بین ۷۵ تا ۱۰۰ میلیون دلار باشد، اما وب‌سایت “سلبریتی نت ورث” ارزش خالص دارایی او را حدود ۵۰۰ هزار دلار تخمین زده است. این اختلاف به زندگی شخصی پرخطر و مشکلات مالی مارادونا برمی‌گردد.

گاوصندوق‌های دیگو مارادونا

پس از مرگ مارادونا، وکلای خانواده او از وجود دو گاوصندوق مرموز در دبی مطلع شدند که محتویات آن‌ها ناشناخته مانده است. مارادونا هیچگاه به این گاوصندوق‌ها نزدیک نشده و به نظر می‌رسد که محتوای آن‌ها هم ممکن است شامل دارایی‌های قیمتی، مانند درهم، ساعت و دلار باشد و هم ممکن است خالی باشد. او همچنین یک مجموعه ساعت‌ها و انگشتر ۳۰۰ هزار دلاری را در صندوق امانات خود در آرژانتین نگهداری می‌کرد.

خانه‌های دیگو مارادونا

شایعاتی درباره مالکیت مارادونا بر قصر سلطنتی در بلاروس وجود داشت، اما به نظر می‌رسد این ادعاها بیشتر ساخته و پرداخته فضای مجازی بوده است. آخرین اقامتگاه او در بوئنوس آیرس، ساده و فاقد زرق و برق بود و در مکانی ساکت و دور از شلوغی شهر قرار داشت.

ماشین‌های دیگو مارادونا

مارادونا همچنین کلکسیونی از خودروها داشت که شامل مدل‌های متنوع با قدرت و طراحی خاص می‌شد. برخی از معروف‌ترین خودروهای او شامل:

– پورشه ۹۲۴
– فیات ۱۲۸
– فراری تستاروسا
– بی‌ام‌و i8
– بی‌ام‌و M4
– شورلت کامارو RS
– کامیون اسکانیا ۱۱۳H

یکی از خاص‌ترین خودروهای مارادونا، کامیون اسکانیا ۱۱۳H بود که به خاطر رنگ آبی‌اش توجه بسیاری را جلب کرده بود و نشان از عشق او به خودروهای بزرگ و قدرتمند داشت.

دیگو مارادونا کامیون اسکانیا ۱۱۳H

دیگو مارادونا فراری تستاروساپ

دیگو مارادونا شورلت کامارو RS

دیگو مارادونا پورشه ۹۲۴

دیگو مارادونا فیات ۱۲۸

دیگو مارادونا بی‌ام‌و i8

دیگو مارادونا بی‌ام‌و M4

ماشین دیگو مارادونا

دیگو مارادونا تبلیغات

در سال 1982، مارادونا به یکی از بزرگترین ستاره‌های ورزشی جهانی تبدیل شد و با برندهای مختلفی از جمله پوما و کوکاکولا همکاری کرد. او از این طریق سالانه 1.5 میلیون دلار بیش از حقوق باشگاهی‌اش درآمد کسب کرد.

دیگو مارادونا کوکاکولا

در همان سال، او در یک آگهی تبلیغاتی جام جهانی برای کوکاکولا و یک تبلیغ ژاپنی برای پوما ظاهر شد. در سال 1984، درآمد او از ناپولی به 7 میلیون دلار رسید و همچنین دریافت حمایت مالی 5 میلیون دلاری از هیتاچی.

دیگو مارادونا لویی ویتون

در سال 2010، مارادونا در یک آگهی تبلیغاتی برای برند معتبر مد فرانسوی لویی ویتون حضور یافت و در آن به همراه دیگر برندگان جام جهانی، از جمله پله و زین الدین زیدان، مشغول بازی فوتبال روی میز شد.

دیگو مارادونا تبلیغ نوشابه برزیلی

در سال 2006، در یک تبلیغ تلویزیونی برای نوشابه برزیلی Guaraná Antarctica، مارادونا به عنوان یکی از بازیکنان تیم ملی برزیل به تصویر کشیده شد. او در این تبلیغ پیراهن زرد برتن کرده و سرود ملی برزیل را با بازیکنانی مانند رونالدو و کاکا می‌خواند. سپس متوجه می‌شود که این صحنه خواب بوده و کابوس ناشی از مصرف بیش از حد نوشیدنی است، موضوعی که بعداً جنجالی در رسانه‌های آرژانتینی به وجود آورد.

مارادونا قبل و بعد
دیگو مارادونا مافیا

ماجرای مارادونا و مافیای ایتالیا

هنگامی که مارادونا به ناپل وارد شد، تحت تأثیر خطرات موجود قرار گرفت. مافیای قدرتمند سیسیل به سرعت با روش‌های مختلفی به او نزدیک شد. برای جذب او، دو عامل کلیدی وجود داشت: کوکائین و فراهم کردن روابط جنسی آزاد.

دیگو مارادونا ارتباط با مافیا

مارادونا که در آرژانتین به عنوان یک پسربچه فقیر شناخته می‌شد، به سرعت تحت تأثیر هدایای گران‌قیمت مافیای ناپل قرار گرفت. او به ارتباطات نزدیک با بزرگترین اعضای مافیای سیسیل دست یافت و هدایای فراوانی از آن‌ها دریافت کرد. اما زمانی که دیگو با مشکلاتی روبرو شد، مافیا او را تنها گذاشت و از حمایت خود دست کشید.

اعتیاد دیگو مارادونا

مارادونا به اندازه‌ای که به فوتبال عشق می‌ورزید، به مرور زمان به کوکائین نیز اعتیاد پیدا کرد. او با این واقعیت روبه‌رو شد که در زندگی نمی‌توان به دو چیز به یک اندازه توجه داشت و لذا هزینه اعتیاد به کوکائین را پرداخت کرد و مرتبه‌ای به خاطر این موضوع از فوتبال محروم شد.

عصر 20 ساله اعتیاد به کوکائین زمان کمی نیست و بهترین لحظات جوانی او را پوشش می‌دهد. او برای نخستین بار در سال 1982 و در سن 22 سالگی مصرف کوکائین را شروع کرد.

دیگو مارادونا کوکائین

مارادونا نه تنها به خاطر استعدادش در فوتبال بلکه به دلیل شخصیت جنجالی‌اش نیز مشهور بود. متاسفانه او در دهه 1980 و در زمان بازی در اسپانیا به اعتیاد به کوکائین دچار شد و پس از مثبت شدن تستش در سال 1991، به مدت پانزده ماه محروم گردید.

دیگو مارادونا سلطان کوکایین

مارادونا دوران افول خود را در زادگاهش تجربه کرد. با افزایش میزان آسیب‌دیدگی و سال‌های سخت زندگی، توانایی‌های جسمانی‌اش به شدت کاهش یافت. او اعلام کرد که قصد دارد در روز تولدش در سال 1997 از فوتبال کناره‌گیری کند.

دیگو مارادونا تیمارستان

علاقه شدید او به کوکائین به حدی رسید که به کما رفت و تلاش‌های مکرر دختر چهار ساله‌اش برای ترک این ماده تأثیر چندانی بر او نگذاشت. برای ترک دائمی کوکائین، او حتی به یک مرکز درمانی روانی مراجعه نمود.

مرگ دیگو مارادونا

دیگو مارادونا در 25 نوامبر 2020 و بر اثر سکته قلبی در خواب فوت کرد. او دو هفته قبل به خاطر لخته خون در مغزش در بیمارستان بستری و پس از عمل جراحی ترخیص شده بود. او پس از تشییع بزرگ در جمعیت انبوه، در قبرستانی در بوینس آیرس در کنار مزار والدینش به خاک سپرده شد.

درگذشت دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، افسانه فوتبال آرژانتین و جهان، در سن 60 سالگی فوت کرد و وصیت‌نامه‌ای به جا گذاشت که بخشی از آن توسط «اینفوبائه» منتشر شد. در این وصیت‌نامه، او اعلام کرد که جسدش پس از مرگ مومیایی شود و به مجسمه‌ها علاقه‌ای ندارد و برعکس، اعتقاد دارد بیشتر مجسمه‌ها نمی‌توانند به واقعیت نزدیک شوند.

نکته جالب این است که جسد مارادونا به صورت مومیایی دفن نشد.

قتل دیگو مارادونا

در مه 2021، به هفت پزشک متخصص به دلیل مرگ مارادونا به نقض وظایف‌شان و قتل متهم شدند و در صورت محکومیت، ممکن است بین هشت تا 25 سال به حبس محکوم شوند. در 25 ژوئن، روانپزشک آگوستینا کوساچوف به دفتر دادستانی سان ایسیدرو احضار شد و در مورد درمان پزشکی که برای مارادونا انجام داده، تحت بازجویی قرار گرفت.

پس از هفت ساعت بازجویی، وادیم میشانچوک، وکیل کوساچوف، به رسانه‌ها اعلام کرد که داروهای تجویزی کوساچوف نمی‌تواند وضعیت قلبی مارادونا را تشدید کند و کوساچوف هرگونه مسئولیتی در مورد این مرگ را رد کرد.

قصور پزشکی دیگو مارادونا

در تاریخ 28 ژوئن، وکیلی شکایتی علیه پزشکان مرتبط با دیگو مارادونا، از جمله کوساچوف، پزشک شخصی لئوپولدو لوکه، روانشناس کارلوس دیاز و دکتر نانسی فورلینی به خاطر سهل‌انگاری در مرگ او ثبت کرد و درخواست حکم بازداشت کرد.

در 1 ژوئیه، دادستان‌ها از درخواست قاضی برای صدور حکم بازداشت علیه این پزشکان خودداری کردند و آن را یک ترفند رسانه‌ای دانستند که به همزمانی بازجویی پزشک شخصی لوکه برمی‌گشت.

در ژوئن 2022، قاضی اعلام کرد که هشت پرسنل پزشکی باید به خاطر قصور جنایی و قتل در ارتباط با مرگ مارادونا محاکمه شوند.

جسد دیگو مارادونا

جسد دیگو مارادونا پس از اینکه تابوت او به مدت چند ساعت در کاخ ریاست جمهوری آرژانتین برای وداع قرار گرفت، به خاک سپرده شد. او در یک مراسم خصوصی در آرامستان «بِیا ویستا» واقع در حومه بوینس‌آیرس در کنار خانواده و والدینش به خاک سپرده شد. این مراسم با تدابیر سخت امنیتی برگزار شد و اجازه ورود به عموم داده نشد.

در طول مسیر انتقال تابوت به محل دفن، مردم بارها مانع حرکت خودرو حامل مارادونا شدند. بر خلاف گزارش‌های اولیه، جسد او در کاخ ریاست‌جمهوری دفن نشد و آن مکان تنها محلی برای وداع بوده است.

مرگ دیگو مارادونا و واکنش لیونل مسی

لیونل مسی، که بسیاری او را دوست نزدیک مارادونا می‌دانند، با انتشار متنی در اینستاگرام به خبر درگذشت مارادونا واکنش نشان داد. او نوشت: “این یک روز بسیار غم‌انگیز برای همه آرژانتینی‌ها و دنیای فوتبال است. دیگو این دنیای فانی را ترک کرد، اما او همچنان با ما خواهد بود زیرا جاودانه است. تسلیت من به تمامی اعضای خانواده و دوستانش. در سکوت استراحت کن، دیگو.”

مرگ دیگو مارادونا و باشگاه ناپولی

باشگاه ناپولی که در دوران حضور مارادونا موفقیت‌های بسیاری کسب کرده بود، با منتشر کردن عکسی از دوران بازی این نابغه فوتبال، نوشت: “خداحافظ دیگو؛ برای همیشه.”

مرگ دیگو مارادونا و علی کریمی

علی کریمی، که به عنوان “مارادونای آسیا” در میان بازیکنان فوتبال ایرانی شناخته می‌شود، نیز با انتشار پستی در اینستاگرام به خبر فوت دیگو آرماندو مارادونا واکنش نشان داد.

مرگ دیگو مارادونا و پاپ فرانسیس

پاپ فرانسیس در گفتگو با روزنامه ایتالیایی “گاتزتا دلو اسپورت” درباره اسطوره فوتبال آرژانتین که به تازگی به علت ایست قلبی در سن 60 سالگی درگذشت، گفت:

“در سال 2014 و در جریان بازی صلح بود که دیگو مارادونا را ملاقات کردم. با لذت تمام به یاد می‌آورم که دیگو برای بنیاد اسکولاس آکیورنتس، که از نیازمندان در سرتاسر جهان حمایت می‌کند، چه کارهایی انجام داد. مارادونا در زمین یک شاعر بود، قهرمانی که به میلیون‌ها نفر در آرژانتین و ناپولی شادی بخشید. او همچنین مردی بسیار لطیف بود.”

یادبود دیگو مارادونا

در بیانیه‌ای در رسانه‌های اجتماعی، اتحادیه فوتبال آرژانتین “عمیق‌ترین اندوه خود را بابت درگذشت اسطوره‌مان” ابراز کرد و نوشت: “شما همیشه در قلب ما خواهید بود.”

احترام یوفا به مرگ دیگو مارادونا

آلبرتو فرناندز، رئیس‌جمهور آرژانتین، سه روز عزای ملی اعلام کرد. یوفا و CONMEBOL نیز تصریح کردند که در هر بازی از لیگ قهرمانان، لیگ اروپا، کوپا لیبرتادورس و کوپا سودامریکنا قبل از شروع بازی یک لحظه سکوت برگزار خواهند کرد.

بازی بوکا جونیورز به خاطر یادبود مارادونا به تعویق افتاد.

سایر کنفدراسیون‌ها در سطح جهانی نیز از این روال پیروی کرده و در هر مسابقه یک دقیقه سکوت برقرار کردند، که این رویه با بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا آغاز شد.

در لیگ سری آ، علاوه بر یک دقیقه سکوت، تصویری از مارادونا در دقیقه 10 بازی روی صفحه نمایش استادیوم پخش شد.

استادیوم سن پائولو و یادبود دیگو مارادونا

در ناپل، استادیوم سن پائولو – که در تاریخ 4 دسامبر 2020 رسماً به استادیوم دیگو آرماندو مارادونا تغییر نام داده شده بود – در شب به افتخار مارادونا روشن شد و گروهی از هواداران در بیرون از استادیوم جمع شده و با نقاشی‌های دیواری و آثار هنری به او ادای احترام کردند.

آئورلیو دی لاورنتیس، مالک ناپولی، و همچنین لوئیجی د ماجستریس، شهردار ناپل، ابراز تمایل کردند تا نام ورزشگاه به نام مارادونا تغییر کند که این امر به اتفاق آرا از سوی شورای شهر ناپل تصویب شد.

مرگ دیگو مارادونا 10

قبل از بازی ناپولی در لیگ اروپا مقابل ریژکا، یک روز پس از مرگ مارادونا، همه بازیکنان ناپولی پیراهن‌هایی با نوشته “مارادونا 10” را بر تن کردند و سپس یک دقیقه سکوت برگزار کردند.

چهره‌های مختلف از هر قاره در سراسر جهان به او ادای احترام کردند. افراد مشهور و سایر ورزشکاران غیر از فوتبال نیز یاد مارادونا را گرامی داشتند.

تغییر نام مدرسه به یاد دیگو مارادونا

در 27 نوامبر 2020، مدرسه ورزش آدیتیا در باراسات، کلکته، هند، استادیوم کریکت خود را به نام مارادونا نامگذاری کرد. سه سال قبل، مارادونا یک کارگاه آموزشی با 100 کودک در این استادیوم برگزار کرده و همچنین یک مسابقه خیریه با کاپیتان سابق کریکت هند، سوراو گانگولی، آنجا برگزار کرده بود.

AFA اعلام کرد که کوپا د لا لیگا حرفه‌ای 2020 که اولین فصل آن است، به کوپا دیگو آرماندو مارادونا تغییر نام خواهد داد. در 28 نوامبر، جام اصلی فدراسیون فوتبال پاکستان، یعنی جام چالش ملی PFF، به یاد مارادونا و ولی محمد از او تجلیل کرد.

پیراهن مشکی با نام مارادونا

در یک مسابقه دوستانه اتحادیه راگبی بین آرژانتین و نیوزیلند در 28 نوامبر، کاپیتان تیم نیوزیلند، سم کین، در حالی که تیمش برای اجرای هاکا صف کشیده بود، پیراهن مشکی با نام مارادونا و شماره 10 او را به نمایش گذاشت.

در 29 نوامبر، لیونل مسی نیز در پیروزی 4–0 بارسلونا مقابل اوساسونا در لالیگا، گل خود را به مارادونا تقدیم کرد. او با نشان دادن پیراهن نیوولز اولد بویز که قبلاً مارادونا از آن استفاده کرده بود، یاد او را گرامی داشت و سپس به آسمان اشاره کرد.

در 30 نوامبر، پس از گلزنی بوکا جونیورز مقابل نیوولز اولد بویز در La Bombonera، بازیکنان این باشگاه با قرار دادن پیراهن مارادونا در مقابل سوئیت خصوصی او که دخترش دالما در آن حضور داشت، ادای احترامی heartfelt به او کردند.

ارثیه دیگو مارادونا

انتظار می‌رود که ارثیه‌اش به طور مساوی میان هشت فرزندش تقسیم شود. اما به خاطر نبود وصیت‌نامه، تحلیل‌گران و وکلای حقوقی در آرژانتین می‌گویند که تقسیم میراث وی چندان ساده نخواهد بود.

آن‌ها پیش‌بینی می‌کنند که یک درگیری بلندمدت در دادگاه آغاز خواهد شد و در این میان، اعضای خانواده با یکدیگر تقابل خواهند کرد و وکلا در تلاش برای تعیین ارزش واقعی دارایی‌های او خواهند بود. تست‌های دی‌ان‌ای و افرادی که ادعا می‌کنند فرزندان او هستند نیز به این بحث ورود خواهند کرد.

الیاس کی‌یر خوفه، وکیل آرژانتینی در بوئنوس آیرس به بی‌بی‌سی گفت: “انتظار دارم تقسیم ارث مارادونا یک پروسه آشوبناک و نامنظم باشد. به نظر من حل این موضوع مدتی زمان نیاز خواهد داشت.”

وارثین دیگو مارادونا

پس از فوت دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، مدعیان زیادی برای به دست آوردن دارایی‌های او وجود دارند.

نشریه “سان” گزارش داد که مارادونا دارای 5 فرزند رسمی است و 7 نفر دیگر نیز خود را فرزندان او می‌دانند. همچنین 4 خواهر دیگو به‌عنوان رقبای وی برای دستیابی به دارایی‌های این اسطوره شناخته می‌شوند. ادعا می‌شود که ثروت او حدود 40 میلیون یورو است که در حساب‌های بانکی در آرژانتین، سوئیس و امارات قرار دارد.

موزه دیگو مارادونا

دیگو مارادونا فردی است که در فوتبال هیچ‌کس به اندازه او پیچیدگی زندگی را از کودکی تا کنون تجربه نکرده است. او اعجوبه‌ای است که با استعدادش در زمین فوتبال مشهور شد و تمام انواع مواد مخدر را تجربه کرد و به نیمکت تیم ملی آرژانتین رسید. او در ناحیه‌ای بزرگ شد که اکنون به مکانی برای مشاهده مردم تبدیل شده است.

خانه‌ای که مارادونا در دوران نوجوانی خود در بوینس آیرس در آنجا رویای فوتبالیست شدن را در سر می‌پروراند، اکنون به طور کامل بازسازی شده و به عنوان موزه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ورودی موزه دیگو مارادونا

برای ورود به خانه مارادونا باید مبلغی به عنوان ورودی پرداخت کرد. این خانه یادآور خاطرات مارادونا از دهه 70 میلادی و بستن اولین قرارداد حرفه‌ای فوتبالی‌اش در سال 1978 است.

مصاحبه دیگو مارادونا

جملات برگزیده دیگو مارادونا

– “مادرم فکر می‌کند من بهترین هستم. و من طوری تربیت شدم که همیشه آنچه را که مادرم می‌گوید باور کنم.” (از مصاحبه‌ها)
– “موفقیت افراد به خاطر سخت‌کوشی آن‌هاست. شانس ربطی به موفقیت ندارد.” (از مصاحبه‌ها)
– “تماشای توپ و دویدن به دنبال آن، من را به شادترین انسان جهان تبدیل می‌کند.” (از مصاحبه‌ها)

نظرسنجی IMG در سال 1984 نشان داد که مارادونا به عنوان “شناخته شده‌ترین” شخصیت در فوتبال تلقی می‌گردد.

فیلم زندگی دیگو مارادونا

فیلم قهرمان دیگو مارادونا

مستند عاشق دیگو مارادونا

مستند دیگو مارادونا

عاشق دیگو مارادونا

سینما دیگو مارادونا

سینما دیگو مارادونا

قهرمان (Hero) نام یک فیلم مستند زندگی‌نامه‌ای به کارگردانی مایکل کین است که به زندگی حرفه‌ای مارادونا و به‌ویژه گل معروف او به نام «دست خدا» در مقابل انگلستان می‌پردازد. این مستند در سال 1987 تولید شده و بخشی از سری مستندهای رسمی مسابقات جام جهانی است.

مستند دیگو مارادونا (Diego Maradona) نیز یکی دیگر از مستندهای زندگی‌نامه‌ای درباره این قهرمان بزرگ تاریخ ورزش است. آصف کاپادیا سازنده این مستند، در اثر خود به فرازوفرودهای زندگی حرفه‌ای مارادونا در تیم ناپولی تأکید دارد.

مارادونا گروه راک

بسیاری از هنرمندان آرژانتینی ترانه‌هایی را به احترام دیگو اجرا کردند، از جمله:

La Mano de Dios اثر El Potro Rodrigo
Maradona از Para siempre Diego

Diego Forever از Los Ratones Paranoicos

Francotirador از Garadoac

سنت مارادونا اثر مانو نگرا
لا ویدا تومبولا اثر مانو چائو

دیگو مارادونا شکیرا

دیگو مارادونا Waka Waka

مارادونا در موزیک ویدیوی آهنگ جام جهانی 2010 با عنوان Waka Waka توسط شکیرا، همراه با تصاویری از او در حال جشن گرفتن آرژانتین در جام جهانی 1986 نمایش داده شد

دیگو مارادونا شکیرا Waka Waka
دیگو مارادونا موزیک ویدیو شکیرا

دیگو مارادونا بازی ویدیویی

دیگو مارادونا به عنوان یک شخصیت افسانه‌ای در بازی‌های ویدیویی فوتبال FIFA 18 و Pro Evolution Soccer 2018 در سال 2017 ظهور کرد.

در سال 2019، آصف کاپادیا، فیلمساز برنده جایزه اسکار و بفتا، فیلم مستندی با عنوان دیگو مارادونا منتشر کرد.

کتاب ال دیگو دیگو مارادونا

کتاب ال دیگو (Maradona: The Autobiography of Soccer’s Greatest and Most Controversial Star) یکی از معروف‌ترین زندگینامه‌های ورزشی در دنیا است که به روایت دیگو مارادونا پرداخته است. در این کتاب، وی وقایع و خاطرات زندگی‌اش را به تصویر می‌کشد و خواننده را با گوشه‌وکنارهای زندگی و سختی‌هایی که در مسیرش داشته، آشنا می‌کند. نویسنده این کتاب “ارنستو چرکسی بیالو” است.

کتاب مارادونا دیگو مارادونا

در برشی از این کتاب آمده است:

“در نوزده‌سالگی، مدت‌ها قبل از اینکه به تعبیر ادواردو گالیانو به ‘خدای کثیف و گناهکار’ تبدیل شود، قهرمان جام جهانی جوانان زیر بیست سال در ژاپن شد. تا آن زمان، وانت راستروخِرو دیگر به تاریخ پیوسته بود. مارادونا حالا خودش ماشین‌باز قهاری شده بود که هر ماشین برایش در حکم یک کارت ویزیت بود؛ خصلتی آرژانتینی که تا آخر عمر در او باقی ماند.

هواداران برای تشکر از ال‌پِلوسا تصمیم گرفتند به پاس لحظات خوشی که به آن‌ها هدیه کرده بود، با جمع‌آوری پول برایش ماشین بخرند: یک مرسدس بنز شیک قرمزِ 500 اس‌ال‌سی با قدرت 237 اسب بخار؛ هدیه‌ای دیگر به نشانه‌ی قدرشناسی.”

دیگو مارادونا در کتاب کمیک آرژانتینی

مارادونا در کتاب کمیک آرژانتینی El Cazador de Aventuras حضور داشت و پس از بسته شدن آن، نویسندگان کتاب مصور جدیدی به نام El Die را با استفاده از شخصیت مارادونا آغاز کردند.

لقب دیگو مارادونا

طرفداران مارادونا انواع لقب‌های محبت‌آمیز را به او اطلاق می‌کردند، از جمله “دیوس” که در زبان اسپانیایی به معنای خدا است.

جمله معروف دیگو مارادونا

“من دیگو مارادونا هستم.”

سخن معروف دیگو مارادونا

“اگر بمیرم، باز هم می‌خواهم متولد شوم و دوباره فوتبالیست شوم. دوباره می‌خواهم دیگو آرماندو مارادونا شوم.”

بدنامی دیگو مارادونا

مارادونا به دلیل رژیم غذایی نامناسب و شیوه زندگی افراطی‌اش در خارج از زمین، از جمله استفاده از داروهای غیرقانونی و سوء مصرف الکل، بدنام بوده است. مشکلات شخصی و مسائل بهداشتی او به عقیده برخی تأثیر منفی بر عملکرد و طول عمر او در سال‌های بعدی دوران بازی‌اش گذاشته است.

اسطوره دیگو مارادونا

وقتی مارادونا از فوتبال فعال بازنشسته شد، آرژانتین را با ضربه روحی ترک کرد. او چیزی فراتر از یک فوتبالیست بزرگ بود و عاملی برای جبران ناامیدی اجتماعی کشورش در دوران دیکتاتوری‌ها بود. مارادونا به آرژانتینی‌ها راهی برای خروج از ناامیدی‌های جمعی پیشنهاد داد و به همین خاطر مردم او را به عنوان یک شخصیت الهی می‌پرستند.

از سال 1986، نام مارادونا حتی در دورافتاده‌ترین مکان‌ها شناخته شده بود. در آرژانتین، او اغلب به عباراتی که مختص اسطوره‌هاست، اشاره می‌شود.

بت دیگو مارادونا

در فیلم آرژانتینی «پسر عروس» (El hijo de la novia)، شخصی به تظاهر به کشیش کاتولیک می‌پردازد و به یکی از مشتریان بار می‌گوید: «او را بت کردند و سپس به صلیب کشیدند.» وی با اشاره به مارادونا در این گفت و گو، تأکید می‌کند که او نیز باید در بین شخصیت‌های مذهبی قرار بگیرد.

کلیسای مارادونا

در روزاریو، آرژانتین، مردم محلی یک مذهب تقلید به نام “کلیسای مارادونا” تأسیس کردند که عناصر سنت مسیحی مانند کریسمس و نیایش‌ها را با جزئیات مربوط به مارادونا بازنویس کرده است. این کلیسا 200 عضو موسس داشته و ده‌ها هزار نفر دیگر از طریق وب‌سایت رسمی آن به عضویت درآمده‌اند.

عکس دیگو مارادونا فوتبالیست

عکس دیگو مارادونا و همسرش

عکس زن دیگو مارادونا

عکس خاص دیگو مارادونا

عکس پروفایل دیگو مارادونا

عکس های دیگو مارادونا

عکس دیگو مارادونا

عکس جذاب دیگو مارادونا

پوستر دیگو مارادونا

والپیپر دیگو مارادونا

دیگو مارادونا والپیپر 

والپیپر دیگو مارادونا فوتبالی 2025 

والپیپر دیگو مارادونا برای کامپیوتر

wallpaper دیگو مارادونا

wallpaper hd maradona

wallpaper maradona

wallpaper marsdona for phone

wallpaper maradona for laptop

عکس مجسمه دیگو

مارادونامجسمه

دیگو مارادونا

دیگو مارادونا مجسمه

پست دیگو مارادونا

دیگو مارادونا هافبک

دیگو مارادونا پست

هافبک میانی – هافبک مهاجم

دیگو مارادونا هافبک مهاجم

مارادونا در 27 فوریه 1977، تنها چهار ماه پس از اولین بازی حرفه‌ای خود برای آرژانتینوس جونیورز، اولین بازی ملی‌اش را در 16 سالگی، مقابل مجارستان به میدان رفت.

او به دلیل سن پایینش، به ویژه توسط مربی سزار لوئیس منوتی، که احساس می‌کرد در سن 17 سالگی هنوز جوان است، از تیم آرژانتین برای جام جهانی 1978 کنار گذاشته شد. با این حال، در 3 نوامبر 1978، تنها چند روز پس از رسیدن به 18 سالگی، مارادونا با تیم زیر 20 سال آرژانتین در یک بازی دوستانه مقابل نیویورک کاسموس و فرانتس بکن باوئر بازی کرد و در آن بازی دو گل در پیروزی 2-1 به ثمر رساند.

زندگی ورزشی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا قهرمانی جوانان جهان 1979

در سن 18 سالگی، مارادونا در مسابقات قهرمانی جوانان جهان در سال 1979 در ژاپن شرکت کرد و به عنوان ستاره مسابقات درخشید. او در پیروزی 3-1 آرژانتین مقابل اتحاد جماهیر شوروی درخشان ظاهر شد و در مجموع شش گل را در شش بازی به ثمر رساند.

او در 2 ژوئن 1979، اولین گل ملی بزرگسالانش را در پیروزی 3-1 مقابل اسکاتلند در همپدن پارک به ثبت رساند. همچنین، او در دو بازی کوپا آمریکا در ماه آگوست همان سال برای آرژانتین بازی کرد: باخت 2-1 مقابل برزیل و پیروزی 3-0 مقابل بولیوی، جایی که گل سوم تیمش را به ثمر رساند.

سپ بلاتر، رئیس فیفا، سه دهه بعد درباره تأثیر بازی‌های مارادونا در سال 1979 گفت: “همه نظری درباره دیگو آرماندو مارادونا دارند و این موضوع از دوران بازی او وجود داشته است. واضح‌ترین خاطره من از این بچه با استعداد فوق‌العاده در جام جهانی فوتبال زیر 20 سال در ژاپن است.”

دیگو مارادونا قهرمانی جوانان

مارادونا و هموطنش لیونل مسی تنها بازیکنانی هستند که هم در جام جهانی زیر 20 سال و هم در جام جهانی فوتبال برنده توپ طلا شده‌اند. مارادونا این موفقیت را در سال‌های 1979 و 1986 به دست آورد، در حالی که مسی این کار را در سال‌های 2005 و 2014 (و دوباره در 2022) انجام داد.

دیگو مارادونا کوپا آمه ریکا 1979

مارادونا در کوپا آمه ریکا 1979 هم حضور داشت، جایی که عملکرد آرژانتین ضعیف بود و در مرحله اول حذف شد. او در این مسابقات با یک گل در پیروزی 3-0 مقابل بولیوی از دروه خارج شد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1982

اولین تورنمنت جام جهانی مارادونا در سال 1982 در اسپانیا بود. آرژانتین در بازی افتتاحیه به مصاف بلژیک رفت و با نتیجه 1-0 شکست خورد و تحت فشار قرار گرفت. با وجود اینکه آرژانتین مجارستان و السالوادور را به راحتی شکست داد و به دور دوم صعود کرد، در تیم تنش‌های داخلی وجود داشت و بازیکنان جوان‌تر و کم‌تجربه‌تر با بازیکنان بزرگ‌تر دچار مشکل شدند.

تیم آرژانتینی با بازیکنانی مانند ماریو کمپس، اسوالدو آردیلس، رامون دیاز، دانیل برتونی، آلبرتو تارانتینی، اوبالدو فیلول و دانیل پاسارلا در دور دوم با برزیل و ایتالیا دیدار کرد و شکست خورد. این مسابقه به دلیل اینکه مارادونا توسط کلودیو جنتیله به طرز تهاجمی نشان داده شد، به یاد ماندنی است، این در حالی بود که ایتالیا آرژانتین را با نتیجه 2-1 شکست داد.

مارادونا در هر پنج بازی بدون تعویض حضور داشت و دو گل مقابل مجارستان به ثمر رساند. در این دوره، او مرتکب خطاهای مکرر شد و در آخرین بازی مقابل برزیل به دلیل خطای تلافی‌جویانه اخراج شد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1986

دیگو مارادونا کاپیتان تیم ملی

در جام جهانی 1986 مکزیک، مارادونا به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین برگزیده شد و در فینال مقابل آلمان غربی به پیروزی رسید. او در این مسابقات به عنوان پویاترین بازیکن شناخته شد و در هر دقیقه از هر بازی با تیم حضور داشت، پنج گل به ثمر رساند و پنج پاس گل نیز داد.

سه پاس گل او در بازی افتتاحیه مقابل کره جنوبی در ورزشگاه المپیکو یونیورسیتریو در مکزیکو سیتی داده شد. اولین گلش هم در بازی دوم گروهی مقابل ایتالیا به ثمر رسید. آرژانتین در رقابت‌های حذفی، اروگوئه را شکست داد و در مرحله یک چهارم نهایی با انگلیس دیدار کرد.

دیگو مارادونا نیمه فرشته نیمه شیطان

بعد از به ثمر رساندن دو گل در برد 2-1 مقابل انگلیس، افسانه مارادونا تثبیت شد. گل دومش و گل اولش باعث شد که روزنامه فرانسوی L’Équipe او را “نیمه فرشته، نیمه شیطان” بنامد.

دیگو مارادونا دست خدا

این مسابقه تحت تأثیر جنگ فالکلند بین آرژانتین و بریتانیا بود. در تکرار بازی مشخص شد که گل اول با دست به ثمر رسیده است. مارادونا آن را “کمی با سر مارادونا و کمی با دست خدا” توصیف کرد، و به همین دلیل به “دست خدا” معروف شد.

در نهایت، در 22 آگوست 2005، مارادونا در برنامه تلویزیونی خود اعتراف کرد که عمداً با دست به توپ ضربه زده و هیچ تماسی با سرش برقرار نشده است. این مسئله به عنوان یک شکست تاریخی در تاریخ جام جهانی شناخته شد.

دیگو مارادونا انگلیس

گل دوم مارادونا، چهار دقیقه بعد از گل اول، به عنوان بهترین گل تاریخ جام جهانی توسط فیفا انتخاب شد. او در این گل توپ را در نیمه خود دریافت کرد و با دریبل‌زنی پنج بازیکن انگلیسی و دروازه‌بان پیتر شیلتون، توپ را به گل تبدیل کرد.

دیگو مارادونا گل قرن

این گل در یک نظرسنجی آنلاین در سال 2002 که توسط فیفا برگزار شد، به عنوان “گل قرن” انتخاب شد. همچنین، یک نظرسنجی دیگر در سال 2002 توسط کانال 4 در بریتانیا، عملکرد مارادونا را در رده ششم فهرست 100 بهترین لحظه ورزشی قرار داد.

مارادونا این موفقیت را با دو گل دیگر در نیمه‌نهایی مقابل بلژیک دنبال کرد و در دیدار پایانی، با وجود تلاش آلمان غربی برای مهارش، در دقیقه 84 با فاصله گرفتن از لوتار ماتئوس پاس نهایی را به خورخه بوروچاگا داد تا گل پیروزی به ثمر برسد. آرژانتین با پیروزی 3–2 در مقابل 115000 تماشاگر در آزتکا، قهرمان جام جهانی شد و مارادونا با افتخار جام را بالای سر برد.

دیگو مارادونا آرژانتین 2002

در طول مسابقات، مارادونا بیش از نیمی از شوت‌های آرژانتین را انجام داد یا آن را ایجاد کرد. او 90 دریبل برتر را در مسابقات به ثبت رساند که سه برابر بیشتر از هر بازیکن دیگری بود و 53 بار نیز خطا شد. تیم مارادونا دو برابر بیشتر از هر بازیکنی ضربات آزاد را به‌دست آورد.

مارادونا ده گل از 14 گل آرژانتین را به ثمر رسانده یا پاس گل داده است. در پایان جام جهانی، او به‌عنوان بهترین بازیکن تورنمنت، با رأی اکثریتی از توپ طلا برخوردار شد و به‌طور گسترده‌ای تصور می‌شد که تقریباً به‌تنهایی جام جهانی را به دست آورده است، چیزی که او بعداً به‌طور کامل با آن موافق نبود.

دیگو مارادونا زین الدین زیدان

زین الدین زیدان که در سن 14 سالگی جام جهانی 1986 را تماشا می‌کرد، اظهار داشت که مارادونا “در سطح دیگری بود”. به احترام او، مقامات استادیوم آزتکا مجسمه‌ای از او را که “گل قرن” را به ثمر رسانده بود، در ورودی استادیوم قرار دادند.

مارادونا پس از پیروزی در فینال مقابل آلمان غربی، جام جهانی فوتبال را در دست دارد. با توجه به عملکردش در جام جهانی 1986 مکزیک، در سال 2014، راجر بنت از ESPN FC آن را به‌عنوان “فوق‌العاده‌ترین عملکردی که یک جام جهانی تا به حال شاهد بوده است” توصیف کرد. در حالی که کوین باکستر از لس آنجلس تایمز آن را “یکی از بهترین عملکردهای فردی در تاریخ مسابقات” نامید.

دیگو مارادونا بهترین گل تاریخ

در سال 2002، راسل توماس از گاردین گل دوم مارادونا در برابر انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 1986 را به‌عنوان “مسلماً بهترین گل فردی تاریخ فوتبال” توصیف کرد. در مقاله‌ای برای Sportsnet در سال 2018، او اظهار داشت: “هیچ بازیکن دیگری، حتی پل در سال 1958 یا پائولو روسی در سال 1982، مانند مارادونا در مکزیک، بر یک مسابقه تسلط نداشتند.”

او همچنین درباره عملکرد مارادونا بیان کرد که این هنرمند درخشان آرژانتینی به‌تنهایی دومین جام جهانی را به کشورش تحویل داد و در مورد دو گل به یاد ماندنی‌اش در برابر انگلیس گفته است: “بله، دست مارادونا بود و نه دست خدا، که گل اول را به ثمر رساند. این واقعاً هنر ناب بود.”

دیگو مارادونا کوپا آمریکا 1987

در کوپا آمه ریکا 1987 در آرژانتین، مارادونا سه گل در چهار بازی به ثمر رساند، از جمله یک گل دوگانه در پیروزی 3-0 مقابل اکوادور، اما آرژانتین در نیمه نهایی 0-1 مقابل برنده نهایی اروگوئه شکست خورد.

مارادونا در کوپا آمه ریکا 1989 برزیل در شش بازی حضور داشت، اما گلی به ثمر نرساند. آرژانتین در این مسابقات به مقام سوم رسید.

دیگو مارادونا جام جهانی 1990

مارادونا در جام جهانی 1990 در ایتالیا دوباره به‌عنوان کاپیتان آرژانتین انتخاب شد تا یک فینال دیگر را تجربه کند. آسیب‌دیدگی‌های مچ پا بر عملکرد او تأثیر گذاشت و او نسبت به چهار سال قبل کمتر تسلط داشت. تیم آرژانتین سه بازیکن از بهترین‌هایش را به‌دلیل مصدومیت‌ها از دست داد.

آرژانتین بعد از باخت در بازی اول به کامرون در سن سیرو میلان، تقریباً در مرحله گروهی حذف شد و در نهایت در رده سوم گروه خود قرار گرفت. در بازی دور یک شانزدهم مقابل برزیل در تورین، کلودیو کانیگیا بعد از پاس مارادونا تنها گل بازی را به ثمر رساند.

دیگو مارادونا ضربات پنالتی

در مرحله یک چهارم نهایی، آرژانتین در فلورانس به مصاف یوگسلاوی رفت. بازی بعد از 120 دقیقه با نتیجه 0-0 به پایان رسید و آرژانتین در ضربات پنالتی به پیروزی رسید، هرچند که ضربه مارادونا، یک ضربه ضعیف به سمت راست، متوقف شد.

دیگو مارادونا استادیوم سن پایولو

بازی نیمه‌نهایی برابر ایتالیا در استادیوم سن پائولو، بعد از تساوی 1-1 در نهایت به ضربات پنالتی کشیده شد. این بار مارادونا موفق بود و با همین ضربه قدرتی به گل رسید.

در فینال در رم، آرژانتین با نتیجه 1-0 به آلمان غربی باخت، تنها گل بازی ناشی از یک پنالتی بحث‌برانگیز توسط آندریاس برهمه در دقیقه 85 بود. پس از سوت پایان، مارادونا به گریه افتاد و داور را مقصر باخت تلقی کرد.

دیگو مارادونا جام آرتمیو فرانچی 1993

در 24 فوریه 1993، مارادونا در جام آرتمیو فرانچی در مار دل پلاتا و در برابر دانمارک به تیم ملی بازگشت. آرژانتین بعد از تساوی 1-1، در ضربات پنالتی 5-4 پیروز شد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1994

در جام جهانی 1994 در ایالات متحده، مارادونا تنها در دو بازی (هر دو در استادیوم فاکسبورو نزدیک بوستون) به میدان رفت و در مقابل یونان یک گل به ثمر رساند. اما بعدها به‌دلیل مثبت بودن آزمایش دوپینگ، از تیم کنار گذاشته شد.

مارادونا پس از به ثمر رساندن گل سوم آرژانتین در برابر یونان، یکی از جالب‌ترین جشن‌های گل جام جهانی را با صورت شاداب و چشمان برآمده به سمت یکی از دوربین‌های کنار زمین جشن گرفت.

گل ملی مارادونا

این گل، آخرین گل ملی او برای آرژانتین بود. در بازی دوم، که پیروزی 2-1 مقابل نیجریه بود، او دو گل تیمش را روی ضربات ایستگاهی ساخت، که گل دوم نیز یک پاس گل به کانیجیا بود.

دوپینگ دیگو مارادونا

مارادونا در زندگی‌نامه‌اش به این نتیجه رسید که نتیجه آزمایش مثبت او به‌دلیل مصرف نوشیدنی انرژی‌زای Rip Fuel توسط مربی شخصی‌اش بوده است. او ادعا کرد که نسخه آمریکایی، برخلاف نسخه آرژانتینی، حاوی این ماده شیمیایی بوده و مربی‌اش ناخواسته فرمول آمریکایی را خرید.

فیفا او را از ایالات متحده آمریکا اخراج کرد و آرژانتین در مرحله یک هشتم نهایی توسط رومانی حذف شد، زیرا بدون مارادونا تیم ضعیف‌تری محسوب می‌شد، حتی با وجود بازیکنانی مانند گابریل باتیستوتا و کلودیو کانیجیا در ترکیب.

تست مواد مخدر دیگو مارادونا

مارادونا همچنین ادعا کرد که با فیفا توافق کرده بود تا بتواند برای کاهش وزن از دارو استفاده کند. تست مثبت او در جام جهانی 1994 نشان‌دهنده پایان کار بین‌المللی‌اش بود که 17 سال به طول انجامید و 34 گل از 91 بازی به ثمر رساند.

دیگو مارادونا بازیساز

مارادونا به عنوان یک “شماره 10 کلاسیک” توصیف می‌شود و یک بازیساز سنتی بود که معمولاً در نقش آزاد بازی می‌کرد یا به‌عنوان هافبک تهاجمی پشت مهاجمان قرار می‌گرفت.

دیگو مارادونا پسر طلایی

مارادونا که یک استعداد زودرس بود، لقب “ال پیبه د اورو” (“پسر طلایی”) را کسب کرد، نامی که در طول زندگی حرفه‌ای‌اش با او ماندگار شد. او به‌دلیل توانایی دریبلینگ، بینش، کنترل توپ، پاس‌های دقیق و خلاقیتش مشهور بود و به‌عنوان یکی از ماهرترین بازیکنان در این ورزش شناخته می‌شود.

وی دارای بدنی جمع و جور بود و با پاهای قوی، مرکز ثقل پایین و تعادل بالا می‌توانست فشار بدنی را در حین دویدن با توپ به‌خوبی تحمل کند. شتاب و چابکی او، همراه با مهارت‌های دریبلینگ و کنترل توپ، به او انعطاف و سرعت را می‌داد.

دیگو مارادونا فیفا 2020

در نظرسنجی‌ای که توسط فیفا برگزار شد، او به همراه پله برنده جایزه بهترین بازیکن قرن بیستم میلادی گردید. مارادونا با نمایش خیره‌کننده‌اش در جام جهانی 1986 تیم ملی آرژانتین را به قهرمانی هدایت کرد.

استعداد، تکنیک، چابکی، دید عالی، پاس‌های دقیق و مهارت‌های دریبلینگ غیرقابل‌مهار مارادونا باعث شد تا علی‌رغم قامت کوتاهش، در فوتبال برتر باشد و لقب “پسر طلایی” (به اسپانیایی: El Pibe de Oro) را دریافت کند.

زندگی فوتبالی دیگو مارادونا

مارادونا در رده ملی، 91 بار برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت و 34 بار گلزنی کرد. او در چهار جام جهانی فوتبال شرکت داشت. مارادونا در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 1986 مکزیک (2-1) هر دو گل پیروزی آرژانتین را در برابر انگلیس که یکی از مدعیان قهرمانی بود، به ثمر رساند و با کارکرد درخشان خود برابر بلژیک و آلمان غربی در نیمه نهایی و فینال، قهرمانی را به ارمغان آورد.

گل اول مارادونا در این دیدار که با دست به ثمر رسید، به “دست خدا” معروف شد. او پس از گل اول و آغاز مجدد بازی، با دریبل زدن چهار بازیکن انگلیسی، 60 متر را پیمود و گل دوم تیمش را به ثمر رساند که بسیاری آن را بهترین گل تاریخ فوتبال می‌دانند. در نظرسنجی فیفا در سال 2002، این گل به‌عنوان “گل قرن” فوتبال انتخاب شد.

اولین قرارداد دیگو مارادونا

در بخشی از موزه دیگو، ویترینی وجود دارد که افتخارات او از زمان‌های گذشته نگهداری می‌شود. در این ویترین، نخستین برگه قرارداد حرفه‌ای مارادونا که با باشگاه آرژانتینیوس جونیورز منعقد شده، به‌خوبی مشاهده می‌شود و نام پدرش به‌طور خاصی درج شده است. این موزه در سال ۲۰۱۶ به همت پرس تأسیس گردید تا محلی برای کسب درآمد و به اشتراک گذاشتن بیشتر تاریخ زندگی و کارنامه مارادونا و باشگاه ابتدایی‌اش باشد.

قرارداد دیگو مارادونا

زندگی حرفه ای دیگو مارادونا

مارادونا هنگامی که کودکی هشت ساله بود، با انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال در مکان‌های عمومی تلاش می‌کرد بخشی از هزینه‌های خانواده فقیرش را تأمین کند. در دوران جوانی، او درخشش خود را با تیم بوکا جونیورز آغاز کرد و پس از آن به بارسلونای اسپانیا پیوست و با این تیم به مقام قهرمانی جام حذفی اسپانیا دست یافت.

دیگو مارادونا جام جهانی

در جام جهانی ۱۹۸۲، علی‌رغم ارائه بازی‌های دیدنی، به دلیل یک حرکت غیر ورزشی در دیدار برابر برزیل از زمین مسابقه اخراج شد و بدون وجود مارادونا، آرژانتین از این رقابت‌ها حذف گردید. چهار سال بعد، در جام جهانی ۱۹۸۶ در مکزیک، مارادونا شکوه فوتبال خود را به نمایش گذاشت.

دیگو مارادونا و تیم ملی

در اوج حساسیت‌های این جام، دو تیم آرژانتین و انگلستان در مرحله یک چهارم نهایی به مصاف هم رفتند. جنگ فالکلند در میدان ورزشی به اوج رسید و مارادونا با به ثمر رساندن دو گل کلیدی، پیروزی آرژانتین را رقم زد.

نخستین گل مسابقه را مارادونا در ابتدای نیمه دوم با دست به ثمر رساند و چند دقیقه بعد، در حالی که توپ را در میانه میدان در اختیار داشت، با دریبل زدن هفت بازیکن انگلیسی، توپ را به درون دروازه پیتر شیلتون، دروازه‌بان انگلستان، فرستاد.

دیگو مارادونا جام 1986

هنرنمایی فوق‌العاده مارادونا آرژانتین را به قهرمانی جهان در سال ۱۹۸۶ رساند. او همچنین توانست باشگاه ناپولی ایتالیا را دو بار در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۹ به مقام قهرمانی لیگ ایتالیا برساند و در سال ۱۹۹۰ نیز همراه با این تیم به فتح جام یوفا نائل آمد.

تیم ملی آرژانتین و دیگو مارادونا

در جام جهانی ۱۹۹۰ که در ایتالیا برگزار می‌شد، تیم آرژانتین توانست به کمک مارادونا ایتالیای میزبان را در مرحله نیمه نهایی در ورزشگاه شهر ناپل شکست دهد. با این حال، علی‌رغم درخشش، آرژانتین نتوانست در دیدار نهایی همانند دوره قبل بر آلمان غلبه کند و با کسب عنوان دوم به خانه بازگشت.

در این جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰، مارادونا از هواداران باشگاه فوتبال ناپولی خواست تا با توجه به تبعیض‌ها و فقر موجود در جنوب ایتالیا، در بازی ایتالیا-آرژانتین از تیم ملی آرژانتین حمایت کنند.

دیگو مارادونا فیفا 2025

دیگو مارادونا در فیفا 2025

دیگو مارادونا فوتبال
دیگو مارادونا فوتبالیست
فوتبالیست دیگو مارادونا

دیگو مارادونا آرژانتینوس جونیورز

در 20 اکتبر 1976، مارادونا اولین بازی حرفه‌ای خود را برای آرژانتینوس جونیورز انجام داد؛ این بازی فقط 10 روز قبل از تولد 16 سالگی‌اش در مقابل تالرس د کوردوبا بود. او با پیراهن شماره 16 وارد زمین شد و به جوان‌ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر آرژانتین تبدیل گردید. چند دقیقه بعد از اولین بازی‌اش، مارادونا توپ را به پای خوان دومینگو کابررا زد، جوز هندی که نماد استعداد او به شمار می‌رفت.

دیگو مارادونا جونیورز

پس از این بازی، مارادونا گفت: “آن روز احساس کردم آسمان را در دستانم گرفته‌ام.” سی سال بعد، کابررا اولین بازی مارادونا را به یاد آورد و بیان کرد: “من در سمت راست زمین بودم و به او نزدیک شدم، اما او فرصتی به من نداد. او جوز هندی را ساخت و وقتی من چرخیدم، او از من دور شد.”

دیگو مارادونا لیگ برتر

مارادونا در 14 نوامبر 1976، دو هفته پس از 16 سالگی‌اش، نخستین گل خود را به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای در برابر تیم مارپلاتنسه سن لورنزو به ثمر رساند و یک گل دیگر نیز در همان مسابقه زد. او در آن فصل در مجموع 11 بازی انجام داد و تنها دو گل او در اولین بازی‌اش ثبت شد.

دیگو مارادونا جام جهانی

دیگو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال، به خاطر مهارت‌های بی‌نظیر و تأثیرگذاری‌اش در زمین فوتبال شناخته می‌شود. او در جام جهانی 1986 به اوج خود رسید و با عملکرد فوق‌العاده‌اش، توانست آرژانتین را به قهرمانی برساند. هرچند که او در جام جهانی 1978 دعوت نشد، اما در جام جهانی‌های بعدی تاثیرگذاری‌اش را به وضوح نشان داد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1978

در سال 1978، زمانی که آرژانتین میزبان جام جهانی بود، مارادونا در اوج جوانی در دنیای فوتبال قرار داشت. او که در آن فصل 26 گل در 35 بازی زده بود، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین استعدادها شناخته می‌شد، اما به عنوان بازیکن اصلی تیم انتخاب نشد. این تصمیم موجب تعجب و ناامیدی بسیاری از طرفداران و کارشناسان فوتبال شد.

دیگو مارادونا سزار لوئیس

مارادونا تحت مربیگری سزار لوئیس منوتی، نتوانست در جام جهانی 1978 به میدان برود. منوتی تصمیم به عدم انتخاب مارادونا گرفت که این تصمیم به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. با گذشت زمان و عملکردهای درخشان مارادونا در عرصه فوتبال، ثابت شد که او یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال است.

دیگو مارادونا برترین گلزن

مارادونا در اوایل دهه 1980 به عنوان یکی از برترین گلزنان فوتبال شناخته شد. او در سال 1979 و 1980 به عنوان آقای گل هر دو لیگ متروپولی‌تان و ناسیونال معرفی شد و توانست توجه بسیاری را جلب کند. این موفقیت‌ها پایه‌گذار پرستیژ او در دنیای فوتبال بود.

دیگو مارادونا بوکا جونیورز

پس از گذراندن پنج فصل در آرژانتینوس جونیورز و به ثمر رساندن 115 گل، مارادونا در سال 1981 به بوکا جونیورز منتقل شد. او به عنوان یک بیگانه در تیمی با تاریخچه غنی و هواداران پرشور قرار گرفت و به سرعت به یک شخصیت کلیدی در این باشگاه تبدیل شد.

دیگو مارادونا جونیورز 1981

مارادونا در تاریخ 20 فوریه 1981 با بوکا جونیورز قرارداد امضا کرد و در اولین بازی خود دو گل به ثمر رساند. او در اولین سوپرکلاسیکو خود نیز گلزنی کرد و با درخشش خود به موفقیت‌های بوکا در آن فصل کمک کرد. این فصل یکی از بهترین دوران‌های کاری او به شمار می‌رود.

دیگو مارادونا بارسلونا

مارادونا در سال 1982 به بارسلونا منتقل شد و به یکی از ستاره‌های اصلی این باشگاه تبدیل شد. او در این تیم دو جام مهم را کسب کرد و توانست با نمایش‌های جذاب خود، قلب هواداران بارسلونا را تسخیر کند.

دیگو مارادونا شکستگی پا

مارادونا در بارسلونا با مصدومیت‌های مکرر روبرو شد. او به دلیل یک حمله هپاتیت و سپس دچار شکستگی مچ پا شد که ناشی از تکل آسیب‌زننده آندونی گوئیکوتشیا بود. این مصدومیت‌ها دوران فوتبال او را تحت تأثیر قرار داد، اما او از این چالش‌ها با سرسختی عبور کرد و هرگز تسلیم نشد.

دیگو مارادونا کوپا

در فینال کوپا دل ری 1984 در مادرید، مارادونا به طور مستقیم در یک نزاع خشونت‌آمیز درگیر شد. پس از دریافت یک تکل سخت از گویکوتشیا و توهین‌های نژادپرستانه هواداران بیلبائو به خانواده‌اش، مارادونا تحت تأثیر قرار گرفت. بعد از شکست 1-0 بارسلونا، او به تحریک‌های میگل سولا واکنش نشان داد.

دیگو مارادونا فینال کوپا

دیگو مارادونا کوپا 1984

مارادونا با خشم از جای خود بلند شد و به سولا نزدیک شد و با او صحبت کرد. این اقدام او باعث ایجاد واکنش‌های احساسی در هر دو تیم شد. سولا با استفاده از الفاظ توهین‌آمیز، سعی کرد حرکت جمعیت را به سمت مارادونا هدایت کند و از اصطلاحات بیگانه‌هراسانه استفاده کرد.

دیگو مارادونا خوان کارلوس

این نزاع دسته‌جمعی در حضور پادشاه اسپانیا خوان کارلوس و هزاران تماشاچی در استادیوم واقع شد. وقتی هواداران شروع به پرتاب اشیای جامد به سمت بازیکنان کردند، بسیاری زخمی شدند و این اتفاق به طور جدی احتمال جدایی مارادونا از بارسلونا را رقم زد.

دیگو مارادو ناپولی

پس از این حادثه، یکی از مدیران بارسلونا اعلام کرد که نمی‌توانند بیشتر از این با مارادونا ادامه دهند و او به ناپولی در سری آ ایتالیا منتقل شد. انتقال او به مبلغ 6.9 میلیون پوند یک رکورد جهانی به حساب می‌آمد.

دیگو مارادونا ناپلولی

مارادونا در تاریخ 5 ژوئیه 1984 به عنوان بازیکن ناپولی معرفی شد و 75,000 هوادار در مراسم استقبال از او در استادیوم سن پائولو حاضر بودند. او به عنوان ناجی فوتبال ناپل شناخته می‌شد و هواداران به شدت به او امید داشتند.

دیگو مارادونا ناجی ناپلولی

قبل از ورود مارادونا، فوتبال ایتالیا تحت سلطه تیم‌های شمالی بود و هیچ تیمی از جنوب لیگ قهرمانی به دست نیاورده بود. این وضعیت به مارادونا فرصتی استثنایی برای پیوستن به تیمی بود که در آستانه سقوط به دسته پایین‌تر قرار داشت و نیازمند تغییرات اساسی بود.

ناپولی دیگو مارادونا

مارادونا در ناپولی به اوج دوران حرفه‌ای خود رسید و به سرعت بازوبند کاپیتانی را از جوزپه بروسکولوتی، مدافع کهنه‌کار این تیم، به ارث برد. او به ستاره‌ای تحسین‌شده تبدیل شد و در مدت زمان حضورش در ناپولی، این تیم را به موفق‌ترین دوران تاریخ خود هدایت کرد. این در حالی بود که تنش‌های شمال و جنوب در ایتالیا به‌ویژه به دلیل اختلافات اقتصادی، در اوج خود بود.

 دیگو مارادونا قهرمانی 1986

ناپولی به رهبری مارادونا در فصل 1986–1987 توانست اولین قهرمانی خود در سری آ را به دست آورد. در این مورد، دیوید گلدبلات نوشت: “جشن‌ها بسیار پرشور بود.

مراسم‌های خیابانی و مهمانی‌های بداهه به شکل گسترده‌ای در سراسر شهر برگزار شد و کارناوالی شبانه‌روزی به مدت بیش از یک هفته ادامه یافت. ناپلی‌ها مراسم تشییع جنازه‌ای برای یوونتوس و میلان برگزار کردند و مرگ همکار خود را جشن گرفتند. در سال 1987، یک ایتالیا جدید متولد شد و امپراتوری جدیدی شکل گرفت.”

 دیگو مارادونا نقاشی دیواری

نقاشی‌های دیواری دیگو مارادونا بر روی ساختمان‌های تاریخی شهر ناپولی خلق شدند و بسیاری از کودکان تازه متولد شده به افتخار او نامگذاری شدند.

نقاشی دیواری دیگو مارادونا

در سالی که ناپولی توانست فینال کوپا ایتالیا 1987 را در مجموع مقابل آتالانتا پیروز شود و دبل کند، مارادونا نقش اساسی ایفا کرد و در این مسابقات هفت گل در ده بازی به ثمر رساند.

 دیگو مارادونا مثلث هجومی

فصل بعد، مثلث هجومی موفق ناپولی، شامل مارادونا، برونو جوردانو و کارکا، به نام “Ma-Gi-Ca” (جادویی) معرفی شد. اگرچه این تیم نتوانست عنوان قهرمانی خود در لیگ را حفظ کند و در چهار بازی پایانی به آث میلان باخت، اما مارادونا در فصل 1987–1988 با 15 گل بهترین گلزن سری آ شد و با 115 گل، عنوان بهترین گلزن تاریخ ناپولی را به خود اختصاص داد تا اینکه این رکورد توسط مارک هامش 7 شکسته شد.

 دیگو مارادونا بهترین گلزن

در فصل 1987، مارادونا همچنین به عنوان بهترین گلزن کوپا ایتالیا شناخته شد و شش گل به ثمر رساند. با وجود حذف ناپولی در مرحله یک چهارم نهایی توسط تورینو، دو گل او در بازی برگشت نتوانست مانع از حذف تیم شود. در فصل 1988–1989، ناپولی نایب قهرمان لیگ و کوپا ایتالیا شد و در فینال مقابل سمپدوریا شکست خورد. با این حال، ناپولی انتقام نایب قهرمانی را با کسب عنوان قهرمانی جام یوفا گرفت و در فینال دو بازی مقابل اشتوتگارت پیروز شد.

 دیگو مارادونا سوپر کاپ ایتالیا

در فصل 90–1989، ناپولی توانست دومین قهرمانی خود در لیگ را به‌دست آورد و سپس در سال 1990 سوپرکاپ ایتالیا را با شکست یوونتوس با نتیجه 5–1 فتح کرد. فرانکو بارزی، مدافع میانی آث میلان، زمانی که از او در مورد سخت‌ترین بازیکنانی که تا به حال با آن‌ها روبرو شده سوال شد، نام مارادونا را به میان آورد و این نظر همچنان توسط پائولو مالدینی، هم‌تیمی‌اش در میلان، تأیید شد.

 جریمه دیگو مارادونا

اگرچه مارادونا در زمین بازی موفق بود، اما مشکلات شخصی‌اش بیشتر شد. استفاده از کوکائین او ادامه یافت و او به خاطر از دست دادن بازی‌ها و تمرینات، که به نظر می‌رسید به دلیل “استرس” بوده است، جریمه‌ای معادل 70000 دلار از باشگاه خود دریافت کرد.

 دیگو مارادونا جام جهانی 1990

او در دوره‌ای با یک رسوایی در مورد یک پسر نامشروع مواجه شد و همچنین به دوستی ادعایی با سندیکای جنایی کامورا متهم شد. پس از جام جهانی 1990، که در آن آرژانتین ایتالیا را در نیمه‌نهایی شکست داد، مارادونا با واکنش تندی از سوی برخی هواداران محلی مواجه شد.

 سبک بازی دیگو مارادونا

مارادونا به خاطر تمایلش به انجام دویدن‌های انفرادی با توپ مشهور بود، اما او همچنین یک استراتژیست و بازیکن تیم باهوش با آگاهی فضایی عالی و توانایی تکنیکی بالا بود. او در فضاهای محدود به خوبی عمل می‌کرد و می‌توانست مدافعان را به سمت خود جذب کند تا فضا برای هم‌تیمی‌هایش ایجاد کند.

دریبل زدن دیگو مارادونا

یکی از حرکات بارز مارادونا، دریبل زدن با سرعت بالا در جناح راست و ارسال پاس‌های دقیق به هم‌تیمی‌هایش بود. همچنین، او به خاطر پاس‌های ضربدر معکوس مشهورش که به “رابونا” معروف است، شهرت زیادی داشت. این حرکات منجر به ایجاد چندین پاس گل شد، از جمله سانتر برای ضربه سر رامون دیاز مقابل سوئیس در سال 1980.

 چرخش مارادونا

به دلیل تمایل او به استفاده از تکنیک‌های خاص، رسانه‌ها به‌طور غیررسمی به برخی از حرکات او به عنوان “چرخش مارادونا” اشاره کردند. او همچنین در زدن ضربات آزاد و پنالتی‌ها خطرناک بود و به دلیل توانایی‌اش در خم کردن توپ از کرنرها و ضربات ایستگاهی مستقیم شناخته می‌شد.

 ضربات آزاد مارادونا

به عنوان یکی از بهترین متخصصان ضربات ایستگاهی در تمام دوران‌ها شناخته می‌شود، مارادونا با تکنیک خاص خود که شامل بلند کردن زانو هنگام ضربه زدن به توپ بود، توانست ضربات آزاد را از فاصله نزدیک، درست خارج از محوطه جریمه، به خوبی اجرا کند. سبک او بر چندین متخصص دیگر، از جمله جانفرانکو زولا، آندره آ پیرلو و لیونل مسی تأثیر گذاشت.

 دیگو مارادونا حیله گر

مارادونا به خاطر شخصیت حیله‌گرش شناخته شده بود. برخی از منتقدان، گل جنجالی “دست خدا” او در جام جهانی 1986 را به عنوان یک مانور هوشمندانه توصیف می‌کنند و گلن هادل، یکی از بازیکنان حریف، تصدیق کرد که مارادونا با تکان دادن سرش در هنگام لمس توپ با دست، این کار را مخفی کرده است.

 دیگو مارادونا چپ پا

مارادونا عمدتاً با پای چپ بازی می‌کرد و غالباً از این پا استفاده می‌کرد حتی زمانی که پای راست او برای اتصال مناسب‌تر بود. اولین گل او در نیمه‌نهایی جام جهانی 1986 در مقابل بلژیک این موضوع را نمایان می‌سازد، جایی که او برای دریافت پاس به کانال راست داخلی رفت اما اجازه داد توپ به پای چپش بیافتد. او در “گل قرن” مقابل انگلستان هم از پای راستش استفاده نکرد، علیرغم اینکه تمام حرکت در سمت راست زمین انجام شد. در دور دوم جام جهانی 1990 مقابل برزیل، او از پای راستش برای ساخت گل پیروزی کلودیو کانیگیا بهره برد.

دیگو مارادونا بهترین بازیکن

مارادونا به‌طور گسترده‌ای به عنوان بهترین بازیکن نسل خود شناخته می‌شود و برخی او را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال معرفی می‌کنند. او یکی از ماهرترین بازیکنان به شمار می‌آید و به عنوان یکی از بهترین دریبل‌زن‌ها و زدن ضربات آزاد در تاریخ شناخته می‌شود. با وجود استعداد طبیعی‌اش، مدیر سابقش منوتی او را به خاطر فداکاری، اراده و تلاشش برای بهبود فنونش در تمرینات تحسین کرده است.

 دیگو مارادونا نابغه فوتبال

مارادونا، به عنوان یک نابغه فوتبال، به خاطر تسلط طبیعی‌اش بر توپ مشهور است. اما این مهارت‌ها نیز به دلیل توانایی یادگیری و تمرین مستمر او شکل گرفته‌اند. حرکات نرم و ضربات نابغه‌وار او نتیجه تلاشی مداوم هستند. تماشای او در زمین، با اجرای “غیرممکن‌ها” و کارهای شگفت‌انگیز، همیشه دلنشین بوده است.

 دیگو مارادونا مربی

دیگو مارادونا به عنوان یک مربی نیز شناخته شد، اما زیبایی بازی او تنها به تسلط طبیعی‌اش مربوط نمی‌شد، بلکه به توانایی او در یادگیری و بهبود نیز مرتبط بود. او در جلسات تمرینی و رقابت‌ها، حرکات شگفت‌انگیزی را با توپ به نمایش می‌گذاشت که نشان‌دهنده استعداد و سخت‌کوشی او بود.

 بازنشستگی دیگو مارادونا 2011

در سال 2000، پیراهن شماره 10 ناپولی به‌طور رسمی بازنشسته شد، اما در سال 2011، مارادونا ابراز علاقه کرد که کیلیان لاوتزی از آن استفاده کند. در یک نظرسنجی در روزنامه Il Mattino، 54٪ از طرفداران موافق با بازنشستگی پیراهن بودند و در نهایت تغییر صورت نگرفت.

 دیگو مارادونا رونالدوی برزیلی

مارادونا، به عنوان اسطوره‌ای بی‌بدیل در فوتبال، در دل میلیون‌ها هوادار جای داشت و در بین بزرگان این ورزش نیز دارای جایگاه والایی بود. بسیاری از بزرگترهای فوتبال به نبوغ و تأثیرگذاری مارادونا اذعان کرده‌اند و او را به عنوان یکی از بهترین‌ها معرفی می‌کنند.

مارادونا پله

مارادونا و پله

پله مارادونا

پله و مارادونا، به عنوان دو اسطوره بزرگ فوتبال، همواره در یک رقابت سالم نسبت به یکدیگر قرار داشتند. هر دوی آن‌ها به توانایی‌های یکدیگر احترام می‌گذارند و بر این باور بودند که مقایسه بین‌شان چندان منطقی نیست، چرا که هر کدام از آن‌ها سبک بازی منحصر به فرد و خاص خود را دارند. این درک متقابل از توانایی‌های یکدیگر و اجتناب از رقابت منفی، از ویژگی‌های بارز شخصیت هر دو بازیکن به شمار می‌رود.

خورخه والدانو مارادونا

خورخه والدانو، بازیکن و سرمربی آرژانتینی، درباره مارادونا می‌گوید: “مارادونا یک رهبر فنی بود، و مردی که توانایی حل تمام مشکلاتی را که در زمین به وجود می‌آمد، داشت. او مسئول انجام معجزات بود و این باعث می‌شد که هم‌تیمی‌هایش اعتماد به نفس زیادی داشته باشند. همچنین، قدرت سلبریتی او به اندازه‌ای بود که فشارها را از دوش هم‌تیمی‌هایش برداشته و هیچ مشکلی نبود که نتواند آن را حل کند.”

 والدانو مارادونا

والدانو ادامه می‌دهد: “یک نفر شب قبل از بازی راحت می‌خوابید، نه تنها به خاطر اینکه می‌دانست در کنارش دیگو بازی می‌کند و او کارهایی انجام می‌دهد که هیچ کس دیگری نمی‌تواند، بلکه به دلیل این احساس ناخودآگاه بود که اگر شکست بخوریم، مارادونا بیش از همه بار را به دوش خواهد کشید و بیشتر از همه سرزنش خواهد شد. این نفوذ او بر تیم غیرقابل انکار بود.”

 مارادونا و میشل پلاتینی

عکسی از مسابقه‌ای در سال 1986 وجود دارد که نشان‌دهنده دیگو مارادونا و میشل پلاتینی، کاپیتان‌های وقت تیم‌های آرژانتین و فرانسه، در کنار یکدیگر است. روی پیراهن مارادونا نوشته شده “نه به مواد مخدر” و روی پیراهن پلاتینی نیز عنوان “نه به فساد” حک شده است.

 مارادونا و پلاتینی

در عجب است که اکنون مارادونا نماد مصرف مواد مخدر و پلاتینی مظهر فساد در فوتبال شده‌اند. این دو بازیکن که از بهترین‌های فوتبال دهه 80 میلادی بودند، بعداً با سرنوشت‌های تلخی مواجه شدند.

 مارادونا و میشل پلاتینی

پلاتینی، هم‌تیمی مارادونا در یوونتوس، به نبوغ فوق‌العاده او در زمین بازی تأکید کرد و معتقد بود که مارادونا به توانایی انجام کارهایی می‌داشت که هیچ بازیکن دیگری نمی‌توانست. او گفت: “من او را به خاطر اشتباهاتش سرزنش نمی‌کنم، بلکه اطرافیانش را که از او بهره‌برداری کردند و به او کمک نکردند تا بهبود یابد، سرزنش می‌کنم.”

دیگو مارادونا و گابریل باتیستوتا

گابریل باتیستوتا، مهاجم برجسته تیم ملی آرژانتین، با ستایش از “کاریزما”ی مارادونا گفت: “دیگو می‌توانست یک استادیوم را به تسخیر درآورد و همه به او توجه کنند. من با او بازی کرده‌ام و می‌توانم تأکید کنم که او چقدر از نظر فنی برای تیم تعیین‌کننده بود.”

 دیگو مارادونا و کورادو فرلاینو

کورادو فرلاینو، رئیس سابق ناپولی، در سال 2008 درباره ویژگی‌های رهبری مارادونا در دوران حضورش در این باشگاه اظهار کرد و او را به عنوان “یک مربی در زمین” توصیف کرد.

 مارادونا و فرانکو بارزی

فرانکو بارزی، اسطوره باشگاه میلان، در یک اعتراف صریح گفت که دیگو آرماندو مارادونا سرسخت‌ترین مهاجم بوده است که با او بازی کرده است. او در مصاحبه‌ای با مارکا گفت: “من در برابر قهرمانان زیادی بازی کرده‌ام، اما اگر بخواهم تنها یک قهرمان بزرگ را انتخاب کنم، قطعاً دیگو آرماندو مارادونا خواهد بود. او بهترین رقیبی بود که با او بازی کرده‌ام.”

 مارادونا و گری لینهکر

گری لینهکر، مهاجم معروف تیم ملی انگلیس، درباره گل دوم مارادونا گفت: “وقتی دیگو آن گل را به ما زد، احساس می‌کردم باید او را تشویق کنم. زدن چنین گل زیبایی غیرممکن به نظر می‌رسید. او به طور قطع بهترین بازیکن تمامی دوران‌هاست و یک پدیده واقعی است.”

 مارادونا و فرانکو بکنbauer

فرانکو بکنbauer، کاپیتان افسانه‌ای تیم ملی آلمان، مارادونا را بزرگ‌ترین استعدادی می‌دانست که تاکنون در فوتبال دیده شده است.

 دیگو مارادونا و مسی

لیونل مسی پس از دریافت توپ طلا گفت: “قبل از هر چیز از کسانی که به من رأی دادند تشکر می‌کنم. می‌خواهم این جایزه را با هم‌تیمی‌های ملی‌ام در آرژانتین تقسیم کنم و در پایان این جایزه را به دیگو مارادونا در روز تولدش تقدیم می‌کنم. دیگو! من این جایزه را با تو به اشتراک می‌گذارم.”

 دیگو مارادونا و یوهان کرایف

یوهان کرایف، بازیکن سابق هلندی، شباهت‌هایی بین مهارت دریبلینگ مارادونا و لیونل مسی را مشاهده کرد و اعتقاد داشت که توپ گویی به پای آن‌ها چسبیده است. قدرت بدنی او به وضوح با گل‌هایش مقابل بلژیک در جام جهانی 1986 نمایان شد.

 دیگو مارادونا و نشریات

چندین نشریه از مارادونا به عنوان طفره‌زن باهوش و “جیب‌بری جوجه‌تیغی” از الیور تویست چارلز دیکنز یاد کرده‌اند.

دیگو مارادونا و فرانسیسکو کورنیخو

فرانسیسکو کورنیخو، مربی فوتبال جوانان و نخستین کسی که استعداد مارادونا را کشف کرد، درباره او می‌گوید: “اولین باری که دیگو و بازی‌اش را دیدم، واقعاً تحت تأثیر استعدادش قرار گرفتم. نمی‌شد باور کرد که او تنها هشت سال دارد؛ زیرا او مانند بزرگ‌ترها بازی می‌کرد.”

دیگو مارادونا و گیلم بالاگوئه

گیلم بالاگوئه در نوشتاری درباره هدایت مارادونا در جام جهانی 1986 و به خصوص عملکرد فوق‌العاده او و دو گلش در یک چهارم نهایی مقابل انگلیس می‌نویسد: “در آن یکشنبه در مکزیکوسیتی، جهان مردی را به تنهایی مشاهده کرد – و به معنای بقیه عبارت – حال و هوای یک ملت سرافکنده را به استراتوسفر برد. او می‌توانست بهترین در جهان باشد.”

 دیگو مارادونا و کاپادیا

کاپادیا اظهار داشت که: “مارادونا قسمت سوم یک سه‌گانه درباره نابغه‌ها و شهرت کودک است.” او افزود: “من مجذوب سفرش بودم و هر جا که می‌رفت لحظاتی از درخشش و درام باورنکردنی بود. او یک رهبر بود که تیم‌هایش را به اوج می‌رساند، اما همچنین بارها در طول حرفه‌اش با چالش‌هایی مواجه می‌شد. او همیشه از همه چیز در برابر سیستم‌های ناعادلانه بهره‌برداری می‌کرد و هوش و حیله‌گری‌اش در پیروزی‌هایش تأثیرگذار بود.”

هواداران دیگو مارادونا

محبوبیت دیگو مارادونا

شماره پیراهن دیگو مارادونا

دیگو مارادونا شماره 10

 بایرن مونیخ دیگو مارادونا

دیگو مارادونا در مراسم وداع لوتار ماتئوس، پیراهن شماره ۱۰ بایرن‌مونیخ را برای اولین و آخرین بار پوشید. او به عنوان حریف سرسخت آلمانی‌ها شناخته می‌شود، چرا که دو بار در فینال‌های جام‌جهانی مقابل این تیم قرار گرفت؛ یک بار به قهرمانی رسید و بار دیگر با اشک ورزشگاه را ترک کرد. در مراسم وداع لوتار ماتئوس در مونیخ، مارادونا پیراهن سفید و قرمز بایرن را به تن کرد و تصاویری به یادماندنی در این دقایق ثبت کرد. او هرگز در دوران بازی خود در آلمان به عضویت هیچ تیمی در نیامد.

 دیگو مارادونا مونیخ

دیگو مارادونا در مونیخ لحظات به یاد ماندنی را سپری کرد و با پوشیدن پیراهن بایرن، نشان داد که حتی بدون عضویت در این تیم، ارتباطی خاص با فوتبال آلمان دارد.

 ترانسفرمارکت دیگو مارادونا

مارادونا به عنوان نخستین بازیکن در تاریخ فوتبال شناخته می‌شود که دو بار رکورد قیمت نقل و انتقالات را شکسته است. او ابتدا با مبلغ ۵ میلیون یورو به بارسلونا پیوست و سپس با هزینه ۶٫۹۵ میلیون یورو به ناپولی ملحق شد. در طول حرفه خود، او به عنوان هافبک هجومی و بازی‌ساز ماهر برای تیم‌های آرژانتینوس جونیورز، بوکا جونیورز، بارسلونا، ناپولی، سویا و نیولز اولد بویز به میدان رفت و در تیم‌های بارسلونا و ناپولی به بزرگ‌ترین موفقیت‌های خود رسید.

 دیگو مارادونا اسطوره فوتبال

مارادونا در تیم ملی آرژانتین 91 بازی انجام داد و موفق به زدن 34 گل شد. او در چهار دوره جام جهانی فوتبال، از جمله جام جهانی 1986 مکزیک، شرکت کرد و به عنوان کاپیتان، تیمش را به قهرمانی مقابل آلمان غربی در فینال هدایت کرد. همچنین، او توپ طلای بهترین بازیکن مسابقات را به دست آورد.

آمار دیگو مارادونا

دیگو مارادونا آمار 

بازی و گل‌ها بر مبنای باشگاه، فصل و مسابقات صورت گرفته تا تاریخ 1995

تیم	سال ها	تعداد بازی‌ها	تعداد گل‌ها
آرژانتینوس جونیورز	۱۹۷۶–۱۹۸۱	167	116
بوکا جونیورز	۱۹۸۱–۱۹۸۲	40	28
بارسلونا	۱۹۸۲–۱۹۸۴	36	22
ناپولی	۱۹۸۴–۱۹۹۱	188	81
سویا	۱۹۹۲–۱۹۹۳	26	15
نیولز اولد بویز	۱۹۹۳–۱۹۹۴	5	4
بوکا جونیورز	۱۹۹۵–۱۹۹۷	30	7
مجموع		491	273

افتخارات و جام های دیگو مارادونا
افتخارات باشگاهی دیگو مارادونا

• قهرمان جام جهانی فوتبال زیر 20 سال در سال 1979
• قهرمان لیگ برتر باشگاه‌های آرژانتین در سال 1981
• قهرمانی در سری آ (۲ بار): ۸۷-۱۹۸۶، ۹۰-۱۹۸۹
• قهرمان لیگ اروپا: ۱۹۸۹
• قهرمان سوپر جام ایتالیا: ۱۹۹۰
• نایب قهرمان سری آ (۲ بار): ۸۸-۱۹۸۷، ۸۹-۱۹۸۸
• نایب قهرمان جام حذفی ایتالیا: ۸۹-۱۹۸۸

افتخارات تیمی دیگو مارادونا
افتخارات تیمی دیگو مارادونا

بوکا جونیورز: قهرمانی در لیگ آرژانتین
بارسلونا: جام حذفی اسپانیا، سوپر جام اسپانیا
افتخارات ملی دیگو مارادونا
تیم ملی آرژانتین
قهرمان جام جهانی فوتبال زیر ۲۰ سال: ۱۹۷۹
قهرمان جام جهانی: ۱۹۸۶
نایب قهرمان جام جهانی: ۱۹۹۰
قهرمان جام فینالیسما: ۱۹۹۳
شناخته‌شده به عنوان یکی از 10 بازیکن تأثیرگذار تاریخ جام‌های جهانی به انتخاب مجله‌ی تایمز
دو بار برنده‌ی عنوان بازیکن سال فیفا
برنده‌ی توپ طلا

 دیگو مارادونا تمرینات بدنسازی

مارادونا در فیلم مستند 2019 درباره زندگی‌اش به نام “دیگو مارادونا” اعتراف کرد که برنامه هفتگی‌اش به این صورت بود: “یک بازی در روز یکشنبه، بیرون رفتن تا چهارشنبه و سپس رفتن به باشگاه در روز پنج‌شنبه.”

آصف کاپادیا، کارگردان فیلم، در سال 2020 درباره رژیم تمرینی غیرمنظم او گفت: “او دارای متابولیسم خاصی بود. هرچند به طرز غیرقابل باوری بد شکل به نظر می‌رسید، اما همچنان بدون توقف تمرین می‌کرد و تا روز مسابقه سختی را تجربه می‌کرد.

فرم بدنی او شبیه یک فوتبالیست نبود، اما بعد از آن تعادل را به دست می‌آورد.” همچنین، کاپادیا فاش کرد که مارادونا به خاطر داشتن یک مربی تناسب اندام شخصی به نام فرناندو سینیورینی، که او را در زمینه‌های مختلف تمرین می‌داد، از دیگران جلوتر بود. سینیورینی فردی بسیار باسواد و باهوش بود.

 خداحافظی دیگو مارادونا از فوتبال

خداحافظی دیگو مارادونا از فوتبال یکی از تلخ‌ترین لحظات برای طرفداران این ورزش محسوب می‌شود. این اسطوره آرژانتینی، پس از سال‌ها درخشش و خلق لحظات به یاد ماندنی، سرانجام به خاطر مشکلات جسمی و مسائل مربوط به دوپینگ مجبور شد از فوتبال خداحافظی کند.

⏬مقالات پیشنهادی برای شما عزیزان⏬

همسر سپهر حیدریمحمد رضا اخباری تراکتورپله برزیل