بیوگرافی بنیامین نتانیاهو – Benjamin Netanyahu

بنیامین نتانیاهو، سیاست‌مدار و دیپلمات برجسته اسرائیلی، از سال ۱۹۹۳ به عنوان رهبر حزب لیکود فعالیت می‌نماید و در سه دوره متفاوت، سمت نخست‌وزیری کشور اسرائیل را بر عهده داشته است.

بنیامین نتانیاهو، فردی اسرائیلی است که در تاریخ ۲۱ اکتبر ۱۹۴۹ در شهر تل‌آویو، که اکنون تل‌آویو-یافا نام دارد، در کشور اسرائیل به دنیا آمده است و تابعیت اسرائیلی را دارا می‌باشد.

بنیامین نتانیاهو بیشتر اصالت خود را از یهودیان اشکنازیِ اروپای شرقی کسب کرده است. جد پدری او، ناتان مایلیکوفسکی، در سال ۱۸۷۹ در منطقه‌ای که امروزه بلاروس نام دارد و در آن زمان جزو امپراتوری روسیه بود، متولد شد و پس از مهاجرت خانواده‌اش به فلسطین، ساکن آنجا شدند. پدرش، بنزیون نتانیاهو (که در ورشو به دنیا آمده بود و نام خانوادگی‌اش مایلیکوفسکی بود)، تاریخ‌نگاری برجسته بود و پس از مهاجرت به فلسطین، نام خود را به «نتانیاهو» تغییر داد. مادرش، زیلا سگال، خانواده‌ای یهودی داشت که ریشه‌هایی در لیتوانی و آمریکا داشت. همچنین، بر اساس آزمایش DNA و بیانیه خودش، نتانیاهو دارای مقداری نسب سفاردی (یعنی یهودیان اسپانیایی) نیز است.

بنیامین نتانیاهو دارای قدی به طول ۱.۸۰ متر است.

بنیامین نتانیاهو، متولد بیست و یکم اکتبر ۱۹۴۹ در شهر تل‌آویو، در تاریخ بیست و سوم ژوئن ۲۰۲۵، ۷۵ ساله است.

در بازه زمانی بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸ و مجدداً از سال ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷، خانواده بنیامین نتانیاهو در ایالات متحده آمریکا و در منطقه «چلتنهام تاون‌شیپ»، واقع در حومه شهر فیلادلفیا، پنسیلوانیا، ساکن بودند. در آن زمان، پدر وی، بن‌صیون نتانیاهو، در کالج دراپسی (Dropsie College) تدریس می‌کرد.

بنیامین نتانیاهو در دبیرستان چلتنهام به تحصیل پرداخت و در آنجا فارغ‌التحصیل شد. او در فعالیت‌های فوق‌برنامه‌ای نظیر باشگاه مناظره، باشگاه شطرنج و تیم فوتبال شرکت می‌کرد. همچنین، او و برادرش، «یوناتان»، از سبک زندگی سطحی و ظاهربینانه‌ای که در آن منطقه رایج بود، ناراضی بودند؛ به‌ویژه از جنبش‌های فرهنگی و فعالیت‌های رایج میان جوانان آن زمان، و همچنین گرایش‌های لیبرال و اصلاح‌طلب کنیسه «تمپل جودیا» در فیلادلفیا، که خانواده‌شان در آن مشارکت داشتند.

در دوران تحصیل در مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT)، بنیامین نتانیاهو فشارهای زیادی را تحمل می‌کرد و همزمان در دانشگاه هاروارد نیز دروس می‌گذراند. او توانست در مدت دو سال و نیم مدرک کارشناسی در رشته معماری را دریافت کند، هرچند که برای جنگ یوم کیپور یک وقفه در تحصیل داشت. استاد او، لئون بی. گروزیر، درباره او گفت: «او فوق‌العاده عمل کرد. بسیار باهوش، منظم، قوی و مصمم بود.

می‌دانست چه می‌خواهد و چگونه باید به هدفش برسد.» در این دوره، او نام خود را به «بنیامین بن نیتای» تغییر داد، نیتای به معنای کوه نیتای و نام یک حکیم یهودی است که پدرش نیز از آن به عنوان نام مستعار برای مقالاتش استفاده می‌کرد. بعدها، نتانیاهو در مصاحبه‌ای عنوان کرد این تغییر نام را برای سهولت تلفظ آن توسط آمریکایی‌ها انجام داده است. رقبای سیاسی او این موضوع را به عنوان کاهش هویت و وفاداری ملی اسرائیلی او مطرح کرده‌اند.

در سال ۱۹۷۶، برادر بزرگ‌ترش، یوناتان نتانیاهو، که فرمانده واحد سایرت متکل بود، در عملیات ضدتروریستی «توهم رعد» کشته شد؛ عملیاتی که در آن بیش از صد گروگان، عمدتاً اسرائیلی، که توسط تروریست‌ها ربوده شده و به فرودگاه انتبه در اوگاندا منتقل شده بودند، نجات یافتند.

در سال ۱۹۶۷، پس از اتمام تحصیلات دبیرستان، بنیامین نتانیاهو به اسرائیل بازگشت و به عضویت نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) درآمد. او آموزش‌های نظامی را به عنوان سرباز رزمی گذراند و در طول پنج سال در واحد نیروهای ویژه «سایرت متکل» خدمت کرد. در دوره جنگ فرسایشی بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰، او در چندین عملیات برون‌مرزی شرکت داشت، از جمله در نبرد معروف «کرامه» در مارس ۱۹۶۸، زمانی که ارتش اسرائیل قصد داشت یاسر عرفات، رهبر سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف)، را دستگیر کند اما با تلفات سنگین مجبور به عقب‌نشینی شد. در این واحد، نتانیاهو به فرماندهی تیم ارتقا یافت و در چندین درگیری مجروح شد.

در اواخر سال ۱۹۷۲، بنیامین نتانیاهو به ایالات متحده بازگشت تا در مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) در رشته معماری تحصیل کند. پس از آن، او برای شرکت در جنگ یوم کیپور، مدتی کوتاه به اسرائیل بازگشت و سپس دوباره به آمریکا بازگشت و در فوریه ۱۹۷۵، با نام «بن نیتای»، مدرک کارشناسی در رشته معماری را از MIT دریافت کرد. او در سال ۱۹۷۶ نیز مدرک کارشناسی ارشد در مدرسه مدیریت اسلون MIT را کسب کرد. هم‌زمان، او در حال تحصیل در مقطع دکتری در رشته علوم سیاسی بود، اما پس از کشته شدن برادرش در عملیات انتبه، تحصیلات دکتری خود را نیمه‌تمام گذاشت.

نتانیاهو در طول خدمت نظامی خود، علاوه بر مأموریت‌های ذکر شده، در حمله اسرائیل به لبنان در سال ۱۹۶۸ و عملیات نجات هواپیمای ربوده‌شده «سبنا پرواز ۵۷۱» در مه ۱۹۷۲ نقش داشت؛ در این عملیات، او از ناحیه شانه مورد اصابت گلوله قرار گرفت. او در سال ۱۹۷۲ از خدمت فعال مرخص شد ولی به عنوان عضو ذخیره در واحد سایرت متکل باقی ماند.

پس از این مرخصی، برای ادامه تحصیل به آمریکا سفر کرد، اما در اکتبر ۱۹۷۳ به اسرائیل بازگشت تا در جنگ یوم کیپور شرکت کند. در این جنگ، نتانیاهو در حملات ویژه علیه نیروهای مصری در اطراف کانال سوئز مشارکت داشت و بعدها رهبری یک عملیات کماندویی در عمق خاک سوریه را بر عهده گرفت که جزئیات آن هنوز محرمانه است.

زندگی شخصی بنیامین نتانیاهو

بنیامین نتانیاهو در سال ۱۹۴۹ در شهر تل‌آویو متولد شد. پدر او، بن‌صیون نتانیاهو، که در اصل «میلیکوفْسکی» نام داشت و در سال‌های ۱۹۱۰ تا ۲۰۱۲ زندگی کرد، در ورشو به دنیا آمد و مورخی بود که در زمینه تاریخ یهودیان در اسپانیا تخصص داشت. پدربزرگ او، ناتان میلیکوفْسکی، خاخام و نویسنده‌ای صهیونیست بود. زمانی که پدر بنیامین به فلسطین، که تحت قیمومیت بریتانیا قرار داشت، مهاجرت کرد، نام خانوادگی خود را از «میلیکوفْسکی» به «نتانیاهو» تغییر داد، که در عبری به معنی «خدا عطا کرده» است.

اگرچه خانواده او بیشتر از یهودیان اشکنازی (اروپای شرقی) هستند، اما او اعلام کرده است که آزمایش‌های دی‌ان‌ای نشان داده‌اند بخشی از تبار او سفاردی (مربوط به یهودیان اسپانیایی‌تبار یا شمال آفریقا) است. همچنین، او ادعا می‌کند که از نسل «گائون ویلنا» (Vilna Gaon)، یکی از بزرگ‌ترین علما و دانشمندان یهود در قرن ۱۸، است.

مادر بنیامین نتانیاهو، تسیلا سگال، در سال ۱۹۱۲ در پتح تیکوا، که در آن زمان تحت حاکمیت امپراتوری عثمانی قرار داشت، به دنیا آمد. خانواده‌اش در سال ۱۹۱۱ از مینیاپولیس، ایالات متحده آمریکا، به آنجا مهاجرت کرده بودند. پیش‌تر، در دهه ۱۸۷۰، خانواده او از لیتوانی به ایالات متحده مهاجرت کرده بودند. تسیلا سگال در مؤسسه حقوقی «گریز این» در لندن تحصیل کرده و مدرک حقوق خود را اخذ نموده بود.

سارا نتانیاهو در سال ۱۹۸۴ مدرک کارشناسی در رشته روان‌شناسی را از دانشگاه تل‌آویو کسب کرد و در سال ۱۹۹۶ مدرک کارشناسی ارشد در روان‌شناسی کودک را از دانشگاه عبری اورشلیم دریافت نمود. او در دوران خدمت در ارتش اسرائیل، به عنوان ارزیاب روان‌شناسی در واحد اطلاعات نظامی فعالیت می‌کرد و پس از آن، به عنوان روان‌شناس کودک در خدمات روان‌شناسی شهرداری اورشلیم مشغول به کار شد. علاوه بر فعالیت‌های حرفه‌ای، سارا در سازمان‌های خیریه مختلفی از جمله «یاد به یاد» (Yad b’Yad) که به کودکان آسیب‌دیده کمک می‌کند و «تسعد کادیما» (Tza’ad Kadima) که برای کودکان مبتلا به فلج مغزی فعالیت دارد، مشارکت کرده است.

سارا و بنیامین نتانیاهو دو پسر به نام‌های یائر و اوور دارند. یائر، که در ۲۶ ژوئیه ۱۹۹۱ به دنیا آمده است، پس از انجام خدمت در واحد سخنگویی ارتش اسرائیل، هم‌اکنون در دانشگاه عبری اورشلیم در حال تحصیل است. اوور، متولد ۱۰ اکتبر ۱۹۹۴، پس از خدمت در واحد اطلاعات نظامی، در فعالیت‌های داوطلبانه در جنبش پیشاهنگان اسرائیل شرکت می‌کند. او در سال ۲۰۱۰ به عنوان قهرمان مسابقه ملی تلمود برگزیده شد و در سطح بین‌المللی مقام سوم را کسب کرد.

نتانیاهو مالک چندین ملک ارزشمند است. یکی از این املاک، ویلا در کِساریا است که خانه‌ای لوکس به مساحت ۵۰۰ متر مربع است و در سال ۲۰۰۲ با قیمت حدود یک میلیون دلار خریداری شده است. در حال حاضر، ارزش این ویلا به بیش از ۵ میلیون دلار رسیده است. او همچنین یک پنت‌هاوس در اورشلیم، در خیابان غزّه، دارد که مساحت آن ۲۴۰ متر مربع است و برآورد شده است ارزش آن حدود ۲.۹ میلیون دلار باشد. علاوه بر این، نتانیاهو ۵۰٪ از یک خانه تاریخی در محله کاتامون اورشلیم را مالک است که به ارث رسیده و به دلیل موقعیت و پتانسیل توسعه، ارزش بسیار بالایی دارد.

خودروی رسمی بنیامین نتانیاهو یک لیموزین فول‌آرمورد خاص و ویژه است.

• از حدود سال ۲۰۰۳، بنیامین نتانیاهو به بیماری بلاک دسته راست قلب (Right Bundle Branch Block یا RBBB) دچار بوده است.
• در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۳، او یک دستگاه تنظیم‌کننده ضربان قلب (پیس‌میکر) در بدن خود کاشته است.
• در مارس ۲۰۲۴، تشخیص داده شد که او دچار فتق (هرنیا) شده است.
• در دسامبر همان سال، به دلیل عفونت دستگاه ادراری ناشی از بزرگ شدن پروستات، پروستات او برداشته شد.

قبل از انتخابات ۱۹۸۸، بنیامین نتانیاهو به اسرائیل بازگشت و به حزب لیکود پیوست، و در همان سال به عنوان نماینده کنست دوازدهم انتخاب شد. در دوره جنگ خلیج فارس، او نقش سخنگوی اصلی اسرائیل در رسانه‌های بین‌المللی را بر عهده داشت و در کنفرانس مادرید ۱۹۹۱، به عنوان عضو هیئت نمایندگی اسرائیل حضور پیدا کرد. پس از آن، در پی شکست حزب لیکود در انتخابات ۱۹۹۲، نتانیاهو در انتخابات داخلی حزب در سال ۱۹۹۳ پیروز شد و رهبری حزب را بر عهده گرفت. رابطه او با دیوید لوی، معاون وزیر امور خارجه، پرتنش و رقابتی بود. آریل شارون نیز نامزد رهبری حزب بود اما پس از مدت کوتاهی کنار رفت، و ییتسحاق شامیر پس از شکست حزب در سیاست کناره‌گیری کرد.

پس از ترور ییتسحاق رابین، شیمون پرز انتخابات زودهنگام برگزار کرد تا روند صلح در اسرائیل ادامه یابد. در انتخابات مستقیم نخست‌وزیری سال ۱۹۹۶، بنیامین نتانیاهو به عنوان نامزد حزب لیکود وارد رقابت شد و با کمک آرثر فینکلستین، کمپینی قوی و موفق راه انداخت. او در مقابل پرز، که در آن زمان محبوب‌تر بود، پیروز شد و به جوان‌ترین نخست‌وزیر تاریخ اسرائیل تبدیل گردید.

سقوط پرز عمدتاً به علت موج بمب‌گذاری‌های انتحاری فلسطینی‌ها در مارس ۱۹۹۶ بود که دولت پرز نتوانست در مقابل آن به خوبی مقابله کند. نتانیاهو، با شعار «برای صلحی امن»، در انتخابات پیروز شد اما برای تشکیل دولت، نیازمند ائتلاف با احزاب یهودی افراطی (ultra-Orthodox) بود.

عکس بنیامین نتانیاهو و همسرش

ثروت بنیامین نتانیاهو

ثروت نتانیاهو

پس از شکست در انتخابات ۱۹۹۹، بنیامین نتانیاهو برای مدتی از سیاست کناره گرفت و وارد فعالیت‌های بخش خصوصی شد. پس از شکست از اهود باراک، او به عنوان مشاور شرکتی در حوزه ارتباطات فعالیت داشت. با سقوط دولت باراک، او نیت داشت بار دیگر وارد سیاست شود، اما در انتخابات سال ۲۰۰۱ شرکت نکرد و در آن زمان، آریل شارون نخست‌وزیر شد.

در سال ۲۰۰۲، نتانیاهو وزیر خارجه کابینه شارون شد و برای رهبری حزب لیکود رقابت کرد، اما شکست خورد. سخنرانی‌های او در کانادا و آمریکا با اعتراضات گسترده همراه شد؛ یکی از آن‌ها در دانشگاه کنکوردیا به‌طور کامل لغو شد. در سپتامبر ۲۰۰۲، او در کنگره آمریکا از حمله به عراق حمایت کرد و معتقد بود که برکناری صدام حسین، اثرات مثبتی در منطقه خواهد داشت.

در سال ۲۰۰۳، بنیامین نتانیاهو از سوی آریل شارون به عنوان وزیر دارایی منصوب شد، تصمیمی که برخی آن را تلاشی برای محدود کردن نفوذ سیاسی او قلمداد کردند. نتانیاهو با اجرای اصلاحات اقتصادی گسترده، سیاست‌های لیبرالی و ضد رفاهی مانند کاهش مالیات‌ها، خصوصی‌سازی، کوچک‌سازی دولت و محدود کردن کسری بودجه، زمینه را برای رونق اقتصادی و کاهش بیکاری فراهم کرد.

این اصلاحات، باوجود انتقادات چپ و برخی در حزب لیکود، منجر به رشد اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری شد. او به‌ویژه برای کاهش وابستگی به کمک‌های اجتماعی و ایجاد فضای رقابتی در اقتصاد اسرائیل، مورد تحسین قرار گرفت و برخی او را معمار «معجزه اقتصادی» اسرائیل نامیدند. در سال ۲۰۰۵، نتانیاهو به دلیل مخالفت با طرح خروج از غزه، ابتدا تهدید به استعفا کرد و پس از عدم برگزاری همه‌پرسی، در تاریخ ۷ اوت استعفای خود را رسمی تسلیم کرد.

پس از خروج آریل شارون از حزب لیکود و تأسیس حزب کادیما، بنیامین نتانیاهو دوباره وارد رقابت برای رهبری لیکود شد. او در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۵، با کسب ۴۷ درصد آرا، موفق شد ریاست حزب را به دست آورد. پس از عملکرد ضعیف لیکود در انتخابات ۲۰۰۶، او نقش رهبر اپوزیسیون را بر عهده گرفت. در انتخابات داخلی ۲۰۰۷، نتانیاهو با اختلاف قابل توجهی مجدداً رهبری حزب را تثبیت کرد و مخالفت قاطع خود را با هرگونه آتش‌بس با حماس اعلام نمود. با تشدید بحران سیاسی پس از استعفای ایهود اولمرت و ناتوانی تزیپی لیونی در تشکیل دولت، انتخابات زودهنگام در فوریه ۲۰۰۹ برگزار شد.

اگرچه حزب کادیما با یک کرسی بیشتر نسبت به لیکود قرار گرفت، نتانیاهو توانست حمایت اکثریت جناح راست در کنست را جلب کند و در نتیجه، رئیس‌جمهور وقت، شیمون پرز، مأموریت تشکیل دولت را به او سپرد. برای تثبیت دولت، او به جای تکیه صرف بر احزاب راست، ائتلافی گسترده‌تر تشکیل داد و با جلب حمایت حزب کارگر به رهبری اهود باراک، کابینه‌ای میانه‌رو برپا کرد. دولت سی‌ودوم اسرائیل در تاریخ ۳۱ مارس ۲۰۰۹ سوگند یاد کرد.

در انتخابات ۲۰۱۳، ائتلاف لیکود-بیتینو با کاهش ۱۱ کرسی نسبت به ائتلاف قبلی وارد کنست شد. با وجود این، به عنوان بزرگ‌ترین فراکسیون، رئیس‌جمهور شیمون پرز نتوانست کسی جز نتانیاهو را مأمور تشکیل دولت کند و او را برای تشکیل دولت سی و سوم اسرائیل انتخاب کرد. ائتلاف جدید شامل حزب‌های یش عتید، هبوعه یهودی و هتنوع بود و بر اساس درخواست یش عتید و هبوعه یهودی، احزاب یهودی-ارتدوکس (اولترا-ارتدوکس) در دولت حضور نداشتند.

نتانیاهو به سیاست‌های آزادسازی اقتصادی ادامه داد.

در دسامبر ۲۰۱۳، قانون تمرکز کسب‌وکار به تصویب رسید که با هدف افزایش رقابت، کاهش قیمت‌ها و رفع نابرابری درآمد طراحی شده بود.

این قانون ساختارهای چندلایه شرکتی را ممنوع کرد تا از انحصار و سوءاستفاده‌های قیمتی جلوگیری شود.

علاوه بر آن، او کمپینی برای خصوصی‌سازی بنادر و کاهش سلطه انحصاری اداره بنادر اسرائیل آغاز کرد.

نتانیاهو همچنین وعده داد که بوروکراسی و مقررات زائد را کاهش دهد تا فشار بر صنعت و اقتصاد کم‌تر شود.

نتانیاهو به شدت نسبت به تشکیل دولت وحدت میان حماس و تشکیلات خودگردان فلسطینی اعتراض کرد.

او حماس را مسئول ربایش و قتل سه نوجوان اسرائیلی در ژوئن ۲۰۱۴ معرفی کرد و به دنبال آن، عملیات‌های گسترده‌ای در کرانه باختری علیه اعضای حماس انجام داد.

پس از این عملیات‌ها، اسرائیل حملات وسیعی در غزه آغاز کرد.

با تشدید حملات موشکی از ناحیه غزه، دولت اسرائیل در تابستان ۲۰۱۴ عملیات «لبه محافظ» را راه‌اندازی کرد.

در مصاحبه‌ای با CNN، نتانیاهو حماس را «تروریست‌های نسل‌کُش» نامید و نسبت به احتمال وقوع «انتفاضه سوم» هشدار داد.

در اکتبر ۲۰۱۴، طرحی برای خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی و کاهش فساد در آن‌ها تصویب شد. نتانیاهو در واکنش به انتقادهای آمریکا درباره شهرک‌سازی‌ها، مواضع تندی اتخاذ کرد و این سیاست را مخالف ارزش‌های آمریکایی دانست. روابط او با دولت اوباما به دلیل سیاست‌های شهرک‌سازی‌ها به پایین‌ترین حد ممکن رسید. در دسامبر همان سال، او دو وزیر کابینه، یایر لاپید، وزیر اقتصاد، و تزپی لیونی، وزیر دادگستری، را برکنار کرد که این اقدام باعث انحلال دولت و برگزاری انتخابات زودهنگام شد.

در مارس ۲۰۱۵، بنیامین نتانیاهو برای سومین بار در تاریخ، بدون توافق و هماهنگی قبلی با دولت اوباما، در مجلس کنگره آمریکا سخنرانی کرد. این اقدام با واکنش‌های منفی و انتقادهای فراوان مواجه شد. هدف او از این سخنرانی، مخالفت با مذاکرات هسته‌ای ایران و تلاش برای تشویق به افزودن تحریم‌های بیشتر بر علیه این کشور بود. او همچنین ادعا کرد که نماینده تمامی یهودیان جهان است، ادعایی که بسیاری از اعضای جامعه یهودیان آمریکا آن را رد کرده و مخالفت خود را اعلام کردند.

در انتخابات سال ۲۰۱۵، حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو با کسب ۳۰ کرسی، بیشترین آرا را در کنست به دست آورد. پس از انتخابات، رئیس‌جمهور ریولین به نتانیاهو مهلت داد تا ائتلاف تشکیل دهد و او در مدت زمان مقرر، دولت ائتلافی متشکل از حزب‌های هبوعه یهودی، یهودیت متحد تورا، کولانو و شاس را برپا کرد. در مه همان سال، نتانیاهو اعلام کرد که برای نخستین بار قصد دارد در دوره پنجم نخست‌وزیری خود رقابت کند.

در آگوست ۲۰۱۵، بودجه‌ای دو ساله تصویب شد که شامل اصلاحاتی در بخش کشاورزی، کاهش تعرفه‌های واردات برای کاهش قیمت مواد غذایی، تسهیل فرآیندهای ساخت و ساز برای کاهش هزینه‌های مسکن و تسریع در اجرای پروژه‌های زیرساختی بود. علاوه بر این، اصلاحات مالیاتی برای افزایش رقابت و کاهش هزینه خدمات مالی دنبال شد، هرچند برخی اصلاحات در حوزه کشاورزی کنار گذاشته شدند.

در اکتبر ۲۰۱۵، نتانیاهو جنجال زیادی برانگیخت زمانی که گفت حاج امین الحسینی، مفتی اعظم قدس، به هیتلر پیشنهاد داد که نسل‌کشی یهودیان انجام شود؛ ادعایی که مورد تایید تاریخ‌نگاران و دولت آلمان قرار نگرفت. این سخنان با واکنش‌های تندی از سوی جامعه علمی و سیاستمداران مواجه شد و بسیاری آن را نوعی انکار هولوکاست قلمداد کردند.

در مارس ۲۰۱۶، ائتلاف دولت با تهدید اعضای گروه‌های اولترا-ارتدوکس (یهودیان ارتدوکس سخت‌گیر) روبه‌رو شد، چرا که دولت برنامه داشت تا فضای عبادت غیرارتدوکس در منطقه دیوار غربی (دیوار ندبه) را به رسمیت بشناسد.

در دسامبر ۲۰۱۶، آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل با رای ممتنع به قطعنامه ۲۳۳۴ مرتبط با شهرک‌سازی‌های اسرائیل رأی داد که در نتیجه، این قطعنامه تصویب شد.

نتانیاهو این اقدام و سخنرانی تند جان کری، وزیر خارجه وقت آمریکا، را به شدت محکوم کرد و دولت اسرائیل پرداخت حق عضویت خود به سازمان ملل را متوقف ساخت.

در فوریه ۲۰۱۷، نتانیاهو نخستین نخست‌وزیر اسرائیل بود که به صورت رسمی از استرالیا دیدن کرد و با نخست‌وزیر مالکم ترنبول توافقات دوجانبه امضا نمود.

در اکتبر همان سال، اسرائیل به دلیل مواضع ضد اسرائیلی یونسکو، از این سازمان خارج شد.

در آوریل ۲۰۱۸، نتانیاهو اعلام کرد که ایران به تعهدات برجام عمل نکرده است و اسناد جدیدی را در مورد برنامه هسته‌ای ایران منتشر کرد؛ این ادعاها از سوی ایران رد شد و آن را «تبلیغات» خواند.

همچنین، او از اجلاس تاریخی میان کره شمالی و آمریکا در سال ۲۰۱۸ حمایت کرد و این رویداد را گامی مهم در جهت خلع سلاح هسته‌ای شبه‌جزیره کره توصیف کرد.

بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل

نتانیاهو حماس

نتانیاهو حزب‌الله

از ژانویه ۲۰۱۷، بنیامین نتانیاهو در پرونده‌های پلیسی اسرائیل تحت تحقیقات قرار گرفت، که شامل دو پرونده اصلی به نام‌های «پرونده ۱۰۰۰» و «پرونده ۲۰۰۰» بودند.

این دو پرونده مرتبط با هم بودند. در «پرونده ۱۰۰۰»، او متهم است که امتیازات غیرقانونی و ناعادلانه‌ای از تاجران بزرگ مانند جیمز پکر و آرنون میلچان دریافت کرده است.

در «پرونده ۲۰۰۰»، نتانیاهو به تلاش برای توافق با آرنون موزس، ناشر یدیعوت آحرونوت، برای تضعیف روزنامه اسرائیل هیوم در مقابل دریافت پوشش خبری بهتر، متهم شده است.

در اوت ۲۰۱۷، پلیس اسرائیل رسماً اعلام کرد که نتانیاهو مظنون به جرایم کلاهبرداری، خیانت در امانت و رشوه است. علاوه بر این، آری هارو، رئیس سابق دفتر او، در سال ۲۰۱۷ با همکاری با دادستان‌ها علیه نتانیاهو شهادت داد. در فوریه ۲۰۱۸، پلیس پیشنهاد کرد که برای او کیفرخواست فساد کیفری صادر شود و مدارک کافی برای اتهامات رشوه‌خواری، کلاهبرداری و خیانت در امانت موجود است، اما نتانیاهو این اتهامات را رد کرد.

در نوامبر ۲۰۱۸، مدیر بخش جرایم اقتصادی نیز پیشنهاد داد که در هر دو پرونده کیفرخواست علیه او صادر شود.

در فوریه ۲۰۱۹، دادستان کل اسرائیل اعلام کرد که قصد دارد در سه پرونده جداگانه علیه نتانیاهو کیفرخواست تنظیم کند. در نوامبر ۲۰۱۹، کیفرخواست رسمی علیه او صادر شد و در صورت محکومیت، ممکن است تا ۱۰ سال زندان برای رشوه‌خواری و تا ۳ سال برای کلاهبرداری و خیانت در امانت مجازات دریافت کند.

نتانیاهو اولین نخست‌وزیر در تاریخ اسرائیل است که همزمان با تصدی سمت، با اتهامات کیفری مواجه شده است. در همان ماه، اعلام شد که برخی از وزارتخانه‌های او، از جمله وزارت کشاورزی، بهداشت، امور اجتماعی و امور دیاسپورا، را ترک می‌کند تا با موازین قانونی همسو شود، هرچند موضوع استعفای اجباری در صورت صدور کیفرخواست هنوز در دادگاه در حال بررسی است. قرار بود محاکمه کیفری او در مه ۲۰۲۰ آغاز شود، اما به دلیل شیوع ویروس کووید-۱۹ به تعویق افتاد و تا آوریل ۲۰۲۳ ادامه داشت.

دولت پنجم نخست‌وزیری بنیامین نتانیاهو،

معروف به دولت سی و پنجم اسرائیل، در تاریخ ۱۷ مه ۲۰۲۰ آغاز شد، زمانی که او برای پنجمین بار سوگند یاد کرد و دولت ائتلافی خود را با بنی گانتس تشکیل داد. این دوره در شرایط بحرانی همزمان با شیوع ویروس کووید-۱۹ و شروع محاکمه کیفری نتانیاهو آغاز شد.

در آن زمان، اعتراضات گسترده‌ای در مقابل اقامتگاه رسمی او در سراسر اسرائیل شکل گرفت. نتانیاهو با استناد به مقررات خاص مقابله با کووید-۱۹، تلاش کرد اعتراضات را محدود کند؛ اما این سیاست نتیجه معکوس داشت و اعتراضات در بیش از هزار مکان در سراسر کشور گسترش یافت.

تا مارس ۲۰۲۱، اسرائیل به کشوری با بالاترین نرخ واکسیناسیون جمعیت نسبت به جمعیت در جهان تبدیل شده بود.

در مه ۲۰۲۱، پس از افزایش تنش‌ها در اورشلیم، گروه حماس از نوار غزه به اسرائیل راکت پرتاب کرد و در پاسخ، عملیات «نگهبان دیوارها» آغاز شد که حدود ۱۱ روز ادامه یافت. پس از پایان این عملیات، نفتالی بنت، رهبر ائتلاف یامینا، با یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون، توافق کرد تا دولت چرخشی تشکیل دهند و نتانیاهو را از نخست‌وزیری برکنار سازند.

در ۱۳ ژوئن ۲۰۲۱، این دو سیاستمدار دولت ائتلافی جدیدی تشکیل دادند و بدین ترتیب، دوره ۱۲ ساله نخست‌وزیری نتانیاهو به پایان رسید.

در ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲، بنیامین نتانیاهو سوگند ریاست دولت ائتلافی متشکل از گروه‌های محافظه‌کار و سخت‌گیر را یاد کرد.

نخستین اولویت او در این دوره، اجرای طرح اصلاحات قضایی بود که با واکنش‌های منفی و انتقادات فراوانی روبه‌رو شد. منتقدان این طرح را تهدیدی برای استقلال قوا، نقش دادستان کل، اقتصاد، حقوق اقلیت‌ها و روابط خارجی می‌دانستند.

در پی این تحولات، اعتراضات خیابانی وسیع و مخالفت نظامیان ذخیره با اصلاحات شکل گرفت. در مارس ۲۰۲۳، یوآو گالانت، وزیر دفاع، اعلام کرد که با اصلاحات قضایی مخالف است؛ نتانیاهو در تلاش برای برکناری او برآمد، اما این اقدام منجر به افزایش اعتراضات و در نهایت به تعویق افتادن اجرای اصلاحات به مدت یک ماه شد.

در فوریه ۲۰۲۳، دولت اسرائیل قانونی تصویب کرد که نوزده شهرک جدید در کرانه باختری اشغالی را مشروعیت بخشید.

این اقدام شامل لغو قانونی بود که در سال ۲۰۰۵، چهار شهرک را از تخلیه معاف کرده بود. همچنین، دولت برنامه‌ریزی کرد که ساخت شهرک‌ها را تسریع کند؛ بر این اساس، در شش ماه اول، حدود ۱۳۰۰۰ واحد مسکونی ساخته شد، که تقریبا سه برابر تعداد واحدهای مسکونی ساخته شده در سال ۲۰۲۲ است.

در زمینه جنگ اوکراین، اسرائیل از ارسال سلاح‌های مرگبار به اوکراین خودداری کرد، زیرا نگران بود که این تسلیحات در اختیار ایران قرار گیرد.

در سال ۲۰۲۴، سازمان‌های غیردولتی متهم شدند که نقش مهمی در نسل‌کشی دارند، و دادستان دیوان کیفری بین‌المللی در مه همان سال اعلام کرد که قصد دارد برای فرد مورد نظر حکم بازداشت صادر کند.

در ادامه، در نوامبر ۲۰۲۴، دیوان کیفری بین‌المللی حکم بازداشت نتانیاهو، که در آن زمان وزیر دفاع سابق و فرمانده حماس بود، را صادر کرد.

این اقدامات عمدتاً با واکنش‌هایی مبنی بر محکومیت آنها به عنوان اقداماتی «ضد یهودی» همراه شد.

همچنین، در جولای ۲۰۲۴، نتانیاهو در یک سخنرانی در کنگره آمریکا، در حالی که اعتراضات گسترده‌ای در جریان بود، پیروزی کامل در غزه را اعلام کرد و مطالبی را بیان کرد که جنجال‌هایی را برانگیخت.

نتانیاهو جنگ غزه

در اکتبر ۲۰۲۴، حمله پهپادی به محل اقامت نتانیاهو صورت گرفت که این حمله به حزب‌الله نسبت داده شد، و این موضوع با واکنش‌های زیادی همراه بود.

در نوامبر همان سال، وزیر دفاع وقت، گالانت، برکنار شد که این تصمیم با اعتراضات گسترده در داخل کشور مواجه شد. در مارس ۲۰۲۵، اسرائیل حمله‌ای ناگهانی و وسیع به غزه انجام داد که به پایان آتش‌بس منجر شد و روند محاکمه نتانیاهو را به تعویق انداخت.

همچنین، در همان ماه، رئیس سازمان امنیت داخلی اسرائیل، شین‌بت، به دلیل تحقیقات مربوط به نفوذ قطر در دفتر نخست‌وزیر برکنار شد، که این رویداد تأثیر قابل توجهی در سیاست داخلی داشت.

در ژوئن ۲۰۲۵، پارلمان اسرائیل با رأی خود تصمیم گرفت که به فعالیت‌های خود ادامه دهد و در نتیجه، رأی عدم انحلال آن صادر شد. همزمان، فرمان حملات هوایی علیه ایران صادر شد که این حملات به عنوان آغاز رسمی درگیری‌ها در منطقه اعلام شد. نتانیاهو در اظهارات خود بر هزینه‌های شخصی و خانوادگی ناشی از جنگ تأکید کرد و از جمله اقدام‌هایی مانند لغو مراسم عروسی پسرش را به دلیل تهدیدهای موشکی عنوان کرد، که نشان‌دهنده شدت و تأثیرات مستقیم جنگ بر زندگی شخصی رهبر کشور بود.

در طول دوران حکومت نتانیاهو، اسرائیل شاهد روند صعودی در گرایش‌های اقتدارگرایانه بوده است، به طوری که روند دموکراسی در این کشور کاهش یافته و میزان فساد در سطح بالایی قرار گرفته است. سیاست‌های توسعه‌طلبانه و گسترش قلمرو نیز در این دوره شدت یافته است.

در جریان جنگ غزه، دولت تحت رهبری نتانیاهو محدودیت‌هایی بر اعتراضات مردمی و رسانه‌ها اعمال کرد، که منجر به سانسور برخی اخبار و سرکوب اعتراض‌ها شد. تلاش‌های مکرر وی برای اعمال اصلاحات در سیستم قضایی، از سوی منتقدان به عنوان تلاشی برای افزایش قدرت دولت و محافظت از خود در مقابل اتهامات فساد تعبیر شده است. در مقابل، نتانیاهو نظام قضایی را «دولت عمیق چپ‌گرا» می‌نامد که قصد دارد عدالت را علیه او و ملت اسرائیل سیاسی کند.

وی گاهی اظهاراتی پوپولیستی و نژادپرستانه داشته است که می‌تواند به تشدید نژادپرستی ضد عرب‌ها و فلسطینی‌ها منجر شود، و این مواضع بر روایت‌های مناقشه‌آمیز با یهودیان متمرکز است. دولت فعلی نتانیاهو به عنوان راست‌گرای‌ترین دولت در تاریخ اسرائیل شناخته می‌شود و روابط نزدیکی با رهبران غیرلیبرال و اقتدارگرا مانند مجارستان، روسیه و ایالات متحده برقرار کرده است.

نتانیاهو از همان ابتدا با توافقنامه‌های اسلو مخالف بود و این مخالفت در طول زمان ادامه یافت. در سال ۱۹۹۳، وی کتابی با عنوان «جایی در میان ملت‌ها» منتشر کرد، که در آن بخش معروف به «اسب تروا» قرار داشت. در این بخش، او به شدت علیه روند صلح اسلو موضع‌گیری کرد و ادعاهای جنجالی مطرح ساخت. او مدعی شد که امین الحسینی یکی از طراحان اصلی هولوکاست بوده است و یاسر عرفات را وارث نازیسم و «نابودگر» آن معرفی کرد، که این اظهارات نشان‌دهنده نگرانی عمیق او نسبت به روند صلح و مواضع ضد فلسطینی‌اش است.

در دوران نخست‌وزیری نتانیاهو در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی، او چندین بار از تعهدات دولت‌های قبلی در قبال توافقنامه اسلو سر باز زد و این توافق‌ها را نادیده گرفت. دیپلمات آمریکایی، دنیس راس، در این باره گفت که بارها رئیس‌جمهور بیل کلینتون و وزیر خارجه وارن آلبرایت بر این باور بودند که نتانیاهو واقعاً تمایلی به برقراری صلح و اجرای مفاد این توافقات ندارد و بیشتر به دنبال تضعیف روند صلح است.

در اوت ۲۰۰۹، نتانیاهو اعلام کرد که اشتباه عقب‌نشینی یک‌جانبه از غزه دیگر تکرار نخواهد شد، چرا که این اقدام نه تنها به صلح و امنیت کمک نکرد، بلکه وضعیت را بدتر کرد.

او بر این باور بود که برای رسیدن به توافق، باید دو شرط اصلی رعایت شود: اول، به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان دولت ملی یهودیان؛ و دوم، توافق امنیتی که فلسطین را غیرنظامی کند. در اکتبر ۲۰۱۴، وی بیان داشت که اسرائیل دیگر نمی‌تواند مانند لبنان یا غزه، فقط بر زمین بخشش تمرکز کند و دیگر به نتیجه امیدوار نیست، زیرا پس از آن هزاران موشک به سمت اسرائیل شلیک شده است. او خواستار به رسمیت شناختن واقعی دولت یهودی و توافقات امنیتی قوی و محکم شد.

پیش از این، نتانیاهو مذاکرات صلح تحت حمایت آمریکا را بی‌ثمر می‌دانست و تمایلی به پذیرش راه‌حل دو دولتی نداشت. اما در سخنرانی ژوئن ۲۰۰۹، رویکردی جدید ارائه کرد که تحت عنوان «صلح اقتصادی» شناخته می‌شود. وی گفت که به جای تمرکز صرف بر موضوعات حساس و سیاسی مانند قدس و حق بازگشت فلسطینی‌ها، باید بر همکاری اقتصادی و توسعه سریع اقتصاد فلسطینی‌ها تمرکز کرد، تا آنها نیز به عنوان ذی‌نفعان واقعی صلح در نظر گرفته شوند.

در ژانویه ۲۰۰۹، قبل از برگزاری انتخابات اسرائیل در ماه فوریه همان سال، نتانیاهو به تونی بلر، نماینده ویژه خاورمیانه، اعلام کرد که قصد دارد سیاست‌های دولت‌های قبلی، یعنی آریل شارون و اهود اولمرت، در مورد گسترش شهرک‌ها در کرانه باختری را ادامه دهد. این سیاست برخلاف طرح «نقشه راه» (Road Map) بود که بر توقف کامل ساخت و ساز در مناطق مورد مناقشه تأکید داشت. با این حال، نتانیاهو ذکر کرد که ساخت شهرک‌های جدید را متوقف خواهد کرد، اما سیاست گسترش شهرک‌ها همچنان ادامه خواهد داشت.

در سال ۲۰۱۹، نتانیاهو گفت:

«هر فردی که قصد دارد تشکیل دولت فلسطینی را ناکام بگذارد، باید از تقویت حماس و انتقال پول به این گروه حمایت کند. این بخشی از استراتژی ما است که فلسطینی‌های غزه را از فلسطینی‌های کرانه باختری جدا کنیم.» او همچنین سال‌ها از انتقال صدها میلیون دلار کمک مالی از قطر به نوار غزه حمایت کرده بود، با هدف کاهش نفوذ حماس، تبدیل آن به رقیبی برای دولت فلسطین، و جلوگیری از شکل‌گیری یک دولت مستقل فلسطینی.

این کمک‌ها گاهی با کیف‌های پول، توسط مقامات قطری و با همکاری ماموران اطلاعاتی اسرائیل، به صورت مخفیانه منتقل می‌شد.

در سال ۲۰۱۳، نتانیاهو پیشنهاداتی که بر مبنای خطوط سبز و مرزهای قبل از جنگ ۱۹۶۷ بود را رد کرد. اما در سال ۲۰۱۴، او تغییر موضع داد و با چارچوب آمریکایی که بر اساس خطوط سبز است، موافقت کرد. او همچنین تصریح کرد که شهرک‌نشینان یهودی باید حق داشته باشند در شهرک‌های خود تحت حاکمیت فلسطینی باقی بمانند.

در دانشگاه بار-ایلان، نتانیاهو برای نخستین بار به طور رسمی از ایده تشکیل دولت فلسطینی در کنار اسرائیل حمایت کرد، اما با شروط سخت و جزئیاتی مشخص:

اول، دولت فلسطینی باید کاملاً غیرنظامی باشد و فاقد هرگونه ارتش، موشک یا کنترل فضای هوایی؛ دوم، اورشلیم باید کاملاً تحت کنترل اسرائیل باقی بماند؛ سوم، فلسطینی‌ها باید اسرائیل را به عنوان «دولت ملی یهودیان» به رسمیت بشناسند؛ چهارم، حق بازگشت آوارگان فلسطینی باید رد شود؛ و پنجم، ساخت و توسعه شهرک‌ها در کرانه باختری باید متوقف شود، اما توسعه آن باید محدود به رشد طبیعی جمعیت باشد.

این سخنرانی، واکنش‌های متفاوت و متناقضی در داخل و خارج اسرائیل برانگیخت: جناح راست دولت نتانیاهو از حمایت او انتقاد کردند، حزب کادیما و گروه‌های طرف‌دار صلح معتقد بودند او به راه‌حل دو دولتی واقعا اعتقاد ندارد، حماس، جهاد اسلامی و اتحادیه عرب این سخنرانی را به عنوان «نژادپرستانه» و «رد صلح واقعی» رد کردند. در مقابل، برخی کشورهای غربی مانند آمریکا، فرانسه و سوئد، آن را گامی کوچک و مثبت در جهت پیشرفت به سمت حل مسائل فلسطین و اسرائیل قلمداد کردند.

تا سال ۱۹۹۸، او به عنوان «مدافع بازار آزاد» شناخته می‌شد.

در سال ۱۹۹۹، در مصاحبه‌ای با روزنامه جروسم پست، اظهار داشت: «صلح هدف نهایی است… اما صلح بدون وجود بازارهای آزاد، رشد اقتصادی را به وجود نمی‌آورد. اما بازارهای آزاد بدون صلح نیز می‌توانند به رشد تولید کمک کنند.»

در دوره نخست‌وزیری خود، اصلاحات گسترده‌ای در بخش بانکی انجام داد، از جمله حذف موانع سرمایه‌گذاری خارجی و محدودیت‌های اجباری در خرید اوراق دولتی.

به عنوان وزیر دارایی (بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵)، برنامه‌هایی برای انتقال افراد از دریافت کمک‌های اجتماعی به بازار کار تدوین کرد، سیاست‌های خصوصی‌سازی گسترده‌ای را پیش برد، اندازه بخش دولتی را کاهش داد، سیستم مالیاتی را اصلاح و ساده کرد، قوانینی برای مقابله با انحصارها و کارتل‌ها تصویب کرد تا رقابت در بازار افزایش یابد، و مالیات بر سود سرمایه را از شرکت‌ها به افراد تعمیم داد، به منظور گسترش پایه مالیاتی و در عین حال کاهش مالیات بر درآمد.

نتانیاهو ایران را بزرگ‌ترین تهدید کنونی برای اسرائیل و امنیت ملی این کشور می‌داند و بارها این کشور را با آلمان نازی مقایسه کرده است. او بر این باور است که ایران در حال توسعه سلاح هسته‌ای است و پس از رسیدن به این هدف، ممکن است جنگ جهانی را آغاز کند.

در سخنرانی‌های متعدد، از جمله در مجمع عمومی سازمان ملل، ایران را به عنوان یک رژیم بنیادگرا و افراطی معرفی کرده که خواهان بازگرداندن منطقه به قرون وسطی است و مبارزه با آن را نبردی میان تمدن و بربریت توصیف می‌کند.

نتانیاهو رابطه نزدیکی با اهود باراک، وزیر دفاع وقت، داشت و در مورد احتمال حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران با او مشورت می‌کرد. این رویکرد جنگ‌طلبانه، اما، با انتقاد شدید برخی مقامات امنیتی اسرائیل، مانند رؤسای سابق موساد و شین بت، روبه‌رو شد که آن را «دیوانگی» یا «احمقانه‌ترین تصمیم» توصیف کردند.

علاوه بر این، نهادهای تحلیل‌گر آمریکایی، از جمله مؤسسه رند، مخالفت خود را با این سیاست اعلام کردند و بر این باور بودند که حمله نظامی به ایران پیامدهای بسیار خطرناکی در پی خواهد داشت و ممکن است وضعیت منطقه را بی‌ثبات‌تر کند.

در روز یادبود هولوکاست در سال ۲۰۱۲، نتانیاهو ایران را با آلمان نازی مقایسه کرد و هشدار داد که برنامه هسته‌ای ایران می‌تواند منجر به وقوع فاجعه‌ای شبیه هولوکاست شود، هرچند برخی کارشناسان و منتقدان این مقایسه را سیاسی و سوءاستفاده از یاد و خاطره هولوکاست دانستند.

او همچنین در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل همان سال، خط قرمزی برای غنی‌سازی اورانیوم ایران مشخص کرد و اعلام کرد که اگر ایران به غنی‌سازی ۹۰ درصد برسد، این سطح غنی‌سازی به عنوان تهدیدی غیرقابل تحمل برای امنیت اسرائیل تلقی خواهد شد.

پس از وقوع حملات تروریستی مرتبط با ایران، نظیر بمب‌گذاری در شهر بورگاس در سال ۲۰۱۲، نتانیاهو ایران را مسئول این حملات دانست. او همچنین از سیاست‌های تحریمی و دیپلماتیک علیه ایران انتقاد کرد و گفت که این اقدامات تاکنون در متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران موفق نبوده است.

در سال ۲۰۲۰، پس از ترور قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس ایران، توسط نیروهای آمریکایی، نتانیاهو این اقدام را تحسین کرد و از تصمیم دولت ترامپ حمایت نمود.

در ژوئن ۲۰۲۵، نتانیاهو دستور انجام حملات هوایی علیه اهداف مختلف در ایران را صادر کرد. او هدف از این عملیات را خلع سلاح هسته‌ای ایران و مقابله با تهدیدی دانست که وجود برنامه هسته‌ای و سیاست‌های ایران برای امنیت اسرائیل ایجاد می‌کند. او این اقدام نظامی را فرصتی برای تغییر رژیم در ایران تلقی کرد و در این راستا، با رضا پهلوی، ولیعهد تبعیدی، که خواستار قیام ملی و سرنگونی حکومت ایران بود، هم‌صدا شد.

در سال ۲۰۱۱، نتانیاهو توافق کرد که ۱۰۰۰ زندانی از گروه‌های حماس و فتح در مقابل آزادی گلعاد شالیت تبادل شوند. در میان آزادشدگان، تروریست‌هایی بودند که با «خون بر دست» شناخته می‌شدند، و تخمین زده می‌شود حدود ۶۰٪ از این افراد پس از آزادی، به انجام حملات تروریستی ادامه داده‌اند.

همان سال، ستاد کل ارتش اسرائیل نتیجه گرفت که کاهش بودجه پیشنهادی نتانیاهو، توان رزمی نیروهای مسلح را تضعیف می‌کند، اما او به جای کاهش بودجه دفاعی، تصمیم گرفت برنامه‌های اجتماعی را کاهش داده و وعده داد بودجه دفاعی را حدود ۶ درصد افزایش دهد. با این حال، بودجه نظامی هنوز حدود ۳.۷ میلیون شِکِل کمتر از سطح مورد نیاز بود که می‌توانست بر آمادگی و توان رزمی ارتش تأثیر منفی بگذارد.

در نوامبر ۲۰۱۱، یک مقام وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد که در دوره رهبری نتانیاهو و اوباما، همکاری امنیتی بین اسرائیل و ایالات متحده به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده است. همچنین، در دوران نخست‌وزیری نتانیاهو، نقش شورای امنیت ملی اسرائیل در برنامه‌ریزی سیاست خارجی و اتخاذ تصمیمات کلان گسترش یافته و این شورا نقش مهم‌تری در سیاست‌گذاری‌های خارجی ایفا کرده است.

• در سال ۱۹۹۵، نتانیاهو در کتاب خود با عنوان «مبارزه با تروریسم: چگونه دموکراسی‌ها می‌توانند تروریسم داخلی و بین‌المللی را شکست دهند»، بر ضرورت سخت‌گیری در قوانین مهاجرتی در کشورهای غربی تأکید کرد و اظهار داشت که «عصر مهاجرت آزاد باید پایان یابد».
• در سال ۲۰۱۲، دولت او قانون «جلوگیری از نفوذ» را تصویب کرد که بر اساس آن، هر فردی که بدون مجوز وارد اسرائیل شود، به‌طور خودکار بازداشت می‌شود، از جمله پناهجویان. این قانون توسط سازمان عفو بین‌الملل محکوم شد و آن را «توهین به قوانین بین‌المللی» نامیدند.
• در بازه زمانی ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳، حدود ۶۰ هزار نفر از کشورهای آفریقایی به صورت غیرقانونی وارد اسرائیل شدند. نتانیاهو این پدیده را بسیار جدی گرفت و آن را تهدیدی برای بافت اجتماعی، امنیت ملی و هویت ملی اسرائیل توصیف کرد. بسیاری از این مهاجران در اردوگاه‌های بازداشت در صحرای نگب نگهداری می‌شوند.
• زمانی که دادگاه عالی اسرائیل قانون «جلوگیری از نفوذ» را به دلیل بازداشت فوری و نامحدود پناهجویان آفریقایی غیرقانونی اعلام کرد، نتانیاهو خواستار تصویب قوانینی جدید برای دور زدن این حکم شد.
• او همچنین سیاست مهاجرتی کشورهای اتحادیه اروپا را بیش از حد می‌دانست و رهبران مجارستان، اسلواکی، جمهوری چک و لهستان را تشویق کرد تا مرزهای خود را در مقابل مهاجرت غیرقانونی ببندند.

در ژانویه ۲۰۲۰، نتانیاهو اعلام کرد که از طرح صلح دولت ترامپ حمایت می‌کند، که هدف آن تشکیل دولت فلسطینی است. با این حال، پس از ناکامی این طرح، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، دونالد ترامپ، گفت که «نتانیاهو هرگز واقعاً تمایلی به برقراری صلح واقعی نداشت».

رکس تیلرسون، که سابقاً وزیر خارجه آمریکا بود، اعلام کرد که در سال ۲۰۱۷، نتانیاهو ویدئویی ساختگی از محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، به دونالد ترامپ نشان داد. در این ویدئو، عباس متهم می‌شد به درخواست کشتن کودکان فلسطینی، هدف این اقدام ظاهراً تغییر نگرش ترامپ و جلب حمایت او علیه فلسطینی‌ها بود.

در سپتامبر ۲۰۲۰، نتانیاهو در مراسم امضای توافق‌های ابراهیم حضور یافت، که منجر به برقراری روابط کامل و عادی‌سازی روابط بین اسرائیل و دو کشور عربی، امارات متحده عربی و بحرین، شد. این رویداد، نخستین بار پس از توافق اردن در سال ۱۹۹۴ بود که کشورهای عربی به طور رسمی روابط خود را با اسرائیل برقرار می‌کردند. پس از این توافق‌ها، سودان و مراکش نیز اعلام کردند که روابط دیپلماتیک خود را با اسرائیل آغاز می‌کنند.

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق اسرائیل، در سال‌های گذشته با مجموعه‌ای از اتهامات مرتبط با فساد مالی روبرو شده است. این اتهامات شامل دریافت رشوه از تاجران بزرگ و شرکت‌های رسانه‌ای، سوءاستفاده از قدرت و نفوذ سیاسی برای منافع شخصی و خانوادگی، و بهره‌برداری نادرست از منابع و امکانات دولتی است.

این پرونده‌ها و اتهامات، تاثیر زیادی بر اعتماد عمومی به او گذاشته و بسیاری از شهروندان اسرائیل را نگران و ناراضی کرده است. این مسائل، علاوه بر تضعیف اعتبار او، بحران‌های سیاسی داخلی، تشکیل دولت‌های موقت، و اعتراضات گسترده مردمی را در پی داشته است و روند سیاست‌گذاری و اداره کشور را تحت تأثیر قرار داده است.

پرونده‌های قضایی بنیامین نتانیاهو، از سال ۲۰۱۷ به بعد، وارد مرحله جدی و حساس شدند و در سه پرونده اصلی با عناوین «پرونده ۱۰۰۰»، «پرونده ۲۰۰۰» و «پرونده ۴۰۰۰» بررسی شدند. در پرونده ۱۰۰۰، او به دریافت هدایای لوکس و گران‌قیمت از ثروتمندان و تاجرین برجسته متهم شده است. در پرونده ۲۰۰۰، ادعا شده است که نتانیاهو در تلاش بوده است با امضای قراردادهای ویژه با رسانه‌ها، پوشش خبری مثبت و تبانی‌های اقتصادی برقرار کند.

در پرونده ۴۰۰۰، او به عنوان متهم به دادن امتیازات و تسهیلات قانونی به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های مخابراتی کشور در مقابل دریافت پوشش خبری مثبت و تبعیت از منافع این شرکت، شناخته شده است. رسیدگی و بررسی دقیق این اتهامات، چندین سال به طول انجامید، و نتانیاهو همواره این اتهامات را رد کرده و آن‌ها را تلاشی سیاسی و توطئه علیه خود می‌داند.

دوره‌های نخست‌وزیری بنیامین نتانیاهو در اسرائیل با بحران‌های سیاسی زیادی همراه بوده است. به‌خصوص در بازه زمانی ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲، این کشور چهار انتخابات پارلمانی متوالی برگزار کرد که نتانیاهو نتوانست در هیچ‌یک از آن‌ها ائتلافی پایدار و قوی تشکیل دهد. اختلافات درون حزبی، تفاوت‌های ایدئولوژیک میان گروه‌های مختلف سیاسی، و همچنین پرونده‌های قضایی و اتهامات علیه نتانیاهو، باعث شده است تا دولت‌های اسرائیل در این دوره‌ها بی‌ثبات و شکننده باقی بمانند. این وضعیت، فضای ناپایدار در سیاست داخلی را تشدید کرده و اعتماد عمومی به نهادهای حکومتی و روند دموکراسی در کشور کاهش یافته است.

از سال ۲۰۱۷ تاکنون، اعتراضات گسترده و گسترده‌تری در سراسر اسرائیل علیه بنیامین نتانیاهو شکل گرفته است. معترضین عمدتاً سیاست‌های مربوط به فساد مالی، سوءمدیریت در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی، و سیاست‌های سخت‌گیرانه و در برخی موارد تنش‌زا در قبال فلسطینیان را محکوم می‌کنند. در برخی دوره‌ها، این اعتراضات به عنوان بزرگ‌ترین تظاهرات و راهپیمایی‌های عمومی در تاریخ معاصر اسرائیل ثبت شده است که نشان از عمق نارضایتی و بی‌اعتمادی شدید جامعه نسبت به عملکرد و سیاست‌های دولت است. معترضان خواهان استعفای فوری نتانیاهو و برگزاری انتخابات آزاد، عادلانه و شفاف هستند تا بتوانند تغییرات لازم در سیاست‌های کشور ایجاد کنند.

سیاست‌های اقتصادی نتانیاهو بیشتر بر آزادسازی بازار و تقویت بخش خصوصی متمرکز بوده است. اما این سیاست‌ها باعث شده است تا نابرابری درآمدی در جامعه افزایش یافته و قیمت مسکن به شدت افزایش یابد. منتقدان می‌گویند که دولت او به نیازهای طبقات متوسط و کم‌درآمد توجه کافی نکرده و حمایت‌های اجتماعی را کاهش داده است. این وضعیت منجر به بالا رفتن هزینه‌ها و کاهش کیفیت خدمات عمومی، به‌ویژه در حوزه‌های سلامت و آموزش، شده است که در نتیجه آن نارضایتی و ناآرامی در میان شهروندان اسرائیل افزایش یافته است.

در طول دوران نخست‌وزیری نتانیاهو، مذاکرات صلح با فلسطینیان چندین بار آغاز و پس از مدت کوتاهی متوقف شده است. مواضع سرسختانه و سخت‌گیرانه او در مسائل حساس و کلیدی، از جمله حق بازگشت پناهندگان فلسطینی، وضعیت اورشلیم و گسترش شهرک‌سازی‌ها، سبب شده است هیچ توافق قابل قبولی بین طرفین به دست نیاید.

این ناکامی‌ها، تنش‌ها را در منطقه افزایش داده، خشونت‌ها را تشدید کرده و اعتماد میان فلسطینیان و اسرائیلی‌ها را کاهش داده است. بسیاری از ناظران و تحلیل‌گران سیاست‌های نتانیاهو را به‌عنوان موانع اصلی بر سر راه برقراری صلح پایدار و حل‌وفصل منازعات در منطقه می‌دانند.

دولت نتانیاهو در دوران نخست‌وزیری خود، سیاست توسعه و ساخت شهرک‌های اسرائیلی در کرانه باختری و اورشلیم شرقی را با شدت بیشتری ادامه داد. این شهرک‌ها، که بر زمین‌های متعلق به فلسطینیان ساخته می‌شوند، نه تنها از نظر جامعه بین‌المللی غیرقانونی خوانده شده‌اند، بلکه عامل اصلی تشدید تنش‌ها و درگیری‌های منطقه‌ای به شمار می‌روند.

این اقدامات، فشارهای دیپلماتیک زیادی از سوی کشورهای غربی و نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل را بر اسرائیل وارد کرده است. در نتیجه، این سیاست‌ها باعث بروز اعتراضات گسترده فلسطینیان و درگیری‌های مسلحانه و خشونت‌آمیز در منطقه شده است.

علاوه بر اتهامات مرتبط با فساد مالی، نتانیاهو به سوءمدیریت در حوزه‌های مختلف دولت متهم شده است. منتقدان می‌گویند که او در مدیریت بحران‌هایی مانند شیوع ویروس کرونا، مشکلات زیست‌محیطی و ناتوانی در بهبود زیرساخت‌های شهری عملکرد مناسبی نداشته است. این سیاست‌ها و ناتوانی‌ها، همراه با سیاست‌های اقتصادی ناکافی، باعث شده است کیفیت زندگی مردم کاهش یافته و نارضایتی عمومی در اسرائیل شدت گیرد.

دولت‌های نتانیاهو به دلیل اختلافات داخلی در سیاست و پرونده‌های قضایی متعدد، همواره با مشکلات جدی در حفظ و تثبیت ائتلاف‌های سیاسی روبرو بوده‌اند. این وضعیت بی‌ثباتی، باعث شده است که دولت‌ها خیلی زود سقوط کنند و انتخابات متعددی برگزار شود. این چرخه، روند برنامه‌ریزی‌های بلندمدت و استراتژیک کشور را مختل کرده و منجر به رکود در سیاست‌های کلان و توسعه ملی شده است.

به دلیل اقداماتی همچون گسترش شهرک‌سازی و برخوردهای سخت‌گیرانه با فلسطینیان، نتانیاهو و دولت او با فشارهای سنگین جامعه بین‌المللی روبرو شده‌اند. ایالات متحده، اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد بارها سیاست‌های اسرائیل را محکوم کرده و درخواست کرده‌اند که ساخت و ساز در شهرک‌ها متوقف شود و مذاکرات صلح مجدداً از سر گرفته شود.

این فشارهای دیپلماتیک، اسرائیل را در عرصه بین‌المللی تا حدی منزوی کرده است و روابط آن با برخی کشورهای عربی، به‌ویژه در حوزه روابط دیپلماتیک و همکاری‌های منطقه‌ای، با چالش‌هایی روبرو شده و پیچیده‌تر گشته است.

حمله نتانیاهو به ایران

نیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، همواره یکی از سرسخت‌ترین منتقدان و هشداردهندگان نسبت به برنامه هسته‌ای و سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران بوده است. او ایران را بزرگ‌ترین و جدی‌ترین تهدید امنیتی برای اسرائیل و جهان می‌داند و در طول سال‌ها، مواضع تندی دربارهٔ خطر توسعه سلاح هسته‌ای این کشور اتخاذ کرده است. نکات مهم در مواضع او دربارهٔ ایران عبارتند از:

۱. تهدیدهای نظامی و هشدارهای صریح
نتانیاهو بارها اعلام کرده است که حق اسرائیل است در برابر تهدیدات هسته‌ای ایران، از خود دفاع کند. او در سخنرانی‌های عمومی و سخنرانی‌های مهم در مجامع بین‌المللی، تصریح کرده است که در صورت نیاز، توانایی نابودی برنامه هسته‌ای ایران را دارد. او به صراحت گفته است که اسرائیل آماده است در هر زمانی، در صورت لزوم، اقدام نظامی لازم را انجام دهد.

۲. تلاش‌های دیپلماتیک و فشارهای بین‌المللی
او نقش فعال در جلب حمایت آمریکا و دیگر کشورها برای اعمال تحریم‌ها و فشارهای دیپلماتیک بر ایران داشته است. او مذاکرات هسته‌ای ایران، به‌ویژه برجام، را تهدیدی برای امنیت جهانی و منطقه‌ای می‌دانسته و خواهان مقابله قاطع با آن بوده است.

۳. عملیات‌های مخفی و اقدامات سری
در طول سال‌ها، گزارش‌هایی منتشر شده است که نشان می‌دهد اسرائیل، به‌ویژه سازمان اطلاعات موساد، در عملیات سایبری، خرابکاری در تأسیسات هسته‌ای و ترور دانشمندان ایرانی نقش داشته است. این اقدامات، در راستای کاهش توانایی‌های هسته‌ای ایران و جلوگیری از توسعه سلاح‌های هسته‌ای صورت گرفته است.

۴. سخنرانی‌های بین‌المللی و هشدارهای علنی
نتانیاهو در سخنرانی‌های مهم در مجمع عمومی سازمان ملل و دیگر مجامع بین‌المللی، برنامه هسته‌ای ایران را «تهدیدی وجودی» برای اسرائیل و جهان اعلام کرده و هشدار داده است که این برنامه باید متوقف شود، در غیر این صورت، عواقب جدی در انتظار است.

۵. وضعیت کنونی و آینده
با تشدید تنش‌ها در منطقه و بروز درگیری‌های مختلف، احتمال انجام اقدام نظامی مستقیم علیه تأسیسات هسته‌ای ایران، همچنان در دستور کار قرار دارد، هرچند اسرائیل معمولا از تایید رسمی این نوع عملیات‌ها خودداری می‌کند، اما در عین حال، این گزینه همواره در حالت آماده‌باش قرار دارد.

نتانیاهو ایران

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق اسرائیل، همواره ایران را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین و جدی‌ترین تهدیدهای امنیتی برای کشورش و منطقه خاورمیانه معرفی کرده است. مواضع او در رابطه با ایران، به‌ویژه درباره برنامه هسته‌ای این کشور، بسیار تند و سرسختانه بوده است و بخش عمده‌ای از سیاست خارجی او را تشکیل می‌دهد.
او بارها ایران را متهم کرده است که در تلاش برای توسعه سلاح هسته‌ای است و این برنامه را خطری جدی برای امنیت ملی و منطقه‌ای می‌داند. در بسیاری از سخنرانی‌ها، از جمله در نشست‌های بین‌المللی و مجمع عمومی سازمان ملل، او هشدار داده است که اسرائیل اجازه نخواهد داد ایران به فناوری هسته‌ای نظامی دست یابد و در صورت لزوم، اقدام‌های نظامی لازم را انجام خواهد داد.

یکی از memorable moments این مواضع، در سال ۲۰۱۸ بود که او تصویری سه‌بعدی از تأسیسات هسته‌ای ایران را نمایش داد و برنامه هسته‌ای این کشور را به‌طور مشخص به تصویر کشید، تا افکار عمومی جهانی را نسبت به تهدیدات هسته‌ای ایران آگاه‌تر کند.

علاوه بر مسئله برنامه هسته‌ای، نگرانی نتانیاهو دربارهٔ نفوذ ایران در منطقه، به‌ویژه در سوریه و لبنان، بسیار جدی است. او معتقد است که فعالیت‌های نظامی و نفوذ ایران، امنیت و ثبات منطقه را تهدید می‌کند و اسرائیل باید واکنش‌های قاطع و پیشگیرانه‌ای در مقابل گسترش قدرت نظامی و نفوذ ایران و گروه‌های وابسته مانند حزب‌الله نشان دهد. این مواضع، منجر به تشدید تنش‌های منطقه‌ای و چالش‌های دیپلماتیک شده است.

برخی تحلیل‌گران بر این باورند که سیاست‌های تهاجمی و سخت‌گیرانه نتانیاهو، فضای مذاکره و گفتگوهای دیپلماتیک را محدود کرده و احتمال بروز درگیری نظامی مستقیم را افزایش داده است. در نتیجه، مسئله ایران همواره یکی از اصلی‌ترین و محوری‌ترین موضوعات در سیاست امنیتی و خارجی اسرائیل بوده است و پس از دوران نخست‌وزیری او نیز، این نگرانی‌ها و اولویت‌ها در صدر اهداف امنیتی اسرائیل قرار دارند.

نتانیاهو پزشکیان

پزشکیان ، مانند بسیاری از سیاستمداران و نمایندگان مجلس ایران، برنامه هسته‌ای کشور را جزو حقوق مسلم و مشروع ملت ایران می‌داند. او معتقد است که حق ایران برای توسعه فناوری هسته‌ای باید حفظ شود و هرگونه تهدید خارجی، به‌ویژه از سوی اسرائیل و شخص نتانیاهو، نباید منجر به توقف یا تغییر هدف‌های ملی کشور شود. او در سخنرانی‌ها و بیانیه‌های عمومی، تأکید کرده است که تهدیدات و فشارهای خارجی، در واقع، سبب اتحاد و استحکام مردم و مسئولان ایران در دفاع از منافع ملی می‌شود.

علاوه بر این، پزشکیان و دیگر نمایندگان مجلس، سیاست‌ها و اقدام‌های دولت‌های اسرائیل، از جمله شهرک‌سازی‌ها در اراضی فلسطین و فشارهای بین‌المللی بر ایران، را به شدت محکوم کرده‌اند. این مواضع در سخنرانی‌های رسمی، بیانیه‌ها و مصاحبه‌های آنان بازتاب یافته و نشانگر مخالفت قاطع ایران با سیاست‌های تجاوزکارانه و غیرقانونی اسرائیل است.

نتانیاهو پهپاد

تهدید جدی نتانیاهو علیه برنامه هسته‌ای ایران

بنیامین نتانیاهاو، نخست‌وزیر سابق اسرائیل، همواره برنامه هسته‌ای ایران را به‌عنوان بزرگ‌ترین و جدی‌ترین تهدید امنیتی برای کشورش و منطقه خاورمیانه معرفی کرده است. او در طول دهه‌ها، مواضع سرسختانه‌ای در برابر ایران اتخاذ کرده و بر لزوم جلوگیری هر چه سریع‌تر و قاطع‌تر از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای تأکید کرده است. نتانیاهو حتی در مواردی، گزینه نظامی را به‌عنوان راه‌حلی ممکن و ضروری برای توقف توسعه برنامه هسته‌ای ایران مطرح کرده است.

او در سخنرانی‌های متعدد و جلسات بین‌المللی، برنامه هسته‌ای ایران را غیرقانونی، ناقض قوانین بین‌المللی و تهدیدی جدی برای صلح و امنیت جهانی توصیف کرده است. او خواستار تشدید تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی بر تهران بوده و معتقد است که اقدام‌های دیپلماتیک تنها کافی نیست. یکی از اقدامات جنجالی و نمادین او، در مجمع عمومی سازمان ملل در سال‌های گذشته، ارائه یک مدل سه‌بعدی از تأسیسات هسته‌ای ایران بود.

این اقدام با هدف نشان دادن عمق، پیچیدگی و فعالیت‌های مخفیانه برنامه هسته‌ای ایران انجام شد و به نوعی هشدار به جامعه جهانی و کشورهای حامی برجام محسوب می‌شد.

نتانیاهو تهدید ایران

مواضع تند و تهدیدآمیز بنیامین نتانیاهو درباره برنامه هسته‌ای ایران، نه تنها سطح تنش‌های منطقه‌ای را بالا برده است، بلکه نگرانی‌های جهانی درباره احتمال بروز درگیری نظامی و تشدید بحران در خاورمیانه را برانگیخته است. این مواضع، به ویژه تهدیدهای مستقیم و احتمالی اسرائیل به حمله نظامی علیه تأسیسات هسته‌ای ایران، باعث نگرانی جامعه جهانی و کشورهای طرف مذاکره شده است.

در مقابل، جمهوری اسلامی ایران بر حق طبیعی و صلح‌آمیز خود در توسعه فناوری هسته‌ای تأکید دارد و این تهدیدها را سیاست‌های خصمانه اسرائیل می‌داند که هدف آن تضعیف حقوق مشروع ایران است.

در نتیجه، این مواضع سخت‌گیرانه و تهدیدهای اسرائیل، روند مذاکرات بین‌المللی برای محدود کردن و کنترل برنامه هسته‌ای تهران را پیچیده‌تر کرده است. این موضوع، همچنان یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین محورهای سیاست خارجی اسرائیل و منطقه است و آینده آن می‌تواند تاثیرات گسترده‌ای بر ثبات و امنیت منطقه و جهان داشته باشد.

نتانیاهو اورانیوم

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق اسرائیل، یکی از مهم‌ترین و سرسخت‌ترین منتقدان برنامه هسته‌ای ایران است که تمرکز ویژه‌ای بر فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم در این کشور دارد. او بارها اعلام کرده است که ایران در مسیر پیشرفت در زمینه تولید مواد لازم برای ساخت سلاح هسته‌ای قرار دارد و این مسئله، تهدیدی جدی و مستقیم برای امنیت اسرائیل و منطقه خاورمیانه است.

در سخنرانی‌های متعدد، به‌ویژه در مجامع بین‌المللی مانند سازمان ملل، نتانیاهو با ارائه اسناد و تصاویر، ادعا کرده است که ایران به‌طور مخفیانه تلاش می‌کند تا اورانیوم غنی‌شده با درصد بالا تولید کند، که می‌تواند در ساخت بمب هسته‌ای به کار رود. یکی از معروف‌ترین و جنجالی‌ترین لحظات این مواضع، در سال ۲۰۱۸ بود که او تصاویری سه‌بعدی از تأسیسات هسته‌ای ایران را نشان داد و بر ابعاد و فعالیت‌های پنهانی ایران در حوزه غنی‌سازی اورانیوم تأکید کرد.

او همچنین بر این باور است که برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که توسط کشورهای قدرتمند جهانی با ایران امضا شده، به اندازه کافی مانع پیشرفت ایران در غنی‌سازی اورانیوم نبوده و این کشور همچنان در حال توسعه ظرفیت‌های هسته‌ای خود است.

نتانیاهو هشدار داده است که در صورت ادامه پیشرفت‌های ایران در زمینه غنی‌سازی اورانیوم، ممکن است اسرائیل ناچار شود اقدام نظامی پیشگیرانه انجام دهد تا از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای جلوگیری کند.

این مواضع، تنش‌ها و نگرانی‌ها بین ایران و اسرائیل را به‌شدت افزایش داده است و موضوع غنی‌سازی اورانیوم، یکی از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین محورهای درگیری‌های سیاسی و امنیتی بین این دو کشور محسوب می‌شود.