فرانتس آنتون بکن‌باوئر (۱۱ سپتامبر ۱۹۴۵، مونیخ – ۷ ژانویه ۲۰۲۴، سالزبورگ) بازیکن، مربی و مدیر سرشناس فوتبال آلمانی بود که از او به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ فوتبال و از برترین بازیکنان قرن بیستم یاد می‌شود. در این نوشته وب سایت بایرن مونیخ شما را با زندگینامه فرانتس آنتون بکن‌باوئر ، ستاره فوتبال جهان، آشنا خواهد کرد، مارا همراهی کنید.
بیوگرافی فرانتس بکن‌باوئر
فرانتس آنتون بکن‌باوئر (۱۱ سپتامبر ۱۹۴۵، مونیخ – ۷ ژانویه ۲۰۲۴، سالزبورگ) بازیکن، مربی و مدیر نامدار فوتبال آلمانی بود. او به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ فوتبال و از بهترین بازیکنان قرن بیستم شناخته می‌شود. در سال‌های آغازین، لقب «قیصر» را دریافت کرد و اغلب از او به‌عنوان «چراغ روشن فوتبال آلمان» یاد می‌کردند. بکن‌باوئر در پست سوئیپر، با سبک تهاجمی و تحرک چشمگیر خود، معیارهای تازه‌ای را در فوتبال پایه‌گذاری کرد.
او در سال ۱۹۵۹ به‌عنوان بازیکنی جوان به باشگاه بایرن مونیخ پیوست و نزدیک به ۱۸ سال پیراهن این تیم را بر تن داشت. بکن‌باوئر نقشی تعیین‌کننده در رشد بایرن و تبدیل آن به موفق‌ترین باشگاه فوتبال آلمان ایفا کرد. وی در دوران بازیگری خود به کاپیتانی تیم رسید و همراه با بایرن مونیخ، مهم‌ترین افتخارات ملی و بین‌المللی فوتبال باشگاهی را کسب کرد. بکن‌باوئر در سال‌های پایانی دوران حرفه‌ای‌اش نیز برای نیویورک کاسموس و هامبورگ بازی کرد.
فرانتس بکن‌باوئر کیست
نام کامل : فرانتس آنتون بکن‌باوئر
متولد : ۱۱ سپتامبر ۱۹۴۵
محل تولد : مونیخ، آلمان
| نام | فرانتس آنتون بکن‌باوئر |
|---|---|
| تولد | ۱۱ سپتامبر ۱۹۴۵ |
| محل تولد | مونیخ، آلمان |
| تاریخ مرگ | ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴ (۷۸ سال) |
| قد | ۱٫۸۱ متر (۵ فوت ۱۱ ۱⁄۲ اینچ) |
| محل مرگ | زالتسبورگ، اتریش |
| ملیت | آلمانی |
| پست | مدافع |
فرانتس بکن‌باوئر زندگینامه
فرانتس آنتون بکن‌باوئر در سال ۱۹۴۵ در محلهٔ ماکس‌فورشتات مونیخ به دنیا آمد. او دومین پسر فرانتس بکن‌باوئر (۱۹۰۵–۱۹۷۷)، کارمند ادارهٔ پست و تعمیرکار آموزش‌دیدهٔ ماشین‌آلات، و همسرش آنتونی هوپفاف (۲۳ ژوئن ۱۹۱۳ – ۱۱ ژانویه ۲۰۰۶) بود. بکن‌باوئر کودکی خود را همراه با برادر بزرگ‌ترش، والتر (متولد ۱۹۴۱)، در منطقهٔ مونیخ-گیزینگ گذراند.
به روایت والتر بکن‌باوئر، تربیت فرانتس عمدتاً بر عهدهٔ مادرشان، آنتونی، بود. او زنی خانه‌دار با باورهای مذهبی عمیق به شمار می‌رفت و ارزش‌هایی چون برابری انسان‌ها فارغ از رنگ پوست، مذهب یا گرایش را به فرزندان خود آموزش می‌داد. آنتونی همواره بر این باور تأکید داشت که «آنچه اهمیت دارد، خودِ انسان است». وی تا سال‌های پایانی عمر به طور منظم در آیین‌های مذهبی کلیسای کاتولیک شرکت می‌کرد و آموزه‌های مسیحی را به خانواده منتقل می‌ساخت.
فرانتس بکن‌باوئر نیز در نوجوانی به عنوان پسر محراب در کلیسای صلیب مقدس در مونیخ-اوبرگیزینگ خدمت می‌کرد و در فعالیت‌های جنبش جوانان کاتولیک حضور داشت.
فرانتس بکن‌باوئر ملیت
فرانتس بکن‌باوئر دارای ملیت آلمانی بود و یکی از برجسته‌ترین نمادهای فوتبال این کشور به شمار می‌آید.
فرانتس بکن‌باوئر اصالت
فرانتس بکن‌باوئر آلمانی‌الاصل بود و خانواده‌اش ریشه در آلمان داشتند.
فرانتس بکن‌باوئر قد
قد فرانتس بکن‌باوئر ۱٫۸۱ متر میباشد.
فرانتس بکن‌باوئر سن
فرانتس بکن‌باوئر در ۷ ژانویه ۲۰۲۴ در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
بیوگرافی فرانتس بکن‌باوئر
فرانتس بکن‌باوئر در مونیخ، آلمان، به دنیا آمد و از کودکی علاقه‌مندی خاصی به فوتبال داشت، به طوری که در تیم‌های محلی مونیخ به بازی می‌پرداخت. در سن ۱۴ سالگی، او به آکادمی جوانان بایرن مونیخ پیوست و به سرعت به‌عنوان یکی از بااستعدادترین بازیکنان نسل خود شناخته شد.
در سال ۱۹۶۴ و در ۱۹ سالگی، بکن‌باوئر اولین بازی خود را برای تیم بزرگسالان بایرن مونیخ انجام داد و به سرعت به یکی از ستاره‌های اصلی تیم بدل شد.
زندگینامه فرانتس بکن‌باوئر
فرانتس بکن‌باوئر در شش سالگی وارد مدرسه ابتدایی واقع در خیابان سنت مارتین شد و پس از دو سال به مدرسه ابتدایی سیلبرهورن در مونیخ-اوبرگیزینگ منتقل شد، مدرسه‌ای که بعدها با مدرسه ابتدایی ایچوشول ادغام شد. او در این مدرسه مدرک دبیرستان خود را دریافت کرد. در سال ۱۹۵۹، بکن‌باوئر آموزش حرفه‌ای خود را به عنوان فروشنده بیمه در شرکت آلیانز ورشیچرونگس آ گ در مونیخ به پایان رساند و در ابتدا در این شغل مشغول به کار شد. با این حال، کار تمام‌وقت مانع از ادامه تمرینات گسترده فوتبال او شد و به همین دلیل تصمیم گرفت مسیر حرفه‌ای فوتبال را دنبال کند.
عموی او، آلفونس بکن‌باوئر، نیز بازیکن باشگاه بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان بود. فرانتس در دههٔ ۱۹۶۰ در مونیخ-سولن زندگی می‌کرد و از سال ۱۹۷۱ در گرونوالد سکونت داشت. در سال ۱۹۷۷ به دلایل مالیاتی به سارنن در کانتون اوبوالدن سوئیس نقل مکان کرد. از سال ۱۹۸۲، او در اوبرندورف در تیرول اتریش، منطقه کیتزبوهل، و از سال ۲۰۰۵ در منطقه سالزبورگ پارس زندگی می‌کرد، در حالی که هنوز به فعالیت‌هایش در آلمان ادامه می‌داد.
بکن‌باوئر همچنین علاقه‌مند به گلف بود و زمین گلف بکن‌باوئر در نزدیکی باد گریزباخ، که بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ میزبان تور اروپایی PGA بود، به نام او نامگذاری شد.
زندگی شخصی بکن‌باوئر
فرانتس بکن‌باوئر سه بار ازدواج کرد و صاحب پنج فرزند بود. حاصل رابطه کوتاه او با اینگرید گرونکه، کارمند بیمه، یک پسر متولد ۱۹۶۳ بود. ازدواج او با بریژیت ویتمن، منشی اینگولشتات (۱۹۴۵–۲۰۲۱) که بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۰ ادامه داشت، دو پسر دیگر (متولد ۱۹۶۶ و ۱۹۶۸) به همراه داشت؛ پسر کوچکتر، استفان بکن‌باوئر، فوتبالیست حرفه‌ای بود که در سال ۲۰۱۵ درگذشت.
از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۸، بکن‌باوئر با عکاس دیانا ساندمن رابطه داشت. پس از آن، او با سیبیل ویمر، دبیر فدراسیون فوتبال آلمان، ازدواج کرد که این پیوند از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۲ دوام داشت. در نهایت، او با هایدرون بورمستر، منشی باشگاه بایرن مونیخ که در اواخر دهه ۱۹۹۰ با او آشنا شد و در سال ۲۰۰۶ ازدواج کردند، صاحب یک پسر متولد ۲۰۰۰ و یک دختر متولد ۲۰۰۳ شد.
عکس خانوادگی فرانتس بکن‌باوئر
عکس فرانتس بکن‌باوئر
فرانتس بکن‌باوئر چه کسی هست
فرانتس بکن‌باوئر (آلمانی: Franz Beckenbauer؛ ۱۱ سپتامبر ۱۹۴۵ – ۷ ژانویه ۲۰۲۴) بازیکن فوتبال، مربی، رئیس فدراسیون و مدیر باشگاه آلمانی بود که با لقب «قیصر» (Kaiser به آلمانی) شناخته می‌شد.
فرانتس بکن‌باوئر اهل کجاست
فرانتس بکن‌باوئر بازیکن فوتبال، مربی و رئیس فدراسیون اهل آلمان بود.
ثروت فرانتس بکن‌باوئر
حقوق فرانتس بکن‌باوئر در طول دوران حرفه‌ای‌اش متفاوت بود، اما او دستمزد قابل‌توجهی هم به‌عنوان بازیکن و هم در مسئولیت‌های مدیریتی دریافت کرد. برای مثال، طبق گزارش تلگرافی، او به عنوان رئیس کمیته سازماندهی جام جهانی ۲۰۰۶، مبلغ ۵.۵ میلیون یورو دریافت کرد.
در دوران حضورش در لیگ آمریکایی NASL، گزارش شده که در سال ۱۹۸۳ حدود ۲۵۰ هزار دلار درآمد داشت و بر اساس گزارش نیویورک تایمز، در سال ۱۹۷۷ قراردادی چهار ساله با نیویورک کاسموس به مبلغ ۲.۸ میلیون دلار امضا کرد؛ این مبلغ معادل ۷۰۰ هزار دلار در سال بود که به مراتب بالاتر از دستمزد سایر بازیکنان در آمریکا در آن زمان بود.
عکس های فرانتس بکن‌باوئر
زندگی ورزشی فرانتس بکن‌باوئر
فرانتس بکن‌باوئر بزرگ‌ترین موفقیت‌های ورزشی خود را با تیم ملی آلمان به دست آورد، تیمی که از سال ۱۹۷۱ کاپیتان آن بود. پس از قهرمانی در مسابقات قهرمانی فوتبال اروپا ۱۹۷۲، او تیم ملی را به قهرمانی جام جهانی ۱۹۷۴ در آلمان رساند. از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰، بکن‌باوئر به عنوان سرمربی تیم ملی خدمت کرد و در جام جهانی ۱۹۹۰، تیم ملی آلمان را دوباره به قهرمانی رساند.
او در کنار ماریو زاگالو و دیدیه دشان، تنها کسانی است که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی، قهرمان جام جهانی فوتبال شده‌اند. پس از بازنشستگی از مربیگری تیم ملی، بکن‌باوئر عمدتاً روی فعالیت‌های رسمی و مدیریتی خود تمرکز کرد، اما برای دوره‌های کوتاه‌مدت مربیگری، به المپیک مارسی و اف‌سی بایرن مونیخ بازگشت.
فرانتس بکن‌باوئر زندگی ورزشی
فرانتس بکن‌باوئر از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۹ رئیس باشگاه بایرن مونیخ بود و در سال ۲۰۰۹ به مقام رئیس افتخاری این باشگاه منصوب شد. او همچنین رئیس کمیته سازماندهی جام جهانی فیفا ۲۰۰۶ و رئیس هیئت نظارت بایرن مونیخ بود. از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۰، بکن‌باوئر یکی از معاونان رئیس فدراسیون فوتبال آلمان و عضو کمیته اجرایی آن فدراسیون بود و از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱، عضویت در کمیته اجرایی فیفا را نیز برعهده داشت.
در اکتبر ۲۰۱۵، مجله اشپیگل ادعاهایی درباره فساد علیه بکن‌باوئر در ارتباط با اعطای میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ منتشر کرد که با انتقاداتی همراه شد. در سال‌های پایانی عمر، او به دلیل وضعیت نامناسب سلامتی، از فعالیت‌های عمومی و زندگی اجتماعی کناره‌گیری کرد.
بیماری فرانتس بکن باوئر
فرانتس بکن‌باوئر در سال‌های پایانی زندگی خود با مشکلات جدی سلامتی دست و پنجه نرم می‌کرد. در سال ۲۰۱۶، او طی عمل جراحی قلب شش بای‌پس انجام داد و در سال ۲۰۱۹، یک حمله چشمی باعث شد که چشم راستش تقریباً نابینا شود. به گفته هانس-ویلهلم مولر-ولفارت، بکن‌باوئر در سال‌های پایانی عمر به بیماری پارکینسون نیز مبتلا بود. او در ۷ ژانویه ۲۰۲۴ در سن ۷۸ سالگی در سالزبورگ، اتریش درگذشت و در آرامگاه والدینش در گورستان پرلاخر فورست مونیخ به خاک سپرده شد. پسرش، استفان، که در سال ۲۰۱۵ درگذشته بود، در قبر دیگری روبروی او دفن شده است.
در ۱۹ ژانویه ۲۰۲۴، باشگاه فوتبال بایرن مونیخ مراسم یادبودی بزرگ در ورزشگاه آلیانز آرنا مونیخ برگزار کرد. در این مراسم، فرانک والتر اشتاین‌مایر، رئیس جمهور آلمان، مدح بکن‌باوئر را ایراد کرد و تعداد زیادی از ورزشکاران، همراهان و دوستان او، سیاستمداران، هنرمندان و حدود ۲۰،۰۰۰ عزادار حضور داشتند.
عکس جذاب فرانتس بکن‌باوئر
فرانتس بکن‌باوئر و همسرش
فرانتس بکن‌باوئر مربیگری
فرانتس بکن باوئر جام جهانی ۱۹۶۶
در جام جهانی ۱۹۶۶ در انگلستان، فرانتس بکن‌باوئر ۲۰ ساله عملکردی فوق‌العاده از خود به نمایش گذاشت. اگرچه او در پست هافبک دفاعی بازی می‌کرد، سبک بازی‌اش بسیار تهاجمی بود. در اولین دیدار تیم ملی آلمان مقابل سوئیس که با نتیجه ۵–۰ به پیروزی رسید، بکن‌باوئر دو گل به ثمر رساند. او در طول مسابقات مجموعاً چهار گل زد و به همراه سه بازیکن دیگر در رده سوم گلزنان برتر قرار گرفت.
در فینال مقابل انگلستان، هلموت شون، سرمربی تیم ملی آلمان، بکن‌باوئر را به عنوان مدافع کناری در مقابل بابی چارلتون، ستاره بزرگ آن زمان تیم ملی انگلستان، قرار داد.
جام جهانی ۱۹۶۶ فرانتس بکن باوئر
در همان فینال، بابی چارلتون توسط آلف رمزی، سرمربی تیم ملی انگلستان، به طور مستقیم مقابل بکن‌باوئر قرار گرفت تا از اثرگذاری بازی تهاجمی و انتقالی او جلوگیری کند. این تدبیر باعث شد که این دو بازیکن تا حد زیادی در طول بازی خنثی شوند. با این حال، در پایان وقت‌های اضافه، انگلستان با نتیجه ۴–۲ بر آلمان پیروز شد و برای اولین بار قهرمان جهان شد.
فرانتس بکن‌باوئر در همان سال به عنوان فوتبالیست سال آلمان انتخاب شد و این عنوان را در سال‌های ۱۹۶۸، ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ نیز کسب کرد. در ۱ ژوئن ۱۹۶۸، تیم ملی آلمان برای اولین بار به لطف گل بکن‌باوئر مقابل انگلستان پیروز شد و تنها ۱۵ روز بعد نیز برای نخستین بار موفق به شکست برزیل شد.
مصدومیت فرانتس بکن باوئر
در جام جهانی ۱۹۷۰ مکزیک، بکن‌باوئر یکی از بازیکنان اصلی تیم ملی آلمان بود، اما به عنوان بازیکن تعویضی بازی نمی‌کرد؛ این نقش به ویلی شولتز و بعدها کارل-هاینز اشنلینگر سپرده شد. در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل انگلستان، بکن‌باوئر با گلی که نتیجه را ۲–۱ کرد (نتیجه نهایی پس از وقت اضافه ۳–۲ به سود آلمان)، آغازگر تغییر روند بازی بود.
در نیمه‌نهایی که به مسابقه معروف به «بازی قرن» تبدیل شد و تیم آلمان با نتیجه ۳–۴ پس از وقت اضافه به ایتالیا باخت، بکن‌باوئر دچار مصدومیت شدید شانه شد و مجبور شد با شانه بانداژ شده بازی را ادامه دهد، زیرا سهمیه تعویضی تیم تمام شده بود. او در مسابقه رده‌بندی شرکت نکرد.
پس از جام جهانی، بکن‌باوئر در اولین مسابقه به تیم بازگشت و بین ۹ سپتامبر ۱۹۷۰ تا ۲۳ فوریه ۱۹۷۷، در ۶۰ بازی ملی متوالی حضور داشت؛ رکوردی که هنوز هیچ بازیکنی موفق به عبور از آن نشده است.
فرانتس بکن‌باوئر والپیپر
دوران حرفه‌ای باشگاه جوانان بکن‌باوئر
فرانتس بکن‌باوئر فوتبال خود را در باشگاه اس‌سی ۱۹۰۶ مونیخ آموخت، باشگاهی که زمین‌های آن در منطقه گیسینگ و نزدیک خانه والدینش قرار داشت. در سال ۱۹۵۸ و در سن ۱۲ سالگی، او قصد داشت به تیم تی‌اس‌وی ۱۸۶۰ مونیخ منتقل شود، اما در جریان مسابقه‌ای مقابل همان باشگاه با گرهارد کونیگ درگیر شد و پس از آنکه کونیگ به او سیلی زد، بکن‌باوئر تصمیم گرفت مسیر خود را تغییر دهد و به جای آن به باشگاه فوتبال بایرن مونیخ پیوست.
در بایرن مونیخ، بکن‌باوئر که بعدها به لقب «قیصر» شناخته شد، در سن ۱۸ سالگی و در ۶ ژوئن ۱۹۶۴، اولین بازی رسمی خود را برای تیم بزرگسالان در دور مقدماتی بوندس‌لیگا مقابل سنت پائولی انجام داد. این مسابقه با نتیجه ۴–۰ به پایان رسید و بکن‌باوئر اولین گل رسمی خود را نیز به ثمر رساند. در همان سال، همکاری طولانی‌مدت او با سرمربی‌اش، روبرت شوان آغاز شد.
زندگی فوتبالی فرانتس بکن باوئر
در فصل ۱۹۶۴/۶۵ لیگ منطقه‌ای جنوب آلمان، بکن‌باوئر به عنوان وینگر چپ یا هافبک، از هفته هشتم به طور منظم در ترکیب اصلی بایرن مونیخ قرار گرفت. در ۲۰ سپتامبر ۱۹۶۴، او اولین گل‌های خود در لیگ منطقه‌ای را در پیروزی‌های ۴–۱ و ۵–۱ مقابل ESV اینگولشتات-رینگزی به ثمر رساند و در مجموع ۱۶ گل زد، که شامل پنج گل از روی نقطه پنالتی بود. در پایان فصل، بایرن با مجموع امتیاز ۵۵:۱۷ و تفاضل گل ۱۴۶:۳۲ در جایگاه اول قرار گرفت و با صعود از گروه خود، به بوندس‌لیگا راه یافت. از این زمان به بعد، بکن‌باوئر در کنار سپ مایر و گرد مولر بازی کرد و در سال‌های بعد با آنها بر فوتبال آلمان تسلط یافت.
در اولین فصل بوندس‌لیگا، بایرن مونیخ در اولین دربی شهر مونیخ تاریخ بوندس‌لیگا، در ۱۴ آگوست ۱۹۶۵ با نتیجه ۰–۱ به TSV ۱۸۶۰ مونیخ باخت و فصل را در جایگاه سوم، با سه امتیاز اختلاف نسبت به تیم صدرنشین، به پایان رساند. با این حال، در ۴ ژوئن ۱۹۶۶، بایرن با گلزنی بکن‌باوئر در پیروزی ۴–۲ مقابل Meidericher SV، فینال جام حذفی آلمان را از آن خود کرد. بکن‌باوئر همچنین اولین بازیکن بایرن بود که در بوندس‌لیگا پنالتی زد؛ پیش از آن، تیلکوفسکی در اولین پنالتی اعلام شده، موفق به گلزنی نشده بود.
فرانتس بکن باوئر زندگی فوتبالی
در سال ۱۹۶۷، بکن‌باوئر و باشگاه فوتبال بایرن مونیخ به عنوان دومین تیم آلمانی موفق به فتح جام برندگان جام اروپا شدند و توانستند از عنوان قهرمانی خود در جام حذفی آلمان (DFB-Pokal) دفاع کنند.
با این حال، فصل ۱۹۶۷/۶۸ برای بکن‌باوئر و تیمش بسیار ناامیدکننده بود؛ آنها در بوندس‌لیگا در جایگاه پنجم قرار گرفتند و در نیمه‌نهایی جام حذفی آلمان توسط تیم دسته دومی بوخوم حذف شدند.
در فصل ۱۹۶۸/۶۹، بکن‌باوئر برای اولین بار با بایرن مونیخ قهرمان آلمان شد. در همان سال، تیم موفق شد جام حذفی آلمان را نیز فتح کند و بدین ترتیب دوگانه را تکمیل کرد. در جام اروپا، بایرن پس از شکست‌های ۰–۲ و ۰–۳ مقابل سن اتین در دور اول حذف شد.
فرانتس بکن باوئر مسابقات قهرمانی اروپا ۱۹۸۸
در مسابقات قهرمانی اروپا ۱۹۸۸ که در خاک آلمان برگزار شد، تیم ملی این کشور یکی از مدعیان اصلی قهرمانی به شمار می‌رفت. در نیمه‌نهایی مقابل هلند، تیم تحت هدایت فرانتس بکن‌باوئر با نتیجه ۲–۱ شکست خورد و نتوانست به فینال صعود کند؛ هلند در نهایت به قهرمانی رسید.
فرانتس بکن باوئر جام جهانی ۱۹۹۰
صعود تیم ملی آلمان به جام جهانی ۱۹۹۰ تنها در بازی پایانی مقابل ولز قطعی شد، زمانی که توماس هاسلر گل پیروزی را به ثمر رساند و تیم را با نتیجه ۲–۱ به برتری رساند. آلمان در گروه خود پس از هلند دوم شد.
در جام جهانی ایتالیا ۱۹۹۰، تیم ملی در مرحله یک‌هشتم نهایی به مصاف هلند رفت و با پیروزی ۲–۱، انتقام شکست نیمه‌نهایی مسابقات قهرمانی اروپا ۱۹۸۸ را گرفت. فرانتس بکن‌باوئر با انتخاب چند بازیکن کلیدی، تیم قدرتمندی را برای جام جهانی آماده کرده بود. آلمان در اولین دیدار خود مقابل یوگسلاوی با کمک بازی فوق‌العاده لوتار ماتیوس، موفق شد با نتیجه ۴–۱ پیروز شود؛ شروعی قاطع که پیش از آن در مسابقات قبلی مشاهده نشده بود.
بکن‌باوئر موفق شد تیمش را دوباره به فینال برساند، جایی که بار دیگر آرژانتین حریف آنها بود. در یک بازی کاملاً تحت سلطه آلمان، بکن‌باوئر و تیمش با مهار دیگو مارادونا توسط گیدو بوخوالد، ستاره آرژانتینی، اجازه ندادند مارادونا بتواند بازی تیمش را توسعه دهد.
فرانتس بکن باوئر قهرمانی در جام جهانی
آلمان به لطف پنالتی تبدیل شده توسط آندریاس برمه، کمی پیش از پایان وقت قانونی، برای سومین بار قهرمان جام جهانی شد. این موفقیت، فرانتس بکن‌باوئر را پس از ماریو زاگالو به دومین بازیکنی تبدیل کرد که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربی، جام جهانی را فتح کرده است. صحنه‌های به یادماندنی او پس از پایان بازی، که تنها و غرق در افکارش در زمین قدم می‌زد در حالی که سایر بازیکنان دور افتخار می‌زدند، تا امروز در ذهن هواداران مانده است.
پس از این قهرمانی، بکن‌باوئر از فدراسیون فوتبال آلمان مجوز مربیگری افتخاری دریافت کرد و به عنوان اولین سرمربی تیمی که پس از پیروزی در یک مسابقه رسمی (فینال جام جهانی) استعفا داد، در تاریخ فوتبال ثبت شد.
فرانتس بکن باوئر مربی و مدیر ورزشی در باشگاه‌ها
در سپتامبر ۱۹۹۰، برنارد تاپی، بکن‌باوئر را به المپیک مارسی آورد. در ابتدا، او به عنوان مدیر فنی معرفی شد، اما ژرار گیلی، سرمربی تیم، اندکی پس از ورود بکن‌باوئر، از ترس جنگ قدرت با سرمربی آلمانی استعفا داد.
از آن زمان، بکن‌باوئر به عنوان مربی اصلی تیم فعالیت کرد. با این حال، نه او و نه دستیارش، هولگر اوسیک، مجوز مربیگری لازم در فرانسه را نداشتند و انجمن مربیان فرانسه تهدید به اقدام قانونی کرد. بنابراین، میشل هیدالگو از اکتبر ۱۹۹۰، روی کاغذ، سمت سرمربی رسمی المپیک مارسی را بر عهده گرفت.
مربی و مدیر ورزشی در باشگاه‌ها فرانتس بکن باوئر
در دسامبر ۱۹۹۰، بکن‌باوئر از ناآرامی‌های حاکم بر باشگاه المپیک مارسی شکایت کرد و جدایی او از تیم از قبل در دستور کار بود. کمی قبل از کریسمس ۱۹۹۰، او به سمت مدیر فنی منتقل شد. در دوره‌ای که بکن‌باوئر به عنوان سرمربی فعالیت می‌کرد، تیم مارسی به هشت برد و پنج شکست دست یافت. در ادامه همان فصل، تیم که تحت هدایت ریموند گوتالس بود، به فینال جام اروپا مقابل ستاره سرخ بلگراد رسید و پس از تساوی ۰–۰ در وقت اضافه، در ضربات پنالتی با نتیجه ۵–۳ شکست خورد.
پس از محرومیت اریش ریبک، بکن‌باوئر در پایان سال ۱۹۹۳ دوباره مربیگری و مسئولیت تیم اول باشگاه بایرن مونیخ را برای ادامه فصل بر عهده گرفت و تیم در همان فصل قهرمان آلمان شد. هنگامی که اتو رهاگل، سرمربی تیم، در آوریل ۱۹۹۶ برکنار شد، بکن‌باوئر بار دیگر هدایت تیم را بر عهده گرفت و آنها را به فینال جام یوفا مقابل ژیروندن بوردو رساند.
فرانتس بکن‌باوئر فوتبالیست
فرانتس بکن باوئر نایب رئیس باشگاه بایرن
در ۲۵ نوامبر ۱۹۹۱، بکن‌باوئر به عنوان نایب‌رئیس باشگاه فوتبال بایرن مونیخ انتخاب شد و از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۹ به عنوان رئیس این باشگاه خدمت کرد.
علاوه بر فعالیت‌هایش در بایرن مونیخ، او از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۰ یکی از نایب‌رئیسان فدراسیون فوتبال آلمان (DFB) بود. بکن‌باوئر به عنوان رئیس کمیته پیشنهاد میزبانی، با موفقیت از پیشنهاد آلمان برای میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ حمایت کرد و سپس به عنوان رئیس کمیته سازماندهی جام جهانی ۲۰۰۶ منصوب شد.
فرانتس بکن باوئر یوفا
در اوایل سال ۲۰۰۵، بکن‌باوئر اعلام کرد که قصد دارد در انتخابات ریاست یوفا نامزد شود. پس از آنکه کمیسیون یوفا در تالین، استونی، در ۲۱ آوریل ۲۰۰۵ تصمیم گرفت انتخابات را از ۲۰۰۶ به ۲۰۰۷ موکول کند، هیچ مانعی بر سر نامزدی بکن‌باوئر، که تا پایان سال ۲۰۰۶ به عنوان رئیس کمیته سازماندهی جام جهانی ۲۰۰۶ خدمت کرده بود، وجود نداشت.
با این حال، بکن‌باوئر همیشه تأکید کرده بود که در صورت نامزدی، با لنارت یوهانسون، رئیس وقت یوفا، رقابت نخواهد کرد. در انتخابات ۲۶ ژانویه ۲۰۰۷ در دوسلدورف، یوهانسون دوباره نامزد شد و بکن‌باوئر از نامزدی خودداری کرد. رقیب یوهانسون در این انتخابات، میشل پلاتینی، بازیکن سابق تیم ملی فرانسه و عضو رسمی یوفا، بود که با ۲۷ رأی در مقابل ۲۳ رأی پیروز شد.
فرانتس بکن باوئر فیفا
از ژانویه ۲۰۰۷ تا ژوئن ۲۰۱۱، بکن‌باوئر عضو کمیته اجرایی فیفا بود.
همچنین از آوریل ۲۰۱۱ تا اکتبر ۲۰۱۲، او ریاست کارگروه فوتبال فیفا ۲۰۱۴ را بر عهده داشت، کارگروهی که به توسعه و آینده فوتبال می‌پرداخت. از دیگر اعضای این کارگروه می‌توان به پله و بابی چارلتون اشاره کرد.
فرانتس بکن باوئر تبلیغات
از سال ۱۹۶۶ به بعد، بکن‌باوئر حضوری فعال در رسانه‌ها و تبلیغات داشت. از جمله فعالیت‌های او، ضبط آهنگی با عنوان «دوستان خوب نمی‌توانند از هم جدا شوند» بود که با آن در پایان سال ۱۹۶۶ به رتبه ۳۱ جدول تک‌آهنگ‌های آلمان رسید و هنوز هم گاهی هنگام گزارش از او پخش می‌شود.
او همچنین سوپ‌هایی را برای تولیدکننده مواد غذایی کنور تبلیغ می‌کرد، با شعار «قدرت در بشقاب – کنور روی میز» و قراردادی به ارزش ۱۲٬۰۰۰ مارک آلمان. در سال ۱۹۷۱، بکن‌باوئر در کمدی تلویزیونی المپیا-المپیا به کارگردانی کورت ویلهلم نقش‌آفرینی کرد و دو سال بعد، فیلم نیمه‌مستند لیبرو در سینماها اکران شد.
پس از پایان دوران حرفه‌ای خود به عنوان بازیکن و مدیر تیم، بکن‌باوئر از محبوبیتش به عنوان مفسر تلویزیونی و ستون‌نویس در روزنامه بیلد بهره برد و محصولات متعددی را در داخل و خارج از کشور تبلیغ کرد. از شعارهای مشهور تبلیغاتی او می‌توان به:
-
«بله، امروز کریسمس است؟» در تبلیغات اپراتور E-Plus که سه سال در تلویزیون آلمان پخش شد و تقریبا به ضرب‌المثل تبدیل شد.
-
«Da legst di nieder» («شما دراز می‌کشید») در تبلیغات O2 که حتی موضوع یک اختلاف حقوقی بین O2 آلمان و E-Plus شد.
تبلیغات فرانتس بکن باوئر
در آغاز ژوئن ۲۰۱۵، طنز تلویزیونی «شورش آیگنر – مردی که فرانتس بکن‌باوئر بود» از شبکه داس ارسته پخش شد؛ این برنامه بعدها برنده جایزه گریمه ۲۰۱۶ شد. در این اثر، شخصیت داستانی هانس-گئورگ «شورش» آیگنر، با بازی کمدین اولی دیتریش، به عنوان همزاد فرانتس بکن‌باوئر معرفی می‌شود.
همچنین، فیلم مستند ۹۰ دقیقه‌ای «بکن‌باوئر» از شبکه ARD زندگی فرانتس بکن‌باوئر را دنبال می‌کند و شامل مصاحبه با افراد مشهور و همکاران سابق اوست. به طور تصادفی، نمایش افتتاحیه این مستند برای عصر ۸ ژانویه ۲۰۲۴ برنامه‌ریزی شده بود و تنها چند ساعت قبل از پخش، خبر درگذشت فرانتس بکن‌باوئر اعلام شد؛ با این حال، فیلم طبق برنامه پخش شد.
نامگذاری سوپرجام فرانتس بکن باوئر
از سال ۲۰۲۵، سوپرجام DFL با نام سوپرجام فرانتس بکن‌باوئر نامگذاری خواهد شد.
در ۱۷ مارس ۲۰۲۵ و به مناسبت ۱۲۵مین سالگرد تأسیس باشگاه بایرن مونیخ، این باشگاه یک تورنمنت اسطوره‌ای با عنوان جام بکن‌باوئر برگزار کرد. تیم‌های مهمان شامل پیشکسوتان رئال مادرید، آث میلان گلوری، بروسیا دورتموند ترادیشنزمنشافت، باشگاه فوتبال اشتوتگارت لجندن و آژاکس آمستردام بودند. در فینال، اسطوره‌های باشگاه بایرن مونیخ با نتیجه ۴–۰ مقابل پیشکسوتان رئال مادرید پیروز شدند.
همچنین، در اوایل مارس ۲۰۲۵، یک پیراهن بزرگ ساخته شده از فایبرگلاس با نوشته «بکن‌باوئر» و شماره «۵» او زیر سقف آلیانز آرنا برافراشته شد، که به این ترتیب، نشان‌دهنده بازنشستگی شماره ۵ او در باشگاه بایرن مونیخ و گرامیداشت جایگاه ویژه بکن‌باوئر در تاریخ باشگاه است.
شماره پیراهن فرانتس بکن‌باوئر
پیراهن بکن باوئر با نیویورک کاسموس
در سال ۱۹۷۷، فرانتس بکن‌باوئر – تا حدودی به دلایل شخصی – به تیم نیویورک کاسموس در لیگ فوتبال آمریکای شمالی (NASL) نقل مکان کرد. در آن زمان، بحران زناشویی او و رابطه‌اش با دایانا سندمن، عکاس ورزشی، توسط روزنامه بیلد مورد سوءاستفاده رسانه‌ای قرار گرفت؛ زیرا یک کاپیتان مطلقه تیم ملی آلمان برای بیلد و برخی از مقامات فدراسیون فوتبال آلمان قابل قبول نبود.
در ایالات متحده، بکن‌باوئر در کنار پله بازی کرد و با نیویورک کاسموس سه بار قهرمان NASL شد (۱۹۷۷، ۱۹۷۸، ۱۹۸۰) و به تالار مشاهیر ملی فوتبال آمریکا راه یافت. او در این مدت در هتل آپارتمان ناوارو در شهر نیویورک زندگی می‌کرد.
فرانتس بکن باوئر هامبورگ ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲
پس از امضای قرارداد با هامبورگ در ۲۳ مه ۱۹۸۰، بکن‌باوئر پس از پایان قراردادش در نیویورک در ۳۱ اکتبر ۱۹۸۰ به بوندس‌لیگا بازگشت. او اولین بازی خود برای هامبورگ را در ۱۵ نوامبر ۱۹۸۰ مقابل اشتوتگارت انجام داد و دوران حرفه‌ای خود در بوندس‌لیگا را در فصل ۱۹۸۱/۸۲ با کسب پنجمین عنوان قهرمانی آلمان به پایان رساند.
در طول دوران حرفه‌ای خود در بوندس‌لیگا، بکن‌باوئر ۴۲۴ بازی انجام داد که ۳۹۶ بازی برای بایرن مونیخ و ۲۸ بازی برای هامبورگ بود. او ۴۴ گل از مجموع گل‌های بوندس‌لیگا خود را برای بایرن مونیخ به ثمر رساند. با احتساب چهار گل به خودی، او برای مدتی در رتبه سوم فهرست گلزنان به خودی تمام دوران بوندس‌لیگا قرار داشت و تا آغاز سال ۲۰۲۴، با ۱۵ بازیکن دیگر به رتبه ششم مشترک رسیده بود. بکن‌باوئر از شش ضربه پنالتی خود برای بایرن مونیخ تنها سه گل به ثمر رساند.
فرانتس بکن باوئر نیویورک کاسموس
در سال ۱۹۸۳، بکن‌باوئر برای یک فصل دیگر به ایالات متحده بازگشت تا برای نیویورک کاسموس بازی کند. او آخرین بازی رسمی دوران بازیگری خود را در ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۳ در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ NASL مقابل لو مانیک دو مونترال انجام داد که با نتیجه ۰–۱ به پایان رسید.
فرانتس بکن باوئر تیم ملی ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۶
بکن‌باوئر برای اولین بار در ۸ مارس ۱۹۶۴ پیراهن تیم ملی جوانان DFB را پوشید و با دو گل خود، سوئیس را در لوراخ ۲–۱ شکست داد. او در دو بازی گروهی مسابقات جوانان یوفا نیز حضور داشت: در انسخده، تیم آلمان با نتیجه ۲–۱ سوئد را شکست داد (با یک گل از او) و در آپلدورن مقابل میزبان با نتیجه ۳–۱ شکست خورد.
او اولین بازی خود برای تیم ملی B را در ۱۰ مارس ۱۹۶۵ انجام داد، زمانی که به عنوان بازیکن تعویضی جایگزین گونتر نتزر در تساوی ۱–۱ مقابل هلند در هانوفر شد. دومین و آخرین حضورش برای تیم B در ۱ سپتامبر ۱۹۶۵ در پیروزی ۳–۰ مقابل اتحاد جماهیر شوروی در کلن بود.
بکن‌باوئر اولین بازی خود برای تیم ملی بزرگسالان را در ۱۶ فوریه ۱۹۶۵ در دویسبورگ در یک مسابقه آزمایشی مقابل چلسی اف سی و در حضور ۳۰٬۰۰۰ تماشاگر انجام داد.
او اولین بازی بین‌المللی رسمی خود در رده بزرگسالان را در ۲۶ سپتامبر ۱۹۶۵ در استکهلم در مقدماتی جام جهانی مقابل سوئد انجام داد؛ با پیروزی ۲–۱، آلمان به جام جهانی ۱۹۶۶ در انگلستان راه یافت. در پنجمین بازی بین‌المللی خود در ۲۳ مارس ۱۹۶۶ مقابل هلند، او دو گل اول خود را برای تیم ملی به ثمر رساند و تیم با نتیجه ۴–۲ پیروز شد.
والپیپر فرانتس بکن‌باوئر
فرانتس بکن باوئر کاپیتان
در سال ۱۹۷۲، بکن‌باوئر به عنوان کاپیتان و سوئیپر، تیم ملی آلمان را با پیروزی ۳–۰ در فینال مقابل اتحاد جماهیر شوروی به قهرمانی اروپا رساند. او سپس دومین آلمانی شد که توپ طلا را به عنوان بازیکن سال فوتبال اروپا دریافت کرد؛ پیش از او، گرد مولر در سال ۱۹۷۰ این عنوان را کسب کرده بود.
در مسیر کسب عنوان قهرمانی اروپا، در ۲۹ آوریل ۱۹۷۲ و در بازی مرحله یک‌چهارم نهایی در ورزشگاه ومبلی، آلمان اولین پیروزی خارج از خانه خود مقابل انگلیس را به دست آورد.
بکن‌باوئر با انجام هفتاد و سومین بازی ملی خود در ۲۴ نوامبر ۱۹۷۳ در اشتوتگارت (آلمان ۲–۱ اسپانیا)، به رکورددار بازی در تیم ملی آلمان تبدیل شد و بدین ترتیب از رکورد اووه زیلر پیشی گرفت. این رکورد تا ۱۷ نوامبر ۱۹۹۳، زمانی که لوتار ماتئوس از او پیشی گرفت، دست‌نخورده باقی ماند.
فرانتس بکن باوئر مسابقات قهرمانی اروپا ۱۹۷۶
در سال ۱۹۷۶، بکن‌باوئر بار دیگر تیم ملی آلمان را به فینال مسابقات قهرمانی اروپا رساند. در این مسابقه، که صدمین بازی بین‌المللی او بود، تیم در شب بلگراد در ضربات پنالتی مقابل چکسلواکی شکست خورد.
با وجود این باخت، بکن‌باوئر بار دیگر عنوان بازیکن سال فوتبال اروپا را دریافت کرد. این چهارمین حضور او در فینال‌ها با تیم ملی بود. تا سال ۲۰۲۴، بکن‌باوئر تنها بازیکنی است که در دو فینال مسابقات قهرمانی اروپا و جام جهانی حضور داشته است.
فرانتس بکن باوئر سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان (۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰)
پس از مسابقات قهرمانی اروپا ۱۹۸۴، که منجر به اولین حذف تیم ملی آلمان از مرحله گروهی شد، بکن‌باوئر به عنوان جانشین یوپ دروالِ بازنشسته مسئولیت تیم ملی آلمان را بر عهده گرفت. از آنجا که او مدرک مربیگری رسمی نداشت، در سمت تازه تأسیس مدیر تیم فعالیت می‌کرد و یک مربی ملی به عنوان دستیار او حضور داشت؛ ابتدا هورست کوپل و سپس هولگر اوسیک این نقش را بر عهده داشتند.
اولین مسابقه تیم ملی تحت مدیریت بکن‌باوئر در ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۴ در دوسلدورف برگزار شد و با شکست ۳–۱ مقابل آرژانتین به پایان رسید؛ این اتفاق او را به اولین مربی تیم ملی تبدیل کرد که تیمش اولین بازی رسمی خود را با شکست آغاز می‌کند.
با این وجود، بکن‌باوئر موفق شد تیم را در مقابل پرتغال، سوئد و چکسلواکی به جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک برساند، اما پس از دریافت مجوز رسمی مربیگری، در ۳۱ اکتبر ۱۹۸۵ در اشتوتگارت، تیم ملی آلمان اولین شکست خود در مسابقات مقدماتی جام جهانی را با نتیجه ۰–۱ مقابل پرتغال متحمل شد.
فرانتس بکن باوئر جام جهانی ۱۹۸۶
تیمی که بکن‌باوئر گرد هم آورده بود، بدون انتظارات زیادی به جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک رسید. با وجود عملکردهای متوسط، از جمله شکست ۲–۰ مقابل دانمارک در دور مقدماتی، تیم توانست به فینال راه یابد. در این مسابقه، تیم یکی از بهترین بازی‌های خود را مقابل آرژانتین ارائه داد؛ آنها کمی قبل از پایان بازی، نتیجه را به ۲–۲ رساندند، اما در دقایق پایانی ۳–۲ شکست خوردند.
در طول این تورنمنت، رسوایی در اردوی آلمان رخ داد: بکن‌باوئر توسط دروازه‌بان ذخیره، اولی اشتاین، با اشاره به تبلیغات پیشینش برای شرکت کنور (ماجرای “سوپ کاسپر”) با همین نام خطاب شد. در پی این اتفاق، اشتاین تبدیل به اولین بازیکن بین‌المللی شد که در طول جام جهانی از تیم ملی تعلیق شد و مجبور به بازگشت به خانه گردید.
Franz Beckenbauer Wallpaper
Franz Beckenbauer Wallpaper
تاریخ های پیوستن فرانتس بکن باوئر
فرانتس بکن‌باوئر در طول دوران حرفه‌ای خود با تیم‌ها و نقش‌های مختلفی مرتبط بود. مهم‌ترین تاریخ‌های پیوستن او به تیم‌ها و سمت‌هایش به شرح زیر است:
-
۱۹۶۴: پیوستن به تیم بایرن مونیخ و آغاز دوران موفقیت‌های باشگاهی
-
۱۹۷۷: پیوستن به تیم نیویورک کاسموس و بازی در لیگ فوتبال آمریکای شمالی (NASL)
-
۱۹۸۴: انتخاب به عنوان سرمربی تیم ملی آلمان و هدایت تیم تا جام جهانی ۱۹۹۰
افتخارات بکن باوئر
افتخارات فرانتس بکن‌باوئر در عرصه فوتبال عبارت‌اند از:
-
مرد سال فوتبال آلمان: ۱۹۶۶، ۱۹۶۸، ۱۹۷۴، ۱۹۷۶
-
مرد سال فوتبال اروپا (توپ طلا): ۱۹۷۲، ۱۹۷۶
-
جوان‌ترین بازیکن حاضر در جام جهانی ۱۹۶۶
افتخارات باشگاهی بکن باوئر
باشگاه بایرن مونیخ
-
بوندس‌لیگا: قهرمان در ۱۹۶۸، ۱۹۷۱، ۱۹۷۲، ۱۹۷۳، ۱۹۷۴
-
جام حذفی آلمان (DFB-Pokal): قهرمان در ۱۹۷۳، ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۶
-
لیگ قهرمانان اروپا: قهرمان در ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۶
-
جام باشگاه‌های جهان: قهرمان در ۱۹۷۶
تیم ملی آلمان
-
جام جهانی فوتبال: قهرمان ۱۹۷۴، نائب قهرمان ۱۹۶۶، مقام سوم ۱۹۷۰
-
جام ملت‌های اروپا: قهرمان ۱۹۷۲، نائب قهرمان ۱۹۷۶
افتخارات به‌عنوان سرمربی بکن باوئر
- جام جهانی فوتبال
- 1996 قهرمان جهان
- 1986 نائب قهرمان جهان
- بوندس لیگ
- 1993–۱۹۹۴ قهرمان
- جام اتحادیه اروپا
- 1996 قهرمان جام یوفا
Franz Beckenbauer wallpaper for phone
لقب بکن باوئر قیصر
از سال ۱۹۶۸، رسانه‌ها و هواداران فرانتس بکن‌باوئر را با لقب «قیصر» می‌شناسند. روایت رایج درباره منشأ این لقب چنین است:
در جریان یک مسابقه دوستانه بین بایرن مونیخ و وین در سال ۱۹۷۱ و به مناسبت جشن سالگرد باشگاه وین، بکن‌باوئر در کاخ هافبورگ در کنار مجسمه نیم‌تنه امپراتور سابق اتریش، فرانتس یوزف اول، عکس گرفته شد.
در مقاله‌ای نوشته سپ گراف، او با عنوان «امپراطور فوتبال» معرفی شد و پس از آن اصطلاح «قیصر» به سرعت رواج یافت. این روایت توسط مانوئل نویکرشنر در روزنامه فرانکفورتر آلگماینه زایتونگ نیز تأیید شده است. نویکرشنر درباره عکس هربرت سوندهوفر، عکاس اتریشی، می‌نویسد:
-
«از طریق این عکس و انتشار رسانه‌ای آن، استعاره‌ای مناسب برای فوتبالیست استثنایی با هاله‌ای از نجابت پیدا شد.»
-
«از آن به بعد، این لقب به طور شایسته ظرافت بازی و حاکمیت عملکرد او را به تصویر کشید.»
خیریه فرانتس بکن باوئر
در پایان دوران حرفه‌ای خود در بوندس‌لیگا، فرانتس بکن‌باوئر در ۱۵ مه ۱۹۸۲ بنیاد فرانتس بکن‌باوئر را در هامبورگ تأسیس کرد تا از معلولان، بیماران و افرادی که بدون تقصیر در شرایط سخت قرار گرفته‌اند حمایت کند.
او برای این بنیاد از بازی خداحافظی خود در ۱ ژوئن ۱۹۸۲ (هامبورگ اسپورتوراین مقابل تیم ملی آلمان، با نتیجه ۲–۴ شکست خورد) مبلغ ۸۰۰٬۰۰۰ مارک آلمان جمع‌آوری کرد و علاوه بر آن، ۲۰۰٬۰۰۰ مارک دیگر نیز به بنیاد اهدا کرد. تا پایان عمرش، بیش از ۲۰ میلیون یورو برای بنیاد خود جمع‌آوری کرده بود.
بکن‌باوئر همچنین با تیم فوتبال خیریه آگسبورگ، داتشیبورگ کیکرز همکاری داشت، تیمی که به جمع‌آوری کمک‌های مالی برای امور خیریه اختصاص داشت و به تقویت برند ورزشی او کمک کرد. از سال ۲۰۱۳، او همچنین سفیر پروژه اجتماعی بین‌المللی کودکان «فوتبال برای دوستی» بود.
امور مالیاتی فرانتس بکن باوئر
فرانتس بکن‌باوئر در طول زندگی حرفه‌ای خود با انتقاداتی درباره مسائل مالیاتی مواجه شد. منتقدان بارها اشاره کرده‌اند که او آلمان را به عنوان مکانی ایده‌آل برای زندگی تبلیغ می‌کند، در حالی که خودش اتریش را به عنوان محل سکونت انتخاب کرده بود و به مزایای سیستم مالیاتی آن کشور توجه داشت.
در فوریه ۲۰۰۸، وزیر دارایی وقت آلمان، پیر اشتاینبروک، از فرار مالیاتی برخی آلمانی‌های ثروتمند، از جمله بکن‌باوئر و مایکل شوماخر، انتقاد کرد و از آنها خواست تا بخشی از موفقیت خود را به جامعه آلمان بازگردانند.
در دهه ۱۹۷۰، پس از افشای یک طرح فرار مالیاتی ناسازگار با قوانین آلمان، بکن‌باوئر مجبور شد ۱.۸ میلیون مارک آلمان مالیات معوق پرداخت کند. همچنین، در سال ۱۹۸۶، کانتون اوبوالدن به دلیل توافق‌های مالیاتی غیرقانونی تحت «قیمومیت مالیاتی» قرار گرفت و بکن‌باوئر به دلیل تلاش برای فرار از پرداخت بیش از ۱.۲ میلیون فرانک سوئیس، با کمک هانس هس، به جریمه و پرداخت ۱.۸ میلیون مارک آلمان محکوم شد.
شرط بندی و پولشویی فرانتس بکن باوئر
ادعاهای فساد مرتبط با جام جهانی ۲۰۰۶ و فرانتس بکن‌باوئر شامل موارد زیر است:
-
در اکتبر ۲۰۱۵، مجله اشپیگل گزارش داد که کمیته سازماندهی جام جهانی ۲۰۰۶ وام ۱۰ میلیون فرانک سوئیس از رابرت لوئیس-دریفوس دریافت کرده است که ظاهراً برای خرید رأی استفاده شده بود.
-
در سپتامبر ۲۰۱۶، رسانه‌ها فاش کردند که بکن‌باوئر برای فعالیتش به عنوان رئیس کمیته سازماندهی جام جهانی ۲۰۰۶، ۵.۵ میلیون یورو از یک قرارداد تبلیغاتی با شرکت شرط‌بندی ورزشی ODDSET آلمان لوتو و بلوک توتو دریافت کرده است. تا آن زمان، DFB ادعا می‌کرد که فعالیت بکن‌باوئر داوطلبانه بوده است.
-
تنها پس از حسابرسی اداره مالیات فرانکفورت آم ماین در پایان سال ۲۰۱۰، این هزینه توسط انجمن مالیات‌بندی شد و بکن‌باوئر تقریباً ۲۰ درصد مالیات کسر شده را به DFB بازپرداخت کرد.
فرانتس بکن باوئر شرط بندی و پولشویی
ادعاهای مرتبط با هزینه‌های جام جهانی ۲۰۱۰ و فیفا درباره فرانتس بکن‌باوئر شامل موارد زیر است:
-
هزینه‌های جام جهانی ۲۰۱۰:
در سال ۲۰۰۵، فیفا پرداخت ۱.۷ میلیون یورو به بکن‌باوئر، فدور رادمن و آندریاس ابولد از سوی اتحادیه فوتبال آفریقای جنوبی پذیرفت، به عنوان دستمزد برای مشاوره در پیشنهاد میزبانی جام جهانی آفریقای جنوبی. این پرداخت خلاف مقررات بود، زیرا مشاوران مجاز به دریافت هزینه‌های پیشنهاد نبودند. مبلغ مربوط به بکن‌باوئر به حسابی در جبل الطارق واریز شد. -
هزینه‌های فیفا:
بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱، فیفا ۵.۴ میلیون فرانک سوئیس که به عنوان دستمزد و مستمری بکن‌باوئر اعلام شده بود، ابتدا به حساب فدور رادمن واریز شد و سپس نیمی از آن به حساب بکن‌باوئر منتقل شد. رادمن ظاهراً به بانک اطلاع نداد که بکن‌باوئر ذینفع واقعی این پول است. به همین دلیل، دادستانی فدرال سوئیس به ظن جعل و پولشویی علیه رادمن پرونده جنایی تشکیل داد.
تعلیق فرانتس بکن باوئر
در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۴، فرانتس بکن‌باوئر به دلیل امتناع از پاسخ به سوالات رئیس اتاق تحقیق فیفا، مایکل جی. گارسیا، درباره اعطای میزبانی جام‌های جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲، توسط کمیته اخلاق فیفا به مدت ۹۰ روز تعلیق شد.
پس از آن که بکن‌باوئر به سوالات پاسخ داد، این تعلیق در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۴ لغو شد.
در فوریه ۲۰۱۶، کمیته اخلاق فیفا به دلیل نقض سه ماده از قوانین اخلاقی فیفا، به او اخطار داد و وی را موظف به پرداخت ۷۰۰۰ فرانک سوئیس جریمه کرد. بدین ترتیب، بکن‌باوئر سابقه کیفری در فیفا پیدا کرد.
درگذشت بکن‌باوئر
بکن‌باوئر در ۷ ژانویه ۲۰۲۴ در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
فرانتس بکن‌باوئر
رونمایی از مجسمه بکن باوئر
باشگاه بایرن مونیخ به افتخار فرانتس بکن‌باوئر، اسطوره بی‌همتای خود و فوتبال آلمان، از مجسمه برنزی او در محوطه بیرونی ورزشگاه آلیانز آرنا رونمایی کرد. این مجسمه، که بکن‌باوئر با لقب «کایزر» را به تصویر می‌کشد، در کنار مجسمه‌ی گرد مولر قرار گرفته تا یاد و خاطره دو اسطوره باشگاه کنار هم حفظ شود.
پروژه ساخت مجسمه با همکاری بنیاد Kurt Landauer و حمایت هواداران، و همچنین کمک مالی ۱۲۵٬۰۰۰ یورو از سوی باشگاه و اسپانسر دیرینه‌اش، آدیداس، اجرایی شد.
ارتفاع مجسمه حدود ۲٫۷ متر است و تقریباً یک و نیم برابر اندازه واقعی بکن‌باوئر طراحی شده تا حضور و جایگاه پرصلابت او در محوطه ورزشگاه برجسته شود. این محل رسماً به نام «میدان بکن‌باوئر» نامگذاری شده و از این پس نشانی رسمی ورزشگاه آلیانز آرنا نیز خواهد بود.
این اقدام نمادی از احترام عمیق باشگاه بایرن به میراث ورزشی و مدیریتی بکن‌باوئر است؛ کسی که با عملکردش در زمین، روی نیمکت و در مدیریت باشگاه، تأثیری ماندگار بر تاریخ فوتبال آلمان و جهان گذاشت.
⏬مقالات پیشنهادی برای شما عزیزان⏬
والیبال ساحلی زنانرکورد پرش در والیبال جهانیانوش پاسور والیبال لهستان